«Από τη μια βλέπεις έναν τοξικό βούρκο, από την άλλη έναν αξιόλογο υγροβιότοπο στον ίδιο χώρο! Όσο οξύμωρο ή απίστευτο κι αν ακούγεται, φαλαρίδες, χουλιαρόπαπιες, σφυριχτάρια, γκισάρια, κιρκίρια, γλάροι, κύκνοι κι άλλα σπάνια πουλιά έχουν βρει καταφύγιο στη Λίμνη Κουμουνδούρου, μόλις μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας...».
Το κοντράστ εκπλήσσει ακόμα και τους κατοίκους της περιοχής. Στα όρια των Δήμων Χαϊδαρίου κι Ασπροπύργου, στην πλέον επιβαρημένη, βιομηχανική γωνιά του Λεκανοπεδίου, στη Δυτική Αττική, εικόνες σπάνιας ομορφιάς θυμίζουν σκηνές από ντοκιμαντέρ. «Συνήθως κλείνουμε τη μύτη μας όποτε πλησιάζουμε στη Λίμνη Κουμουνδούρου. Την ίδια στιγμή, όμως, αντικρύζουμε κι έναν πολύ σημαντικό υδροβιότοπο, όπου η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει μετρήσει συνολικά γύρω στα πενήντα διαφορετικά είδη πουλιών! Είναι μοναδικό θέαμα, αλλά και τραγωδία μαζί, να τα βλέπεις να κολυμπούν στην κυριολεξία μες στα καύσιμα. Και επιστημονικά έχει επιβεβαιωθεί πως η λίμνη αυτή μολύνεται υπογείως, ότι από τις πηγές της αναβλύζει πετρέλαιο, από διαρροές δεξαμενών διυλιστηρίων κι εργοστασίων. Στις όχθες της, τμήματά της έχουν πλέον νεκρωθεί, υδρόβια φυτά εξαφανίστηκαν...», λέει στα «ΝΕΑ» ο κοινωνιολόγος κ. Γιώργος Κόκκινος, εκπρόσωπος της Διαρκούς Κίνησης Χαϊδαρίου. Είναι μία από τις κοινωνικές ομάδες που είπαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν, να αξιώσουν μέτρα για τη βιωσιμότητα αυτού του άγνωστου υδάτινου πλούτου. Για τον σκοπό αυτό συνδιοργανώνουν την προσεχή Κυριακή, στις 11.00, στην είσοδο της Λίμνης, επί της Αθηνών- Κορίνθου, συμβολική συγκέντρωση διαμαρτυρίας- αυτοψία. «Θεωρήσαμε σκόπιμο να αναδείξουμε τους δύο πιο σημαντικούς υγροβιότοπους της Δυτικής Αθήνας, τη Λίμνη Κουμουνδούρου και το Βουρκάρι Μεγάρων, ώστε μικροί και μεγάλοι να πληροφορηθούν πως εδώ υπάρχει ζωή, πλούσια ορνιθοπανίδα. Για την ώρα, οι περισσότεροι συνδέουν τα μέρη μας με μόλυνση, λιγότεροι γνωρίζουν πως τριγύρω μας συνυπάρχουν και σημαντικά φυσικά τοπίακληρονομιές, με μεγάλη ιστορία μάλιστα. Η λίμνη αυτή, για παράδειγμα, συνδυάζεται με τα Ελευσίνια Μυστήρια, ήταν μία από τις δύο αρχαίες λίμνες των Ρειτών, τις αφιερωμένες στη θεά Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη. Γι΄ αυτό κι ανακηρύχθηκε, το 1974, σε ιστορικό τόπο...», αναφέρει ο εκ των συντονιστών της πρωτοβουλίας πρόεδρος του Οικολογικού Πολιτιστικού Συλλόγου Χαϊδαρίου, κ. Κώστας Φωτεινάκης, που ξεκαθαρίζει: «Δε λέμε να φύγουν οι τοπικές βιομηχανίες, γιατί αυτό είναι ανέφικτο. Ζητάμε, ωστόσο, να επικαιροποιηθούν οι υπάρχουσες, από το 1991, μελέτες, που προβλέπουν διάφορες ήπιες παρεμβάσεις για την από δω και στο εξής ελεγχόμενη προστασία, απορρύπανση και ιστορική ανάδειξη της λίμνης. Τα τελευταία δυο χρόνια, έχουν κατατεθεί περισσότερες από είκοσι σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή, δυστυχώς χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα».
«Αναστρέψιμη η κατάσταση»
Εκατόν είκοσι επτά είδη πουλιών, ανάμεσά τους και φλαμίνγκο (!), αξιοσημείωτη χερσαία πανίδα, αλλά και ποικιλία ψαριών, φιλοξενούνται και στο Βουρκάρι Μεγάρων, μεταξύ Νέας Περάμου και Πάχης, στον παράκτιο αλμυρό υγροβιότοπο που τροφοδοτείται από τη θάλασσα και τις βροχές. «Είναι ίσως ο σπουδαιότερος στην ευρύτερη περιοχή. Η οικολογική αξία του έχει πιστοποιηθεί τόσο από τρεις πανεπιστημιακές μελέτες όσο κι από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Το θέμα είναι ότι διάφοροι δεν τον αφήνουν στην ησυχία του, το κυριότερο πρόβλημα είναι η γειτονική βιομηχανική ζώνη, τα απορρίμματα από τη λειτουργία αποθηκευτικών χώρων», υποστηρίζει ο χειρουργός κ. Ανέστης Νίνος, συντονιστής του Φορέα Συλλόγων για την Προστασία του Βουρκαρίου.
«Το ευτύχημα είναι πως, μέχρι στιγμής, τουλάχιστον ο πυρήνας του δεν έχει καταστραφεί, το νερό έχει παραμείνει καθαρό. Αυτό ακριβώς μας δίνει κι αρκετά περιθώρια για ενέργειες που θα αναστρέψουν τη σημερινή κατάσταση. Κινητοποιούμαστε, λοιπόν, και ζητάμε να μην εκδοθεί εφεξής άδεια για οποιαδήποτε νέα εργοστασιακή εγκατάσταση περιμετρικά του. Αντιθέτως, να νομοθετηθούν όροι προστασίας του υδροβιότοπου, όπως επιτάσσουν και οι διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα μας. Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει έναν μικρό επίγειο παράδεισο, προσβάσιμο στον κόσμο. Γι΄ αυτό κι οφείλουμε να τον προστατέψουμε», τονίζει.
Οι άγνωστες υδάτινες οάσεις της Αττικής
ΔΩΔΕΚΑ είναι σήμερα οι υγροβιότοποι στην Αττική, οι οποίοι συγκροτούν ουσιαστικά δύο δίκτυα, στην ανατολική και τη δυτική πλευρά της. «Αν και έντονα αστικοποιημένη και βιομηχανοποιημένη περιοχή το Λεκανοπέδιο, έχουν απομείνει υγροβιότοποι μεταξύ άλλων στην Ψάθα, σε Ωρωπό, Σχινιά, Λούτσα και Βραυρώνα. Ουσιαστικά αποτελούν νησίδες για την τροφοληψία και την ξεκούραση των πουλιών και είναι σημαντικοί σταθμοί για τη μετανάστευσή τους. Αυτή την περίοδο μάλιστα, που τα πτηνά είναι στη φάση της μετακίνησής τους, έχουμε και τις περισσότερες καταγραφές τους. Έχουμε παρατηρήσει διάφορα είδη, και παγκοσμίως απειλούμενα και προστατευόμενα με βάση τη σχετική Οδηγία της Ε.Ε. Στη Λίμνη Κουμουνδούρου, για παράδειγμα, χαρακτηριστικές είναι οι 25 σπάνιες βαλτόπαπιες και στο Βουρκάρι ο μελανοκέφαλος γλάρος...», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Θάνος Καστρίτης, μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου