Από την εφημερίδα "Η Αξία" του Σαββάτου 11/10/2008 αναδημοσιεύουμε:
Όργιο κερδοσκοπίας στα καύσιμα με τις τιμές του πετρελαίου να καταρρέουν.
Οι τιμές του μαύρου χρυσού έχουν καταρρεύσει από τα 147 δολάρια του Ιουλίου στα 85 δολάρια το βαρέλι αυτές τις ημέρες Αλλά οι τιμές στην εγχώρια αγορά καυσίμων δεν λένε να πέσουν σε επίπεδα που δικαιολογούν οι διεθνείς τιμές. Και δεν είναι μόνο η βενζίνη, έρχεται χειμώνας και το πετρέλαιο θέρμανσης κυμαίνεται σε δυσθεώρητα ύψη.
Όσο κι αν η άνοδος το δολαρίου είναι μια δικαιολογία, τα πράγματα είναι πολύ απλά: αντί να βάζουμε πλαφόν σε εκατοντάδες πρατήρια διασκορπισμένα στα νησιά, για τα οποία δεν υπάρχει και μηχανισμός να ελεγχθούν, γιατί δεν βλέπουμε τι γίνεται στα διυλιστήρια; Με λίγα λόγια η κυβέρνηση διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο!
Τέσσερα είναι όλα κι όλα, κύριε Φώλια, κύριε Βλάχο και κύριε Ζησιμόπουλε της Επιτροπής (Μη) Ανταγωνισμού, στην ουσία δύο όμως είναι οι επιχειρήσεις, ο Λάτσης και ο Βαρδινογιάννης.
Εδώ όμως φαίνεται ότι είναι τα δύσκολα, γιατί κανείς δεν δείχνει να έχει το ανάστημα να σταθεί απέναντι τους. Και την ώρα που οι οδηγοί πληρώνουν πανάκριβα τη βενζίνη, τα διυλιστήρια κάνουν παρουσιάσεις σε ξένους και Έλληνες θεσμικούς επενδυτές και επιχαίρουν ότι τα περιθώρια κέρδους τους είναι ιδιαίτερα υψηλά.
Και βέβαια, ουδέναν απασχολεί το γεγονός ότι στα Ελληνικά Πετρέλαια, που έχουν περάσει στον έλεγχο Λάτση, μέτοχος είναι και το ελληνικό Δημόσιο. Το οποίο είναι συνυπεύθυνο για την κερδοσκοπία. Και μάλιστα Πετρόλα - Ελληνικά Πετρέλαια και Motor Oil "καλύπτονται" πίσω από το ότι, όπως προπαγανδίζουν, οι τιμές των καυσίμων στα διυλιστήρια βγαίνουν από διεθνείς φόρμουλες.
Αυτά όμως είναι δικαιολογίες πίσω από τις οποίες καλύπτονται άτολμοι πολιτικοί. Αντί λοιπόν να κάνει ουσιαστικά "ρουσφέτι" η κυβέρνηση στους μεγοαλοεπιχειρηματίες - δια της απουσίας οποιασδήποτε παρέμβασης - εις βάρος των πολιτών αλλά και της ίδιας της ελληνικής οικονομίας, ας τους καλέσει να ρίξουν τις τιμές και να σταματήσουν να κερδοσκοπούν.
Όργιο κερδοσκοπίας στα καύσιμα με τις τιμές του πετρελαίου να καταρρέουν.
Οι τιμές του μαύρου χρυσού έχουν καταρρεύσει από τα 147 δολάρια του Ιουλίου στα 85 δολάρια το βαρέλι αυτές τις ημέρες Αλλά οι τιμές στην εγχώρια αγορά καυσίμων δεν λένε να πέσουν σε επίπεδα που δικαιολογούν οι διεθνείς τιμές. Και δεν είναι μόνο η βενζίνη, έρχεται χειμώνας και το πετρέλαιο θέρμανσης κυμαίνεται σε δυσθεώρητα ύψη.
Όσο κι αν η άνοδος το δολαρίου είναι μια δικαιολογία, τα πράγματα είναι πολύ απλά: αντί να βάζουμε πλαφόν σε εκατοντάδες πρατήρια διασκορπισμένα στα νησιά, για τα οποία δεν υπάρχει και μηχανισμός να ελεγχθούν, γιατί δεν βλέπουμε τι γίνεται στα διυλιστήρια; Με λίγα λόγια η κυβέρνηση διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο!
Τέσσερα είναι όλα κι όλα, κύριε Φώλια, κύριε Βλάχο και κύριε Ζησιμόπουλε της Επιτροπής (Μη) Ανταγωνισμού, στην ουσία δύο όμως είναι οι επιχειρήσεις, ο Λάτσης και ο Βαρδινογιάννης.
Εδώ όμως φαίνεται ότι είναι τα δύσκολα, γιατί κανείς δεν δείχνει να έχει το ανάστημα να σταθεί απέναντι τους. Και την ώρα που οι οδηγοί πληρώνουν πανάκριβα τη βενζίνη, τα διυλιστήρια κάνουν παρουσιάσεις σε ξένους και Έλληνες θεσμικούς επενδυτές και επιχαίρουν ότι τα περιθώρια κέρδους τους είναι ιδιαίτερα υψηλά.
Και βέβαια, ουδέναν απασχολεί το γεγονός ότι στα Ελληνικά Πετρέλαια, που έχουν περάσει στον έλεγχο Λάτση, μέτοχος είναι και το ελληνικό Δημόσιο. Το οποίο είναι συνυπεύθυνο για την κερδοσκοπία. Και μάλιστα Πετρόλα - Ελληνικά Πετρέλαια και Motor Oil "καλύπτονται" πίσω από το ότι, όπως προπαγανδίζουν, οι τιμές των καυσίμων στα διυλιστήρια βγαίνουν από διεθνείς φόρμουλες.
Αυτά όμως είναι δικαιολογίες πίσω από τις οποίες καλύπτονται άτολμοι πολιτικοί. Αντί λοιπόν να κάνει ουσιαστικά "ρουσφέτι" η κυβέρνηση στους μεγοαλοεπιχειρηματίες - δια της απουσίας οποιασδήποτε παρέμβασης - εις βάρος των πολιτών αλλά και της ίδιας της ελληνικής οικονομίας, ας τους καλέσει να ρίξουν τις τιμές και να σταματήσουν να κερδοσκοπούν.
4 σχόλια:
Αναδημοσίευση ελλείψη επικαιρότητας. Κάποιον μπορεί να ενδιαφέρει!
Άντε γαμήσου! Ονειρεύομαι.
17 Οκτωβρίου 2008, 09:30
Έρικα Βαραγγούλη
Η γενιά της γιαγιάς μου ήταν άνθρωποι που ονειρεύονταν να δουν τα παιδιά τους να ονειρεύονται. Η γενιά των γονιών μου είναι άνθρωποι που κυνήγησαν το όνειρό τους για να μην χρειαστεί ποτέ να κοιτάξουν πίσω. Η γενιά μου είναι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στα όνειρα γιατί ποτέ δεν είδαν δικά τους.
Η αφεντιά μου, λοιπόν, εικοσιπέντε χρονών. Χρόνος αρκετός για να καταλάβει πως, αυτοί που ονειρεύονται για εμάς, μας θέλουν απόφοιτους και ετερόφωτους, πτυχιούχους και μεταπτυχιούχους, δημοσιοσυμβασιούχους και διπλοθεσίτες, ιδιωτικούς υπαλλήλους με προοπτικές ανέλιξης, οικογενειάρχες με αρχές και αρχίδια, που μια μέρα θα γίνουμε κι εμείς για τα παιδιά μας πρότυπα, θα ονειρευόμαστε στη θέση τους, θα ξενυχτάμε μαθαίνοντάς τους προπαίδεια, θα ξυπνάμε χαράματα στύβοντας φρέσκο χυμό με έξτρα βιταμίνες, θα τους μάθουμε να κάνουν τον σταυρό τους έξω από την εκκλησιά και να μην πουν ποτέ τη λέξη “μουνί” μπροστά στη θεία. Χρόνος αρκετός για να καταλάβει ότι, αυτοί που ονειρεύονται για εμάς, μας αγαπάνε, πως αυτοί θέλουν το καλό μας, πως ο δικός τους χρόνος σε τούτη τη γη είναι “πιο αρκετός” για να έχουν πάντα δίκιο. Χρόνος αρκετός για να γεμίσει τοίχους με πτυχία, εγκεφάλους με γνώσεις, αρχαίες τραγωδίες, ομηρικές παρομοιώσεις και συντακτικά τερτίπια, φαντασιόπληκτες συναρτήσεις και γεωμετρικές σπαζοκεφαλιές• απολυτήρια αρίστων, ψυχές φελλών τριμμένων, αχρήστων.
Χρόνος λίγος για να μάθει πώς να τα βάζει με την αβγατίζουσα βλακεία, μπαγαποντιά, ευκολία, κακία, τυφλότητα. Χρόνος λίγος για να ξέρει από πριν πως την ξεγέλασαν, χρόνος λίγος για να μάθει να αφουγκράζεται παρά να ακούει. Όμως, αυτοί είναι εδώ, στο λένε κι εσύ ποτέ δεν αφουγκράστηκες. Τα όνειρά σου και τα πτυχία σου δεν πιάνουν μία, μαλάκα μου, ξεσκόνιζέ τα στον ύπνο και στον τοίχο όσο θες, εδώ υπάρχουν μόνο κενές θέσεις εργασίας γεμάτες ψίχουλα για κάθε πεινασμένο και ύαινες γύρω τους. Άπλωσε το χέρι σου αν θες, μόνο μην πιστέψεις πως μπορείς να ανέβεις, μην πασχίζεις να ανέβεις πιο πάνω, με καλαμάκι θα ανασαίνεις κάτω από τον βούρκο, κι αν τολμήσεις να ανασάνεις παραπάνω από όσο θέλουμε, μην ξεχνάς... Ξέρουμε ποιος είσαι και που μένεις• θα σε γαμήσουμε. Γλείψε όσο μπορείς. Τώρα που είσαι νέος, τώρα που δεν ξέρεις ότι δεν αλλάζει τίποτα όσο κι αν μεγαλώσεις, τώρα που γίνεσαι ευτυχισμένος με ψίχουλα και δεν ζητάς φρατζόλες, παρά μόνο τις ονειρεύεσαι, τώρα που δεν ξέρεις ότι σε λίγο δεν θα μπορείς ούτε να ονειρεύεσαι και θα είσαι απλά ένα ανδρείκελο, καταδικασμένο να γλείφει, γιατί μόνο αυτό θα έχεις μάθει, γάμα τα πτυχία σου, η ζωή εδώ θα σε κάνει επαγγελματία γλείφτη, ξέχνα όσα μάθαινες βράδυ-πρωί, ξέχνα όσα ήξερες. Σάλιωσε την γλώσσα σου και σκάσε.
Η αφεντιά μου, λοιπόν, εικοσιπέντε χρονών. Και βαρέθηκε. Όχι να μαθαίνει, ούτε να παρατηρεί, ούτε να ονειρεύεται, ούτε να απογοητεύεται. Βαρέθηκε να μαθαίνει τα ίδια, να παρατηρεί τα ίδια, να ονειρεύεται τα ίδια. Να απογοητεύεται. Ίδια.
Φτου και βγαίνω, λοιπόν, κι άμα σε βρω σε γάμησα. Χέστηκα για το γελοίο κραχ σου, χέστηκα για τις παχύσαρκες καταθέσεις σου που ονειρεύεσαι να κρατάνε το φέρετρό σου όταν τα τινάξεις, χέστηκα για την τηλεοπτική υστερία σου, χέστηκα για την τρόμπα που πομπάρει το μυαλό σου με φόβο, χέστηκα για την ανασφάλεια που ζεις ψάχνοντας την ασφάλεια που ποθείς, χέστηκα για το όνειρό σου που με θέλει, μας θέλει, ίδιους. Πτυχιούχους άνεργους. Πτυχιούχους ανέραστους. Πτυχιούχους φοβισμένους. Πτυχιούχους ξοφλημένους. Πτυχιούχους χωρίς όνειρα, χωρίς φαντασία.
Χέστηκα αν ο κόσμος που μου παρέδωσες θα επιβιώσει. Να καεί• στα αποκαΐδια του γουστάρω να ονειρευτώ τι θέλω να φτιάξω. Άσε με να ονειρεύομαι πως η γενιά μου δεν θα ονειρεύεται μόνο για τα παιδιά της. Άσε με να ονειρεύομαι πως η γενιά μου δεν θα ονειρεύεται μόνο για την πάρτη της. Άσε με να ονειρεύομαι πως η γενιά μου θα ονειρεύεται ελεύθερα. Γιατί ονειρεύτηκες λάθος. Γιατί ονειρεύτηκες μόνος.
Σηκώνει πολύ κουβέντα δ/νίς (υποθέτω) Έρικα το πράγμα και που θα βρούμε χρόνο να εξηγήσουμε ότι πράγματι κάναμε όνειρα για σας -και αγώνες, και αγώνες-αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο τελικά. Ανήκοντας στη γενιά των γονιών σου δεν θα απολογηθούμε κιόλας. Οι ένοχοι απολογούνται. Και εμείς έτσι δεν νοιώθουμε. Ασχέτως αν εσείς τα βρήκατε όντως "μουνί-καπέλο" εμείς προσπαθήσαμε για το καλλίτερο. ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΑΜΕ ΚΑΤΙ Ε? Δεν πειράζει. Συνεχίστε εσείς προς το καλλίτερο έστω και πάνω στα αποκαϊδια μας.
Η γενιά της γιαγιάς σου Έρικα ονειρεύονταν ένα κόσμο απλό, δίκαιο, με λίγο φιλότιμο και λιγότερο στερημένο από υλικά αγαθά. Άλλωστε μέσα στην απλή και λιτή ζωή τους αυτό τους έλειπε. Η γενιά του πατέρα σου αφού βρήκε την απλότητα την αγάπη της οικογένειας και το φιλότιμο, πήρε και τα εφόδια για καλλίτερη οικονομική κατάσταση ώστε να προσφέρει στα παιδιά του τα πάντα. Εκεί ακριβώς καβάλησε το καλάμι και τον έφαγε το κόμπλεξ της φανφάρας και του νεοπλουτισμού. Ελάχιστοι από την γενιά του πατέρα σου προσπάθησαν να δημιουργήσουν «ανθρώπους», τα πάντα τα τοποθέτησαν στην επίδειξη πλούτου, τα παιδιά τους τα έσπρωξαν όχι στην ευγενή άμιλλα του «αθλητισμού», αλλά στη ΒΡΩΜΙΑ του πρωταθλητισμού και καμαρώνουν τις μερσέντες και το χρήμα του βρομιάρη ντοπαρισμένου, αρκεί που έχει καλλίτερο auto από το γείτονα. Η γενιά του πατέρα σου απέτυχε γιατί κουβάλαγε το κόμπλεξ του ΧΩΡΙΑΤΗ και έγινε εύκολο θύμα των «επιτηδείων» .
Παλιά παρά την έλλειψη πραγματικής παιδείας κράταγε στο «σωστό δρόμο» τον Έλληνα η Ελληνίδα το τι θα πει η κοινωνία, η το πώς θα βάλω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο.
Όταν λοιπόν πήγαινε κάτι στραβά δεν είχε μούτρα να κυκλοφορήσει στην πιάτσα, καλύτερα να τον σκότωνες. Έτσι προχωρούσε με πολύ λιγότερα προβλήματα η Ελληνική οικογένεια και κοινωνία και συνεπώς το κράτος. Ξαφνικά αυτόν τον Έλληνα τον κάναμε Ευρωπαίο, από το μουλάρι βρέθηκε καβάλα σε jeep, από την στρούγκα στην παραλία ξεβράκωτος, από το «ένα νερό κυρά Βαγγελιώ», στα πανηγύρια με τις κονσέρβες μπύρα και τα καψουροσκυλοδημοτικά, από τον σεμνό και αξιοπρεπή παπά του χωριού, σε ότι αντιπροσωπεύει αυτόν σήμερα. Από την αξιοπρεπή εμφάνιση της γυναίκας και κόρης του, σε ότι βλέπει κανείς σήμερα ( πες με συντηρητικό, οπισθοδρομικό και ότι άλλο).
Βρέθηκαν λοιπόν ο Έλληνας και η Ελληνίδα έξω από τα «νερά» τους. Εκεί που πρόσεχε η Ελληνίδα μην φαίνεται πολύ το γόνατο, σήμερα η εποχή απαιτεί να διαφαίνεται αρκετά το στριγκάκι, και οι άντρες κάνουν το χαζό, αλλιώς είναι «αρχαίοι».
Μέσα σε είκοσι χρόνια επικράτησε το αλαλούμ του αιώνα. Και έρχεται το ερώτημα: Όταν δεν σε νοιάζει σαν Έλληνα πάντα, να σε πουν κερατά η πόρνη σαν Ελληνίδα, έχεις πρόβλημα να σε πουν απατεώνα η κλέφτη; Σιγά τα αβγά, ΠΟΙΑ κοινωνία να ντραπείς;
Η βλέποντας τα της Εκκλησίας, τι να φοβηθείς το Ευαγγέλιο;
Για όλα αυτά την μεγάλη ευθύνη την έχει η πολιτεία από τη μια που δεν εκσυγχρόνισε την μόρφωση αυτού του τόπου, γιατί φυσικά την βόλευε, και κατά δεύτερον με λιγότερη ευθύνη η Εκκλησία που δεν μπόρεσε να διατηρήσει μορφωμένα και αξιοπρεπή στελέχη ώστε να ξεφύγει από την εποχή του μεσαίωνα.
Λύσεις κατά την γνώμη μου πάντα, υπάρχουν αλλά αρκετά δύσκολες. Η πιο εφικτή για μένα είναι οι μικρές κοινωνίες μέσα από το θεσμό της οικογένειας, να αναπροσαρμόσουν τον τρόπο ζωής τους μακριά από παραλογισμούς, μετά από ουσιαστικούς οικογενειακούς διάλογους όπου όλα τα μέλη από 12 χρόνων και επάνω θα έχουν ισοτιμία στο λόγο και στις αποφάσεις, είτε κοινωνικού είτε οικονομικού περιεχομένου. Σας παραξενεύει ίσως το 12 χρόνων, ναι 12 χρόνων, τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν γρήγορα πλέον, γιατί το μέλλον προβλέπεται δύσκολο γ΄αυτά, θα χορέψουν πάνω σε μεγάλα αγκάθια και εγκληματούμε που δεν τα ενημερώνουμε.
Μέσα λοιπόν από τις σωστές οικογένειες θα επέλθει η εξυγίανση των μικρών κοινωνιών που θα οδηγήσει στη εξυγίανση του κράτους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι γίναμε λαός χωρίς ΟΡΑΜΑ και αυτό μαθηματικά οδηγεί στην παντός είδους υποτέλεια, γινόμαστε υπηρέτες αυτών που τους διδάξαμε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ με φοβερές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες και είναι ΚΡΙΜΑ, δεν μας ανήκει αυτή η θέση, ήμασταν πάντα ένας έξυπνος και περήφανος λαός και δε μας ταιριάζει αυτό το ΧΑΛΙ.
Υ.Γ.:Μακάρι να έπαιρναν πρωτοβουλίες διαφωτισμού κάποιοι διανοούμενοι αν υπάρχουν πλέον , δεν φαίνεται όμως ορατό. Θα πρέπει λοιπόν μόνοι σας οι νεολαίοι να βγάλετε το φίδι από την τρύπα, με σωστές και έξυπνες κινήσεις. ΕΙΘΕ.
Συγγνώμη για το άκαιρο της παρέμβασης.
Το άρθρο αναρτήθηκε στο zougla.gr. Ενημερωτικά, απλώς, την αναδημοσίευσή του εδώ δεν την πραγματοποίησα εγώ. Ο blogger δηλαδή που ανάρτησε το κείμενο δεν είναι η Έρικα Βαραγγούλη. Κατά τα άλλα κανένα πρόβλημα. :)
Έρικα Βαραγγούλη
Δημοσίευση σχολίου