Η Συνδικαλιστική Συνεργασία της ΕΚΟ έστειλε το παρακάτω Ενημερωτικό Δελτίο που αναρτάται σε αποσπάσματα:
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟ !
5 + 5 ΧΡΟΝΙΑ «ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» ΣΤΑ ΕΛΠΕ
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, το Ενημερωτικό Δελτίο δε μπορεί παρά να θυμίσει στους αναγνώστες του ότι αισίως πλέον βαδίζουμε στο 6ο σωτήριο έτος από τη στιγμή που η ιδιωτική πρωτοβουλία κατήλθε επί γης για να σώσει τον Όμιλο (είχαν προηγηθεί και περίπου άλλα τόσα χρόνια «απλής μετοχοποίησης» - κυοφορίας θα μπορούσαμε να πούμε εμείς).
Για την ιστορία ας θυμηθούμε λοιπόν ότι τότε, με την συγχώνευση ΕΛΠΕ – Petrola, η κυβέρνηση πανηγύριζε που το δημόσιο θα εισέπραττε (εφάπαξ) 326 εκατομμύρια ευρώ. Βέβαια, μόνο και μόνο τα ενοποιημένα καθαρά κέρδη του Ομίλου για την προηγούμενη χρονιά (2007) ήταν 351 εκατομμύρια ευρώ…
Αναπολώντας αυτή την «τεράστια επιτυχία» (μαζί με τα χαμένα κέρδη του ελληνικού δημοσίου) σε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα του αιώνα που διανύουμε, ας αναλογιστούμε και το αθάνατο ελληνικό παράδοξο:
Ο ιδιοκτήτης του τελευταίου τεχνολογικά και οικονομικά διυλιστηρίου όλης της Ευρώπης να γίνει – με τα λεφτά των άλλων – αφεντικό του 75% της διύλισης της χώρας (και όχι μόνο).
Και επειδή το ελληνικό παράδοξο δεν είναι ποτέ στιγμιαίο, αλλά εξακολουθεί στο διηνεκές, έχουμε από το 2008 το Ελληνικό Δημόσιο να διορίζει εκπρόσωπο του στη διοίκηση του Ομίλου, τον άνθρωπο του ιδιώτη!
Τώρα το κατά πόσο η ιδιωτική πρωτοβουλία «έσωσε» τον Όμιλο τα τελευταία χρόνια, ας το κρίνει ο καθένας μόνος του…
Πάντως για την ΕΚΟ μπορούμε μετά βεβαιότητος να πούμε ότι κάθε πέρσι και καλύτερα.
Και όσο για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, η ιδιωτικοποίηση δεν προσέφερε (ούτε θα μπορούσε να προσφέρει) τίποτα.
Ούτε ανάπτυξη, ούτε φτηνά καύσιμα, ούτε θέσεις εργασίας.
Ένα πρόσφατο και μάλλον χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η οριστική απαξίωση της έρευνας πετρελαιοειδών με την πώληση των δικαιωμάτων των ΕΛΠΕ στη Λιβύη. Μήπως δεν είναι η έρευνα υδρογονανθράκων στις προτεραιότητες της κοινωνίας μας; Φυσικά και είναι προτεραιότητα για την κοινωνία, όχι όμως και για τον ιδιώτη!
Γιατί ακόμα και ένα παιδί ξέρει πως ο εκάστοτε «ιδιώτης» και οι εκάστοτε μέτοχοι ενδιαφέρονται μόνο για άμεσα, ζεστά κέρδη, και όχι για τις κοινωνικές ανάγκες.
Τα ίδια και χειρότερα έχουν παρατηρηθεί και στον συγγενή με μας τομέα της ηλεκτροπαραγωγής. Εκεί, η (μισο-ιδιωτική) ΔΕΗ αρμέγει τους καταναλωτές για να αγοράσει το ρεύμα από τους ιδιώτες ακριβότερα από ότι η ίδια το παράγει!
Και όλα αυτά ενώ το πρόγραμμα των δικών της επενδύσεων καρκινοβατεί εδώ και χρόνια, θέτοντας σε (έναν ακόμα) κίνδυνο την ενεργειακή επάρκεια της χώρας.
Άσχημη η κατάσταση και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εάν το δημόσιο και η ΔΕΗ δεν εξασφαλίσουν πρώτα υψηλή κερδοφορία για τους ιδιώτες επενδυτές, (τα ούτως ή άλλως ανεπαρκή τον αριθμό) έργα ανανεώσιμων πηγών απλά δεν γίνονται.
Ας γίνουμε λοιπόν σοφότεροι και ας «γιορτάσουμε» την όποια «επέτειο» ιδιωτικοποίησης στον ενεργειακό τομέα με μια παρατήρηση: ο δρόμος για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας (φτηνά τιμολόγια, μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και επενδύσεις για την υλοποίηση του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας, ανάπτυξη οικολογικών τεχνολογιών) είναι ένας: ΕΝΙΑΙΟΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.
Με πυξίδα τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και όχι τα κέρδη των ιδιωτών!
5 + 5 ΧΡΟΝΙΑ «ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» ΣΤΑ ΕΛΠΕ
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, το Ενημερωτικό Δελτίο δε μπορεί παρά να θυμίσει στους αναγνώστες του ότι αισίως πλέον βαδίζουμε στο 6ο σωτήριο έτος από τη στιγμή που η ιδιωτική πρωτοβουλία κατήλθε επί γης για να σώσει τον Όμιλο (είχαν προηγηθεί και περίπου άλλα τόσα χρόνια «απλής μετοχοποίησης» - κυοφορίας θα μπορούσαμε να πούμε εμείς).
Για την ιστορία ας θυμηθούμε λοιπόν ότι τότε, με την συγχώνευση ΕΛΠΕ – Petrola, η κυβέρνηση πανηγύριζε που το δημόσιο θα εισέπραττε (εφάπαξ) 326 εκατομμύρια ευρώ. Βέβαια, μόνο και μόνο τα ενοποιημένα καθαρά κέρδη του Ομίλου για την προηγούμενη χρονιά (2007) ήταν 351 εκατομμύρια ευρώ…
Αναπολώντας αυτή την «τεράστια επιτυχία» (μαζί με τα χαμένα κέρδη του ελληνικού δημοσίου) σε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα του αιώνα που διανύουμε, ας αναλογιστούμε και το αθάνατο ελληνικό παράδοξο:
Ο ιδιοκτήτης του τελευταίου τεχνολογικά και οικονομικά διυλιστηρίου όλης της Ευρώπης να γίνει – με τα λεφτά των άλλων – αφεντικό του 75% της διύλισης της χώρας (και όχι μόνο).
Και επειδή το ελληνικό παράδοξο δεν είναι ποτέ στιγμιαίο, αλλά εξακολουθεί στο διηνεκές, έχουμε από το 2008 το Ελληνικό Δημόσιο να διορίζει εκπρόσωπο του στη διοίκηση του Ομίλου, τον άνθρωπο του ιδιώτη!
Τώρα το κατά πόσο η ιδιωτική πρωτοβουλία «έσωσε» τον Όμιλο τα τελευταία χρόνια, ας το κρίνει ο καθένας μόνος του…
Πάντως για την ΕΚΟ μπορούμε μετά βεβαιότητος να πούμε ότι κάθε πέρσι και καλύτερα.
Και όσο για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, η ιδιωτικοποίηση δεν προσέφερε (ούτε θα μπορούσε να προσφέρει) τίποτα.
Ούτε ανάπτυξη, ούτε φτηνά καύσιμα, ούτε θέσεις εργασίας.
Ένα πρόσφατο και μάλλον χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η οριστική απαξίωση της έρευνας πετρελαιοειδών με την πώληση των δικαιωμάτων των ΕΛΠΕ στη Λιβύη. Μήπως δεν είναι η έρευνα υδρογονανθράκων στις προτεραιότητες της κοινωνίας μας; Φυσικά και είναι προτεραιότητα για την κοινωνία, όχι όμως και για τον ιδιώτη!
Γιατί ακόμα και ένα παιδί ξέρει πως ο εκάστοτε «ιδιώτης» και οι εκάστοτε μέτοχοι ενδιαφέρονται μόνο για άμεσα, ζεστά κέρδη, και όχι για τις κοινωνικές ανάγκες.
Τα ίδια και χειρότερα έχουν παρατηρηθεί και στον συγγενή με μας τομέα της ηλεκτροπαραγωγής. Εκεί, η (μισο-ιδιωτική) ΔΕΗ αρμέγει τους καταναλωτές για να αγοράσει το ρεύμα από τους ιδιώτες ακριβότερα από ότι η ίδια το παράγει!
Και όλα αυτά ενώ το πρόγραμμα των δικών της επενδύσεων καρκινοβατεί εδώ και χρόνια, θέτοντας σε (έναν ακόμα) κίνδυνο την ενεργειακή επάρκεια της χώρας.
Άσχημη η κατάσταση και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εάν το δημόσιο και η ΔΕΗ δεν εξασφαλίσουν πρώτα υψηλή κερδοφορία για τους ιδιώτες επενδυτές, (τα ούτως ή άλλως ανεπαρκή τον αριθμό) έργα ανανεώσιμων πηγών απλά δεν γίνονται.
Ας γίνουμε λοιπόν σοφότεροι και ας «γιορτάσουμε» την όποια «επέτειο» ιδιωτικοποίησης στον ενεργειακό τομέα με μια παρατήρηση: ο δρόμος για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας (φτηνά τιμολόγια, μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και επενδύσεις για την υλοποίηση του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας, ανάπτυξη οικολογικών τεχνολογιών) είναι ένας: ΕΝΙΑΙΟΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.
Με πυξίδα τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και όχι τα κέρδη των ιδιωτών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου