Από τον διαδικτυακό τόπο "Ενέργεια", αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Κ. Σταμπολή. (Οι επισημάνσεις με bold χαρακτήρες είναι δικές μας):
Η απόφαση που έλαβε την περασμένη εβδομάδα το Δ.Σ της ΔΕΗ για την συνεργασία με την εταιρεία «Χαλυβουργική» για την κατασκευή ενός μεγάλου σταθμού παραγωγής, ισχύος 880 MW, είναι ιστορική καθότι σηματοδοτεί την έναρξη μιας Ευρωπαϊκού τύπου εξωστρέφειας από τη μεγαλύτερη, από πλευράς απασχολούμενου προσωπικού, επιχείρησης της χώρας. Και ασφαλώς η εξωστρέφεια αυτή θα είχε ξεκινήσει πολύ ενωρίτερα εάν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ δεν εμπόδιζαν με χίλιους δύο τρόπους τη διαδικασία λήψης αποφάσεων αφού με τις γνωστές και άγαρμπες μεθόδους τους, που θυμίζουν άλλες εποχές, κάθε φορά που έμελλε να συζητηθεί το θέμα εμπούκαραν κυριολεκτικά στην αίθουσα συνεδριάσεων και διέκοπταν την σύσκεψη του Δ.Σ.
Ως μέρος αυτής της εξωστρεφούς πολιτικής της ΔΕΗ, που με πολύ ευφυή τρόπο έχει χαράξει ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της κ. Τάκης Αθανασόπουλος, είχε εισηγηθεί την συνεργασία με την μεγάλη Γερμανική εταιρεία ηλεκτρισμού – ενέργειας RWE για την δημιουργία νέων λιθανθρακικών μονάδων προηγμένης τεχνολογίας και όχι μόνο. Και εδώ όμως η διοίκηση της ΔΕΗ ατύχησε αφού και αυτή η συμφωνία ευρέθηκε στο στόχαστρο των συνδικαλιστών οι οποίοι μη μπορώντας να αποκολληθούν από το ξενοφοβικό τους σύνδρομο και την κληρονομική τους εσωστρέφεια, αντέδρασαν βίαια υποστηρίζοντας ότι μία συνεργασία με μία ξένη εταιρεία αποτελούσε τον Δούρειο Ίππο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης και την απώλεια ελέγχου, από Ελληνικής πλευράς και κυρίως από τους ίδιους, οι οποίοι ως γνωστόν εμφανίζονται ως συνδιαχειριστές της εκάστοτε διοίκησης.
Μία εντελώς παράλογη θέση δεδομένου ότι ήδη το 49% της Επιχείρησης δεν ελέγχεται από το κράτος ενώ η RWE, είναι μία Ευρωπαϊκή εταιρεία και η Ελλάδα είναι από τις πιο παλαιές χώρες μέλη της Ε. Ένωσης. Και βέβαια είναι απορίας άξιον γιατί οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ δεν είχαν αντιδράσει την περίοδο 2000 – 2003 όταν η ΔΕΗ μετατράπηκε σε Α.Ε, εισήλθε στο χρηματιστήριο και η κυβέρνηση τότε προχώρησε σε τρεις διαδοχικές μετοχοποιήσεις; Οι ξένες εταιρείες (και όχι απαραιτήτως Ευρωπαϊκές) που αγόραζαν τότε πακέτα μετοχών ήσαν ακίνδυνες ή εδιοικούντο από απόγονους φιλελλήνων;
Κοινός παρονομαστής της συνεργασίας της ΔΕΗ με τη Χαλυβουργική (που προχώρησε) και την RWE (που δεν προχώρησε ακόμη) είναι η δημιουργία μικτών εταιρειών με τη συμμετοχή της ΔΕΗ, κατ’ αναλογία 51% ξένες εταιρείες και 49% ΔΕΗ. Έτσι θα εδημιουργούντο δύο ξεχωριστές κοινές εταιρείες, η Χαλυβουργική – ΔΕΗ και η RWE – ΔΕΗ, οι οποίες θα είχαν την κυριότητα των νέων σταθμών που θα κατασκευάζοντο. Συνολικά οι δύο νέες αυτές εταιρείες θα προσέθεταν νέους σταθμούς 2.000 MW νέας εγκατεστημένης ισχύος χωρίς όμως να εμφανίζεται η ΔΕΗ ως ο ιδιοκτήτης τους. Στο πλαίσιο της διαδικασίας για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα αυτή η προοπτική έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού η ΔΕΗ, βάσει του Ν. 3426/2005 απόρροια της εφαρμογής της Κοινοτικής Οδηγίας 2003/54, δεν μπορεί να αυξήσει περαιτέρω την εγκατεστημένη ισχύ της, αφού πρέπει να αφήσει χώρο για την δραστηριοποίηση των Ανεξάρτητων Παραγωγών. (Ήδη δραστηριοποιούνται με δικές τους μονάδες η ΕΛΠΕ, η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή και η Endesa Hellas).
Το στρατηγικό σχέδιο Αθανασόπουλου, της προώθησης συμμαχιών με τρίτες μεγάλες εταιρείες όπως λ.χ Χαλυβουργική και RWE, έχει το προτέρημα ότι εξασφαλίζει νέα παραγωγική ισχύ στη ΔΕΗ προσελκύοντας ταυτόχρονα σημαντικές επενδύσεις (που διαφορετικά θα έπρεπε να τις κάνει η ίδια η ΔΕΗ) και χωρίς να δημιουργεί νομικά προβλήματα από πλευράς ανταγωνισμού. Ένα απόλυτα νομότυπο σχήμα με το οποίο η ΔΕΗ εξασφαλίζει νέα ισχύ και ενδυναμώνει τη δεσπόζουσα θέση της στην Ελληνική αγορά. Μία κίνηση η οποία δεν εκέρδισε μεν την συμπάθεια των ανταγωνιστών της αλλά τους αφόπλισε νομικά αφού μία προσφυγή στην Ε. Ένωση θα ήτο εκ προοιμίου καταδικασμένη.
Και ενώ η διοίκηση της ΔΕΗ προσπαθεί με νομότυπους έστω και αντισυμβατικούς τρόπους, να κατοχυρώσει την κυριαρχία της στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού (η οποία έτσι κινδυνεύει να μην απελευθερωθεί ποτέ ουσιαστικά), έχουμε μία παράλογη συμπεριφορά εκ μέρους των συνδικαλιστών οι οποίοι με το πρόσχημα του νόμου για το Ασφαλιστικό - στην ουσία αντιδρώντας στα σχέδια της Διοίκησης για συνεργασία με τρίτες εταιρείες – δεν εδίστασαν να βυθίσουν επί εβδομάδες την χώρα στο σκοτάδι και να επιφέρουν τεράστιες ζημιές στην έτσι και αλλιώς εύθραυστη οικονομία της χώρας. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα το συνδικαλιστικό κίνημα θα είχε αγκαλιάσει τον κ. Αθανασόπουλο και θα τον είχε περιβάλλει με την αμέριστο αγάπη και εμπιστοσύνη του, αφού στην ουσία αγωνίζεται για να ισχυροποιήσει την θέση της Επιχείρησης, και έμμεσα να παρατείνει την ηγεμονία των συνδικαλιστών. Με άλλα λόγια θα έπρεπε να του είχαν κάνει εικόνισμα του ανθρώπου και να προσηύχοντο στον Ύψιστο να τον έχει καλά στην υγεία του για να φέρει εις πέρας την αποστολή του που δεν είναι άλλη από την εξυγίανση, εκσυγχρονισμό και ισχυροποίηση της ΔΕΗ.
Ως μέρος αυτής της εξωστρεφούς πολιτικής της ΔΕΗ, που με πολύ ευφυή τρόπο έχει χαράξει ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της κ. Τάκης Αθανασόπουλος, είχε εισηγηθεί την συνεργασία με την μεγάλη Γερμανική εταιρεία ηλεκτρισμού – ενέργειας RWE για την δημιουργία νέων λιθανθρακικών μονάδων προηγμένης τεχνολογίας και όχι μόνο. Και εδώ όμως η διοίκηση της ΔΕΗ ατύχησε αφού και αυτή η συμφωνία ευρέθηκε στο στόχαστρο των συνδικαλιστών οι οποίοι μη μπορώντας να αποκολληθούν από το ξενοφοβικό τους σύνδρομο και την κληρονομική τους εσωστρέφεια, αντέδρασαν βίαια υποστηρίζοντας ότι μία συνεργασία με μία ξένη εταιρεία αποτελούσε τον Δούρειο Ίππο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης και την απώλεια ελέγχου, από Ελληνικής πλευράς και κυρίως από τους ίδιους, οι οποίοι ως γνωστόν εμφανίζονται ως συνδιαχειριστές της εκάστοτε διοίκησης.
Μία εντελώς παράλογη θέση δεδομένου ότι ήδη το 49% της Επιχείρησης δεν ελέγχεται από το κράτος ενώ η RWE, είναι μία Ευρωπαϊκή εταιρεία και η Ελλάδα είναι από τις πιο παλαιές χώρες μέλη της Ε. Ένωσης. Και βέβαια είναι απορίας άξιον γιατί οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ δεν είχαν αντιδράσει την περίοδο 2000 – 2003 όταν η ΔΕΗ μετατράπηκε σε Α.Ε, εισήλθε στο χρηματιστήριο και η κυβέρνηση τότε προχώρησε σε τρεις διαδοχικές μετοχοποιήσεις; Οι ξένες εταιρείες (και όχι απαραιτήτως Ευρωπαϊκές) που αγόραζαν τότε πακέτα μετοχών ήσαν ακίνδυνες ή εδιοικούντο από απόγονους φιλελλήνων;
Κοινός παρονομαστής της συνεργασίας της ΔΕΗ με τη Χαλυβουργική (που προχώρησε) και την RWE (που δεν προχώρησε ακόμη) είναι η δημιουργία μικτών εταιρειών με τη συμμετοχή της ΔΕΗ, κατ’ αναλογία 51% ξένες εταιρείες και 49% ΔΕΗ. Έτσι θα εδημιουργούντο δύο ξεχωριστές κοινές εταιρείες, η Χαλυβουργική – ΔΕΗ και η RWE – ΔΕΗ, οι οποίες θα είχαν την κυριότητα των νέων σταθμών που θα κατασκευάζοντο. Συνολικά οι δύο νέες αυτές εταιρείες θα προσέθεταν νέους σταθμούς 2.000 MW νέας εγκατεστημένης ισχύος χωρίς όμως να εμφανίζεται η ΔΕΗ ως ο ιδιοκτήτης τους. Στο πλαίσιο της διαδικασίας για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα αυτή η προοπτική έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού η ΔΕΗ, βάσει του Ν. 3426/2005 απόρροια της εφαρμογής της Κοινοτικής Οδηγίας 2003/54, δεν μπορεί να αυξήσει περαιτέρω την εγκατεστημένη ισχύ της, αφού πρέπει να αφήσει χώρο για την δραστηριοποίηση των Ανεξάρτητων Παραγωγών. (Ήδη δραστηριοποιούνται με δικές τους μονάδες η ΕΛΠΕ, η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή και η Endesa Hellas).
Το στρατηγικό σχέδιο Αθανασόπουλου, της προώθησης συμμαχιών με τρίτες μεγάλες εταιρείες όπως λ.χ Χαλυβουργική και RWE, έχει το προτέρημα ότι εξασφαλίζει νέα παραγωγική ισχύ στη ΔΕΗ προσελκύοντας ταυτόχρονα σημαντικές επενδύσεις (που διαφορετικά θα έπρεπε να τις κάνει η ίδια η ΔΕΗ) και χωρίς να δημιουργεί νομικά προβλήματα από πλευράς ανταγωνισμού. Ένα απόλυτα νομότυπο σχήμα με το οποίο η ΔΕΗ εξασφαλίζει νέα ισχύ και ενδυναμώνει τη δεσπόζουσα θέση της στην Ελληνική αγορά. Μία κίνηση η οποία δεν εκέρδισε μεν την συμπάθεια των ανταγωνιστών της αλλά τους αφόπλισε νομικά αφού μία προσφυγή στην Ε. Ένωση θα ήτο εκ προοιμίου καταδικασμένη.
Και ενώ η διοίκηση της ΔΕΗ προσπαθεί με νομότυπους έστω και αντισυμβατικούς τρόπους, να κατοχυρώσει την κυριαρχία της στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού (η οποία έτσι κινδυνεύει να μην απελευθερωθεί ποτέ ουσιαστικά), έχουμε μία παράλογη συμπεριφορά εκ μέρους των συνδικαλιστών οι οποίοι με το πρόσχημα του νόμου για το Ασφαλιστικό - στην ουσία αντιδρώντας στα σχέδια της Διοίκησης για συνεργασία με τρίτες εταιρείες – δεν εδίστασαν να βυθίσουν επί εβδομάδες την χώρα στο σκοτάδι και να επιφέρουν τεράστιες ζημιές στην έτσι και αλλιώς εύθραυστη οικονομία της χώρας. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα το συνδικαλιστικό κίνημα θα είχε αγκαλιάσει τον κ. Αθανασόπουλο και θα τον είχε περιβάλλει με την αμέριστο αγάπη και εμπιστοσύνη του, αφού στην ουσία αγωνίζεται για να ισχυροποιήσει την θέση της Επιχείρησης, και έμμεσα να παρατείνει την ηγεμονία των συνδικαλιστών. Με άλλα λόγια θα έπρεπε να του είχαν κάνει εικόνισμα του ανθρώπου και να προσηύχοντο στον Ύψιστο να τον έχει καλά στην υγεία του για να φέρει εις πέρας την αποστολή του που δεν είναι άλλη από την εξυγίανση, εκσυγχρονισμό και ισχυροποίηση της ΔΕΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου