Τρίωρη στάση Εργασίας και άλλα.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η δεύτερη προαναγγελθείσα στάση εργασίας, αυτή την φορά 3ωρης διάρκειας. Η συμμετοχή ήταν μαζική, αφού άλλωστε δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά (και δεν έπρεπε να θέλουμε διαφορετικά). Η σημερινή όμως στάση είχε μερικά πολύ απολαυστικά στιγμιότυπα με αποκορύφωμα τον (κατά λάθος;) τραυματισμό του Οργανωτικού Γραμματέα, Θέμη Κωστόπουλου.
Συγκεκριμένα, ενώ ο συνδικαλιστής ρύθμιζε την είσοδο στην πύλη του Νέου Διοικητηρίου, κάποιος σύμβουλος (από αυτούς που σωρηδόν προσλήφθηκαν από τον Καβουλάκο), ονόματι Καραχανάς Ρομπέρτο πάτησε με τη ρόδα του αυτοκινήτου του το αριστερό πόδι του συνδικαλιστή. Αμέσως ο συνδικαλιστής άρχιζε να ουρλιάζει και εκστομίζοντας ακαταλόγιστες ύβρεις προς τα θεία, έβγαλε το παπούτσι του (το οποίο πέταξε) και κάθισε να δει το τραυματισμένο πόδι του. Ο κ. Καραλής, που στεκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα, έτρεξε, μάζεψε το πεταμένο παπούτσι, το έδωσε πίσω στον συνδικαλιστή και στη συνέχεια, με έκδηλη την αγωνία στο πρόσωπό του, ειδοποίησε το ασθενοφόρο προκειμένου να μεταφέρει τον άτυχο συνάδελφο σε Νοσοκομείο. Ο κ. Καραχανάς έδειξε ότι δεν αντιλήφθηκε το περιστατικό (φαίνεται εκτός από τα εργασιακά οι σύμβουλοι του Καβουλάκου δεν αντιλαμβάνονται πλήθος άλλων πραγμάτων) και συνέχισε οδηγώντας μέχρι το χώρο στάθμευσης. Μόλις διαπιστώθηκε ότι το περιστατικό δεν ήταν ιδιαίτερα σοβαρό, ο Δ. Ρούτσης σχολίασε χιουμοριστικά ότι αν ο συνδικαλιστής φορούσε τα υποδήματα εργασίας δεν θα πάθαινε τίποτα.
Ένα άλλο περιστατικό συνέβη με την κα Διγενή (ίδια φουρνιά με τον Καραχανά) η οποία θέλησε προκλητικά να εισέλθει στο κτήριο με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο, στο οποίο συνοδευόταν από την ιδιαιτέρα της. Ο τρόπος που επιχείρησε να εισέλθει (και τα λεγόμενά της) εξόργισαν τους συνδικαλιστές, που επέτρεψαν σε μεγάλο αριθμό Διευθυντών να περάσουν εκτός από αυτήν, παρόλη την προσπάθεια του Π. Καραλή που πάλι έσπευσε να διευθετήσει τα πράγματα. Χαρακτηριστικό ήταν το "άσε μας ρε συ Πέτρο" που του έλεγε ο Πρόεδρος του Σωματείου κατ' επανάληψη. Η κα Διγενή στη συνέχεια είχε φραστικά επεισόδια και με άλλους εργαζομένους οι οποίοι την χλεύαζαν με ειρωνικά σχόλια.
Στον κ. Ριζάκο, που προσήλθε λίγα δευτερόλεπτα μετά την Διγενή και ο οποίος ζήτησε πολύ ευγενικά την άδεια να περάσει, επετράπη η είσοδος, χωρίς περαιτέρω ενόχληση.
Για μια ακόμα φορά πάντως φάνηκε η ανεπάρκεια του Καραλή αφού περισσότερο όξυνε παρά ηρεμούσε τα πνεύματα. Επίσης φάνηκε, σε όλο το μέγεθος, η έλλειψη σεβασμού που υπάρχει στο πρόσωπό του, αφού οι ευγενικοί συνδικαλιστές τον αποκαλούσαν "Πέτρο" και οι υπόλοιποι "Ρε Πέτρο".
Επί της ουσίας τώρα η τελευταία πρόταση της Εταιρείας για την ΣΣΕ (όπως ανακοίνωσε το Σωματείο) ήταν 4% συν 1% από 1/11 που ισοδυναμεί με περίπου 4.38% και απορρίφθηκε από το Σωματείο. Έτσι η πρόβλεψή μας, ότι πριν τις εκλογές για εκπρόσωπο των Εργαζομένων στο ΔΣ δεν θα έχουμε λύση το θέμα της ΣΣΕ, φαίνεται πολύ πιθανό να επαληθευτεί. Πάντως να τονιστεί ότι το ενδεχόμενο να φτάσουμε σε Διαιτησία είναι επίσης πολύ πιθανό.
Στο θέμα των εκλογών στην Ομοσπονδία δεν υπάρχει ιδιαίτερη πληροφόρηση. Τα μόνα που ξέρουμε είναι ότι ο Νίκος Κιούσης θα εκλεγεί Πρόεδρος και ότι η ΠΑΣΚΕ (ομάδα μοναδικών και όχι ιδρυτών) πέτυχε σαρωτική νίκη. Ο τέως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Νίκος Ορφανός, επανήλθε κανονικά στην εργασία του. Από την πλευρά της ΔΑΚΕ αναμένονται εξελίξεις, διότι η ομάδα της πρώην ΑΔΚΕ και νυν ΝΔΣΚ φαίνεται ότι αθέτησε την συμφωνία που είχε επιτευχθεί με την ομάδα της ΔΑΚ. Η συμφωνία είχε με τήν ευθύνη υψηλόβαθμων παραγόντων της Κεντρικής ΔΑΚΕ.
Τέλος στο θέμα των υποψηφιοτήτων για τους δύο εκπρόσωπους των εργαζομένων στο ΔΣ της Εταιρείας από την ΠΑΣΚΕ φαίνεται ότι θα κατέβουν τόσο ο Α. Αθανασόπουλος όσο και ο Κ. Λάσκος. Από την πλευρά της ΔΑΚΕ φαίνεται ότι θα υπάρξει ψηφοδέλτιο της παράταξης που όμως είναι αμφίβολη η στήριξή του από τα μέλη της ΝΔΣΚ (έστω και υπογείως).
Επίσης η ΕΛΚΕ-ΠΑΣΚΕ φαίνεται οτι θα να υποστηρίξει τον υποψήφιο της Ενιαίας όπου κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο Π. Οφθαλμίδης. Τα ερωτηματικά που υπάρχουν αφορούν στο αν θα κατέχει και τις δύο θέσεις (Προέδρου του Σωματείου και εκπροσώπου των εργαζομένων). Οι πληροφορίες λένε ότι αν εκλεγεί ως εκπρόσωπος τότε για Πρόεδρος του Σωματείου προορίζεται ο Θ. Κώτσιας ή ο Γ. Παπακωνσταντίνου χωρίς να αποκλείεται η περίπτωση Α. Σταμούλη. Όλα αυτά θα είναι σαφέστερα τις προσεχείς ημέρες μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, τις παραταξιακές διαβουλεύσεις αλλά και το αποτέλεσμα των εκλογών όπου θα φανεί κατά πόσο θα τηρηθηκαν οι όποιες συμφωνίες.

Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από τη συμμετοχή ΠΣΕΕΠ στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, 21-06-03 και την πήραμε από το site του Σωματείου.

ΣΣΕ 2008 & Προσλήψεις (2)

Μια διήμερη κακοκαιρία ανέβαλε κατά 7 ημέρες την συνάντηση Εταιρείας-Σωματείου για την Συλλογική Σύμβαση του 2008. Η παράταση είναι γνωστό ότι βοηθάει την Εταιρεία και βλάπτει τους εργαζόμενους αφού στο μεσοδιάστημα η Εταιρεία εκμεταλλεύεται τα χρήματα των εργαζομένων και αυξάνεται η πιθανότητα λανθασμένου υπολογισμού των αναδρομικών πάντα εις βάρος των εργαζομένων.
Από τις εφημερίδες τον τελευταίο καιρό έχουμε διαβάσει τα παρακάτω:
· Ο πληθωρισμός το 2007 έκλεισε στο 3.9% και συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό τον Γενάρη, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση αναθεώρησε προς τα πάνω την πρόβλεψη για τον πληθωρισμό του τρέχοντος έτους.
· Το Υπουργείο Οικονομίας συνιστά στους εργοδότες να προχωρήσουν σε αυξήσεις τέτοιες που θα οδηγήσουν σε σύγκλιση οι Ελληνικοί με τους Ευρωπαϊκούς μισθούς.
· Οι προβληματικές επιχειρήσεις θα προχωρήσουν σε αυξήσεις γύρω στο 3.6-3.8% ενώ ο ιδιωτικός τομέας θα κυμανθεί στο 4.7-5.2%.
Με βάση τα παραπάνω μια προτεινόμενη αύξηση της τάξης του 4.2% στους εργαζόμενους της μεγαλύτερης και πιο κερδοφόρας Ελληνικής βιομηχανίας κάθε άλλο παρά συμφέρουσα είναι για τους εργαζόμενους. Ακόμα και το 2.5% του χρονοεπιδόματος να συνυπολογιστεί η αύξηση είναι γύρω στο 5%.
Επίσης να τονιστεί ότι δεν έχουν δοθεί ακόμα οι μισθολογικές προαγωγές του 2007. Μόνο οι τόκοι από αυτό το κεφάλαιο ανέρχονται σε 100.000€. Οπότε η όποια οικονομική επιβράβευση προς τους εργαζόμενους για την αντιμετώπιση του χιονιά είναι μέρος του ποσού των τόκων.
Επειδή ουδέποτε φοβηθήκαμε να κάνουμε προβλέψεις θεωρούμε απολύτως σίγουρο ότι η ΣΣΕ δεν πρόκειται να κλείσει πριν τις εκλογές για τους εκπροσώπους των εργαζομένων όπου η Εταιρεία προσβλέπει στo εκλογικό αποτέλεσμα της διδικασίας για την ανάδειξη εκπροσώπων των εργαζομένων στο ΔΣ.
Σίγουρα πάντως οποιαδήποτε αύξηση κάτω από 5.5% (χωρίς να συνυπολογιστεί το χρονοεπίδομα θα πρέπει να θεωρείται μικρή για τους εργαζόμενους.
Στο θέμα των προσλήψεων τώρα, τα νεώτερα είναι ότι στον Ασπρόπυργο περιμένουμε ως 30 άτομα που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα βάρδιας (λογικά) τον Σεπτέμβριο. Όσον αφορά τον προγραμματισμό των αναγκών σε προσωπικό την πενταετία 2008-2012, από ότι γνωρίζουμε, βρισκόμαστε ελάχιστα παραπάνω από το μηδέν. Το σίγουρο είναι ότι μετά το σταμάτημα του 2009 οι πάσης φύσεως τεχνίτες των Τμημάτων Συντήρησης θα είναι λιγότεροι από του Τεχνολόγους, Μηχανικούς, Προϊσταμένους και Διευθυντές που επανδρώνουν την Συντήρηση και οι ανάγκες θα καλύπτονται, σχεδόν αποκλειστικά, από εργολαβικούς.

17 και 18 Μαρτίου εκλογές για Εκπρόσωπο Εργαζομένων στο ΔΣ της Εταιρείας

Ανακοινώθηκε ότι οι αρχαιρεσίες για εκλογή Εκπροσώπου Εργαζομένων στο ΔΣ της Εταιρείας θα διεξαχθούν στις 17 και 18 Μαρτίου σε ΒΕΑ, ΒΕΕ και ΒΕΘ, και στις 18 Μαρτίου σε Μαρούσι και Καβάλα. Οι Εκπρόσωποι θα είναι δύο και η θητεία τους θα είναι πενταετής. Η μία από τις δύο θέσεις φαίνεται να ανήκει στον πρόεδρο της ΠΑΣΚΕ Α. Αθανασόπουλο, ο οποίος μάλλον θα την κερδίσει άνετα. Η δεύτερη πιθανότατα θα καταλήξει στον νυν Πρόεδρο του Σωματείου Π. Οφθαλμίδη. Ο συγκεκριμένος υποψήφιος, παρά την ισχνή αριθμητική του δύναμη σε ψηφοφόρους, διαθέτει μια μοναδική ικανότητα να πείθει ότι είναι ο άνθρωπος των συνεργασιών. Έτσι, έχει πείσει και την Διοίκηση ότι στο ΔΣ της Εταιρείας θα έχουν μια άριστη συνεργασία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αναγκαστικά θα είναι έτσι. Η πιθανολογούμενη εκλογή του ίσως επιφέρει και αλλαγή στην ηγεσία στο ΔΣ του ΠΣΕΕΠ, καθώς είναι πολύ πιθανό να παραιτηθεί από την θέση του Προέδρου του ΠΣΕΕΠ, καθώς στο παρελθόν είχε επικρίνει έντονα τον Β. Νικήτα για την διπλή θέση που κατείχε ως Πρόεδρος του ΠΣΕΕΠ και ως Εκπρόσωπος των Εργαζομένων στο ΔΣ της Εταιρείας. Το βέβαιο είναι ότι η ΣΣΕ του 2008 δεν πρόκειται να κλείσει νωρίτερα από τις 18 Μαρτίου, καθώς έχει συναρτηθεί με το αποτέλεσμα των εκλογών.

Καταδίκη του αρχισυνδικαλιστή της VW

Από τον συνάδελφο Γιάγκουρα λάβαμε την παρακάτω είδηση που δημοσιεύουμε αυτούσια και χωρίς σχόλια.

Δύο χρόνια και εννέα μήνες φυλακή έφαγε ο πρώην αρχισυνδικαλιστής της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen, για όσα έπαιρνε από τη διοίκηση της εταιρείας προκειμένου να συναινεί στις αποφάσεις της.

Το πρωτοδικείο του Μπράουνσβάιγκ καταδίκασε χθες τον επικεφαλής του εργατικού συμβουλίου της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας της Ευρώπης, Κλάους Φόλκερτ, στην παραπάνω ποινή για τα περίπου τα 2,7 εκ. ευρώ και άλλα προνόμια που ο ίδιος, άλλοι συνδικαλιστές αλλά και η φίλη του λάμβαναν παρανόμως από τη διεύθυνση της Volkswagen στην περίοδο 1995-2005.

Μαζί του καταδικάστηκε σε ένα έτος φυλάκιση με αναστολή και ο πρώην διευθυντής ανθρωπίνων πόρων της Volkswagen, Κλάους Γιόαχιμ Γκεμπάουερ. Επί 10 συναπτά έτη οι διευθύνοντες τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είχαν έναν ειδικό λογαριασμό, ο οποίος κάλυπτε τα έξοδα των αξιωματούχων που συμμετείχαν στο διοικητικό συμβούλιο ως εκπρόσωποι των εργαζομένων. Εξαγόραζαν έτσι την ψήφο τους και την υποστήριξη στα σχέδια της διοίκησης.

Στο διάστημα αυτό, εκτός από το υψηλό πριμ, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, με πρώτο και καλύτερο τον Φόλκερτ, απολάμβαναν ακόμη δωρεάν ταξίδια αναψυχής σε εξωτικούς τόπους, στα οποία περιλαμβάνονταν και τα έξοδα για επισκέψεις σε πόρνες, «ερωτικές φωλιές», δώρα πολυτελείας στις συζύγους τους, ακόμη και Βιάγκρα. Ο ίδιος ο Φόλκερτ είχε καταφέρει μάλιστα να εξασφαλίσει ειδικό κονδύλιο για τη Βραζιλιάνα ερωμένη του, η οποία κόστιζε δεκάδες χιλιάδες ευρώ μηνιαίως στη Volkswagen.

Ο Γκεμπάουερ καταδικάστηκε για απιστία, καθώς φέρεται ότι ήταν ο διαχειριστής του περιβόητου τραπεζικού λογαριασμού από τον οποίο χρηματοδοτούνταν οι συνδικαλιστές. Ηταν επίσης ο διοργανωτής των ροζ ραντεβού των παραπάνω.

Πέρυσι, ο πρώην προσωπάρχης της Volskwagen και αρχιτέκτονας των ιδιαίτερα επίπονων για τους εργαζόμενους μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Σρέντερ, Πέτερ Χαρτζ, είχε καταδικαστεί για την ίδια υπόθεση σε φυλάκιση δύο ετών με αναστολή και μεγάλο χρηματικό πρόστιμο.

Σκληρή απάντηση από το Σωματείο ΕΝΩΣΗ της ΑτΕ εναντίον ΔΕΗ και... άλλων (ΕΛΠΕ)

Αναδημοσιεύουμε την παρακάτω ανάρτηση από την ηλεκτρονική εφημερίδα της Βοιωτίας. και συνεργάτη των που δεν έχουν δικαίωμα να πουλάνε ρεύμα στην ΔΕΗ) σε άδεια "Ο λόγος για τον οποίο την αναδημοσιεύουμε είναι αφενός διότι γίνεται αρνητική αναφορά σε ένα πραγματικό γεγονός που αφορά στην Εταιρεία μας (την προνομιακή τιμολόγηση της ΕΝΘΕΣ) και αφετέρου ο τρόπος λειτουργίας του Σωματείου εργαζομένων της Εταιρείας "Αλουμίνιο της Ελλάδος" (ΑτΕ). Η ΑτΕ, συμφερόντων Μυτιληναίου (ιδιοκτήτη της ΜΕΤΚΑ και συνεργάτη των ΕΛΠΕ και της Endesa στην ηλεκτροπαραγωγή), εξασφάλισε την επίσης προνομιακή μετατροπή της άδειας από "αυτοπαραγωγό-συμπαραγωγό" (όπως είναι τα ΕΛΠΕ) σε "συμπαραγωγού", γενόμενη εν μια νυκτί παραγωγός και πωλητής ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ αγόραζε για δεκαετίες προκλητικά φθηνά (ως ΠΕΣΙΝΕ). Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αντέδρασε έντονα (οι αντιδράσεις της εδώ), καταγγέλλοντας κυρίως ΡΑΕ και Μυτιληναίο και δευτερευόντως ΕΛΠΕ. Το Σωματείο της ΑτΕ σε μια προσπάθεια να απαλύνει τις αντιδράσεις της, ζήτησε συνάντηση με τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η οποία βέβαια δεν είχε αποτέλεσμα. Μας κάνει εντύπωση ο τρόπος λειτουργίας του Σωματείου των εργαζομένων της ΑτΕ, το οποίο δρά στην ουσία ως ΟΧΗΜΑ της Διοίκησης της Εταιρείας ΑτΕ, επιδεικνύοντας μια κινητικότητα ασυνήθιστη, αλλά και τεχνικές γνώσεις σπάνιες για συνδικαλιστές (οριακή τιμή συστήματος κλπ). Ακολουθεί η δημοσίευση της ανάρτησης:

Σκληρή ανακοίνωση-απάντηση που θέτει προ των ευθυνών του το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό της χώρας αλλά κυρίως τη ΔΕΗ και τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ εξέδωσε το Σωματείο Εργαζομένων ΕΝΩΣΗ στην ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΑΕ. Οι εργαζόμενοι επιχειρούν να κερδίσουν ουσία και εντυπώσεις για το πολύκροτο ζήτημα της αυτοπαραγωγής-συμπαραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στα Ασπρα Σπίτια μετά τις δηλώσεις Αθανασόπουλου και τις εξίσου σκληρές ανακοινώσεις της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ (Σφoδρή επίθεση ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ σε Μυτιληναίο, ΡΑΕ, ΔΕΣΜΗΕ) για το θέμα. Πραγματικά βαρύτατες εκφράσεις χρησιμοποιούνται όπως "Κάποιοι συνάδελφοι μας (;) όμως από τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ δεν τίμησαν την υπογραφή τους" και "Έχουν υπολογίσει και το κέρδος της ΔΕΗ για τα επόμενα 25 χρόνια από τα χαμένα μεροκάματά μας. Έτσι αντιλαμβάνονται το συμφέρον της ΔΕΗ τους και έτσι, λένε, ότι το στηρίζουν" και φαίνεται πώς το ρήγμα μεταξύ των συνδικαλιστών από τις δύο πλευρές είναι πολύ βαθύ και μεγάλο.
Η συνέχεια αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς είμαστε ακόμη στην αρχή μιας διαμάχης που πλήττει καίρια το συνδικαλιστικό κίνημα ενώ δημιουργεί και αναταράξεις στην πολιτική σκηνή με δεδομένη την ισχύ των αντιπάλων και των συμμάχων τους. Εμείς ως viotia θα μιλήσουμε τελευταίοι...

ΣΩΜΑΤΕΙΟ Ε Ν Ω Σ Η
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Άγιος Νικόλαος 21 Φεβρουαρίου 2008
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Συναδέλφισσες – φοι,
Μια σοφή παροιμία λέει: Αν δεν υποστηρίξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Καιρός λοιπόν συνάδελφοι να στηρίξουμε το σπίτι μας γιατί: Το τελευταίο διάστημα γίνεται μια πολύπλευρη, συστηματική και οργανωμένη επίθεση κατά της λειτουργίας του Αλουμινίου. Ακούγονται και γράφονται πολλά, βασισμένα σε ψεύτικα στοιχεία που κάποιοι καλοθελητές και από το χώρο μας διοχετεύουν δεξιά και αριστερά.

Μιλούν για σκάνδαλα, για χαριστικές συμβάσεις υπέρ του Αλουμινίου ενώ την ίδια ώρα κανείς, από τους ανευθυνοϋπεύθυνους που βιάζονται να καταδικάσουν το Αλουμίνιο, δεν νοιάζεται για τους 1600 άμεσα εργαζόμενους στην ΑτΕ. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την οικονομική ανάπτυξη μιας ολόκληρης περιοχής που εξαρτάται σχεδόν κατ΄ αποκλειστικότητα από τη λειτουργία της ΑτΕ. Οι δήθεν υπεύθυνοι, η πολιτεία, οι κυβερνώντες, οι πολιτικοί, κρύβονται όλοι. Άλλοι πίσω από συμφέροντα και άλλοι φοβούμενοι, δήθεν, το πολιτικό κόστος αποφασίζουν με ευκαιριακά κριτήρια.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον κλάδο μεταποίησης αλουμινίου που αποτελεί έναν από τους βασικότερους εξαγωγικούς κλάδους της χώρας, συμβάλει ουσιαστικά στο εθνικό προϊόν και συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία της ΑτΕ; Αποφεύγουν να πάρουν θέση, φοβούνται μη λερώσουν τα χέρια τους, δεν θέλουν να τσαλακώσουν το κουστούμι της εξουσίας. Διάφορες οικολογικές οργανώσεις έχουν στρέψει τα βέλη τους κατά της ΑτΕ, αλλά δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα αν προτιμούν τη χρήση μαζούτ ή του φυσικού αερίου και εξακολουθούν να έχουν ασαφή θέση και άποψη για την εναπόθεση και αξιοποίηση της λάσπης.

Την ίδια στιγμή κανείς απ΄ όσους υπερασπίζονται δήθεν το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ και μιλούν για σκάνδαλο υπέρ της ΑτΕ, δεν αναφέρει τίποτα για τα ΕΛΠΕ που εδώ και ένα χρόνο, με τις ευλογίες τους και καλώς, πωλούν ρεύμα στο σύστημα και συγχρόνως αγοράζουν για τις ανάγκες τους με τιμολόγιο Α150. Κανένα, απ΄ αυτούς που κόπτονται δήθεν για το συμφέρον της ΔΕΗ, δεν ενοχλούν οι μεσάζοντες που εισάγουν ηλεκτρική ενέργεια από το εξωτερικό (χωρίς να επενδύουν ούτε ένα €, χωρίς να δημιουργούν ούτε μία θέση εργασίας) και την πωλούν στη ΔΕΗ σε τιμή υπερδιπλάσια (έως 200€/MW) από την τιμή που θα μπορούσε να την προμηθευτεί (70-80€/MW) απευθείας από κάποιον ανεξάρτητο Έλληνα παραγωγό.

Τελικά, δυστυχώς, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για το συμφέρον του. Εμείς, στα πλαίσια της συναδελφικής και συνδικαλιστικής αλληλεγγύης, ταχθήκαμε υπέρ μιας ενιαίας δημόσιας και οικονομικά εύρωστης ΔΕΗ όλων των Ελλήνων. Το υπογράψαμε το εννοούμε και το στηρίζουμε. Κάποιοι συνάδελφοι μας (;) όμως από τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ δεν τίμησαν την υπογραφή τους, γιατί γι αυτούς, φαίνεται, είναι τόσο εύκολο να παίρνουν θέση για τα προβλήματα των εργαζομένων, ώστε μπορούν να έχουν άλλη κάθε μέρα.

Υποστηρίζουν, λένε, τα συμφέροντα της ΔΕΗ και των καταναλωτών. Δεν τους ενοχλεί άραγε ο χορός των εκατομμυρίων γύρω από τους αεριτζήδες και τους μιζαδόρους, όπως οι ίδιοι ανέφεραν στη συνάντησή μας, αλλά ενοχλούνται από τη λειτουργία της ΑτΕ και ζητούν από τον κο Αθανασόπουλό (τους) ο οποίος συμφωνεί, να κατεβάσει το διακόπτη παροχής ρεύματος στο Αλουμίνιο. Έχουν υπολογίσει και το κέρδος της ΔΕΗ για τα επόμενα 25 χρόνια από τα χαμένα μεροκάματά μας. Έτσι αντιλαμβάνονται το συμφέρον της ΔΕΗ τους και έτσι, λένε, ότι το στηρίζουν.

Και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι και αποφασισμένοι να στηρίξουμε το Αλουμίνιό μας και θα το κάνουμε με κάθε μέσο και τρόπο. Δεν θα επιτρέψουμε τον οικονομικό μαρασμό της ευρύτερης περιοχής ούτε τη διατάραξη της κοινωνικής συνοχής. Συνδικαλισμός δεν είναι ο καθένας για πάρτη του όμως, αφού άλλοι άλλαξαν στάση, επέλεξαν το σκληρό παιχνίδι, σκληρά θα παίξουμε κι εμείς. Έχουμε αποδείξει ότι και μπορούμε και αντέχουμε. Θα παλέψουμε για την βιωσιμότητα της ΑτΕ, θα συνεχίσουμε να πιέζουμε για τη βελτίωση του περιβάλλοντος και θα αγωνιστούμε για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας.

Η συναινετική, ήπια και υπεύθυνη στάση μας παρεξηγήθηκε, από κάποιους θεωρήθηκε αδυναμία και ξέφυγαν από κάθε όριο. Tέλος λοιπόν τα καλά παιδιά.Αρκετά κρατήσαμε χαμηλούς τόνους, ανεχτήκαμε σχόλια, αδιαφορήσαμε σε κακοήθειες δεν απαντήσαμε σε προκλήσεις. Η ανοχή μας τελείωσε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ λέμε κι εμείς και ξεκινάμε. Από σήμερα βάζουμε πρωταρχικό στόχο την εξασφάλιση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας του εργοστασίου και θα κάνουμε ότι μπορούμε θα φτάσουμε μέχρι το… Θεό για να το πετύχουμε.

Δε ζητήσαμε καμία χάρη, δε ζητάμε διαφορετική μεταχείριση, δε ζητάμε ελεημοσύνη. -Σαν εργαζόμενοι απαιτούμε την εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία. Είναι υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους που κοντεύουν για σύνταξη, είναι ευθύνη απέναντι στους νέους συναδέλφους, είναι ανάγκη για τα παιδιά μας που ψάχνουν για δουλειά. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα, στο όνομα οποιασδήποτε σκοπιμότητας, να στερήσει την ελπίδα, την προοπτική, το δικαίωμα στο όνειρο, τη σιγουριά για το μέλλον.

Ε!! λοιπόν εμείς οι εργαζόμενοι στην ΑτΕ είμαστε αποφασισμένοι όχι απλά να στηρίξουμε το σπίτι μας, αλλά να το ανακαινίσουμε, να το ενισχύσουμε και να εξασφαλίσουμε τη σταθερότητά του. Θα επιδιώξουμε και θα αγωνιστούμε για εξεύρεση μακροχρόνιας λύσης του ενεργειακού προβλήματος χρησιμοποιώντας κάθε συνδικαλιστικό και νομικό μέσο και θα κάνουμε όσες παρεμβάσεις και όπου χρειαστούν.

Θα ενθαρρύνουμε και θα συμμετέχουμε σε κάθε θετική πρωτοβουλία-προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση και θα στηρίξουμε κάθε επένδυση φιλική προς το περιβάλλον που θα βοηθά άμεσα ή έμμεσα στη διασφάλιση της λειτουργίας του εργοστασίου Επιτέλους Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, εργαζόμενοι υπάρχουν και πέρα από τις ΔΕΚΟ και μάλιστα με περισσότερα προβλήματα.

Δεν χρωστάμε σε κανένα τίποτα μας χρωστάνε πολλά και πολλοί. Καιρός να τα διεκδικήσουμε-Σαν πολίτες της χώρας, σαν κάτοικοι αυτού του τόπου, απαιτούμε να πάρουν ανοιχτά και ξεκάθαρη θέση όλοι. Η τοπική κοινωνία, οι φορείς, οι οργανώσεις, η τοπική αυτοδιοίκηση, τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα, οι πολιτικοί και φυσικά η κυβέρνηση. Το κρυφτούλι τελείωσε θα μας βρίσκουν παντού μπροστά τους.Είμαστε αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι.

Συναδέλφισσες – οι
Δεν θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις θα προσπαθήσουμε να τις επηρεάσουμε. Το μέλλον μας το φτιάχνουμε μόνοι μας. Ας παλέψουμε λοιπόν όλοι μαζί να φτιάξουμε το μέλλον που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΩΠΑΣΟΥΔΑΚΗΣ Σ.
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ Μ.

Καιρικά φαινόμενα και εργαζόμενοι

Αξιέπαινη ήταν η τελευταία ανακοίνωση της Εταιρείας με την οποία συγχαίρει τους εργαζόμενους των ΒΕΑ και ΒΕΕ, διότι "υπερέβαλαν εαυτούς και συνέβαλαν στην απρόσκοπτη λειτουργία των δύο διυλιστηρίων κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες". Η ανακοίνωση αυτή ήταν μία τόνωση στο ηθικό των συναδέλφων οι οποίοι μόχθησαν πραγματικά για την λειτουργική και επιχειρησιακή ετοιμότητα των εγκαταστάσεων. Οι συνάδελφοι, μετακινήθηκαν κάτω από πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες, προσπαθώντας να είναι συνεπείς στην προσέλευση τους στους χώρους εργασίας και παρά την συνεχή χιονόπτωση, κατάφεραν να διατηρήσουν σε λειτουργία όλες τις μονάδες των εγκαταστάσεων. Πολλοί από αυτούς εργάσθηκαν για ώρες στο πεδίο, πραγματικά υπερβάλοντας εαυτους, όπως αναφέρει σχετικά και η ανακοίνωση της Εταιρείας. Χωρίς να θέλουμε να γινόμαστε μίζεροι, να επισημάνουμε ότι η ανακοίνωση συγγράφηκε από άτομο που δεν γνωρίζει και πολλά από την λειτουργία του Διυλιστηρίου και που, όπως φαίνεται, απεικονίζει και την νέα τάση του management της Εταιρείας. Αναφέρεται μόνο στο προσωπικό Βάρδιας, προφανώς μη γνωρίζοντας ότι στην προσπάθεια συνέβαλαν και συνάδελφοι άλλων ειδικότητων, όπως προσωπικό Συντήρησης, Οδηγοί, Φύλακες κλπ, ο καθένας με τον τρόπο του.
Την ανακοίνωση της Εταιρείας, ακολούθησε κατά πόδας άλλη, παρόμοιου ύφους, ανακοίνωση από το ΠΣΕΕΠ, δίνοντας την εντύπωση ότι γίνεται για επικοινωνιακούς λόγους.
Το γεγονός πάντως είναι ότι για άλλη μια φορά οι συνάδελφοι απέδειξαν ότι στηρίζουν έμπρακτα την λειτουργικότητα και την κερδοφορία της Εταιρείας με έργα και όχι με λόγια. Ότι παρά την κούραση τους από τα συνεχή και εξαντλητικά δωδεκάωρα από την παρατεταμένη έλλειψη προσωπικού (με ευθύνη αυτών που από το 2005 παρέδιδαν χρονοδιαγράματα πρόσληψης προσωπικού), παρά τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας στον οποίο βρίσκονται, όταν απαιτείται, είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν με επιτυχία δύσκολες καταστάσεις, την στιγμή που είχε παραλύσει σχεδόν όλη η χώρα. Και όπως το έχουν ξανακάνει και στο παρελθόν, θα το ξαναπράξουν και στο μέλλον.

Συνάντηση με Καραμανλή ζητά ο Νομάρχης Δυτικής Αττικής

Από την διαδικτυακή εφημερίδα της Μαγούλας αναδημοσιεύουμε:
Συνάντηση με τον Πρωθυπουργό προκειμένου να παρέμβει προσωπικά για να σταματήσει η περιβαλλοντική επίθεση που δέχεται η Δυτική Αττική, ζητά με επιστολή του προς τον κ. Κώστα Καραμανλή, μετά από ομόφωνη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, ο Νομάρχης Δυτικής Αττικής. «Είναι η δεύτερη φορά σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους που επικοινωνούμε μαζί σας για να ζητήσουμε μια προσωπική σας παρέμβαση, προκειμένου να δοθεί μια λύση σε μια σειρά σημαντικών θεμάτων της περιοχής, τα οποία απειλούν ευθέως τη δημόσια υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Δυτικής Αττικής. Μάλιστα, με την πρώτη επιστολή στις 13/6/2007 ζητούσαμε συνάντηση μαζί σας, σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, προκειμένου να σας ενημερώσουμε πιο διεξοδικά για τα προβλήματα της περιοχής μας και τις δυνατότητες επίλυσής τους. Δυστυχώς, η συνάντηση αυτή δεν πραγματοποιήθηκε», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Αρκουδάρης. Στην επιστολή του ο Νομάρχης Δυτικής Αττικής, αφού σημειώνει ότι εδώ και δεκαετίες η περιοχή αντιμετωπίζεται ως «πίσω αυλή» του λεκανοπεδίου, ως ο μόνος τόπος εναπόθεσης όλων των προβλημάτων, προσθέτει με έμφαση: «Το τελευταίο διάστημα, δεχόμαστε μια πρωτοφανή περιβαλλοντική επίθεση, μέσα από μια σειρά επενδυτικών ή χωροταξικών σχεδίων, τα οποία πλήττουν ακόμα περισσότερο την ούτως ή άλλως επιβαρημένη περιοχή μας». Αναφέρει δε χαρακτηριστικά τη δημιουργία νέου ΧΥΤΑ στη Φυλή και τον απαράδεκτο και επικίνδυνο τρόπο λειτουργίας του, την επέκταση και αναβάθμιση των ΕΛΠΕ, τη δημιουργία χώρου υποδοχής βιομηχανικών και άλλων επικίνδυνων τοξικών αποβλήτων, τις προσχώσεις παραθαλάσσιων περιοχών, την κατασκευή αγωγών σε περιοχές οικονομικής εκμετάλλευσης, τη δημιουργία βιομηχανικών λιμανιών μέσα σε πόλεις και το αποκορύφωμα «την απόφαση της ΔΕΗ και της Χαλυβουργικής να προχωρήσουν στην από κοινού κατασκευή και λειτουργία Μονάδων Παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνολικής ισχύος 880 MW» που σύμφωνα με τα στοιχεία των μελετών θα επιφέρει διπλασιασμό των ρύπων στο Θριάσιο: «Δυστυχώς για άλλη μια φορά η περιοχή της Δυτικής Αττικής επιλέγεται ως η πίσω αυλή του Λεκανοπεδίου. Επιλέγεται ως περιοχή δραστηριοποίησης μεγάλων οικονομικών συμφερόντων με πράσινο φως της Κυβέρνησης και με αποκλειστικό στόχο το κέρδος», σημειώνει ο κ. Αρκουδάρης, υπενθυμίζοντας ότι την ίδια μέρα (9/1/2008) που το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., παρά την ομόφωνη αρνητική γνωμοδότηση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, «έδινε έγκριση των Περιβαλλοντικών όρων για την κατασκευή και λειτουργία του συγκεκριμένου σταθμού παραγωγής οι Διοικήσεις της ΔΕΗ και της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ δημοσιοποιούσαν την απόφασή τους να συνεργαστούν στο συγκεκριμένο έργο». Ο Νομάρχης Δυτικής Αττικής υπογραμμίζει με έμφαση ότι τόσο η ΝΑΔΑ και οι Δήμοι, όσο και οι κάτοικοι και οι φορείς της περιοχής, έχουν αποφασίσει να αντιδράσουν, γιατί «αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί». Ζητά δε από τον πρωθυπουργό «να δείξει έμπρακτα την ευαισθησία του, παρεμβαίνοντας προσωπικά για την ματαίωση αυτών των σχεδίων τα οποία μπορεί να αποδειχθούν αμετάκλητα καταδικαστικά για την περιοχή μας».
(Σημ. του blog: Εμείς να παρατηρήσουμε ότι κάτω από την λεοντή του "ασυμβίβαστου" ο κ. Νομάρχης τα έχει "βρεί" υπογείως με την Διοίκηση των ΕΛΠΕ και έχουν προγραμματίσει να υποβαθμίσουν τις περιβαλλοντολογικές πτυχές της επένδυσης (η οποία δεν είναι ούτε αναβάθμιση, ούτε και επέκταση, αλλά ουσιαστικά νέο διυλιστήριο) και να αναδείξουν τις πολιτικές ώστε να μετατοπισθεί εκεί η προσοχή. Άλλωστε, στην συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου στις 24 Σεπτεμβρίου 2007, πολιτικά κριτήρια επικαλέσθηκε για την αρνητική γνωμοδότηση του για την επένδυση, η οποία ήταν κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνη. Πίσω από αυτόν τον προγραμματισμό, θα συνταχθεί και ο Δήμαρχος της Ελευσίνας κ. Αμπατζόγλου.)

Εισαγωγή σχολίων

Μετά την αλλαγή που έγινε στην πλατφόρμα του blog ένας τρόπος να βάζουμε σχόλια χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο είναι ο ακόλουθος:

Γράφουμε κατά τα γνωστα το σχόλιο που θέλουμε και επιλέγουμε το Όνομα/Διεύθυνση URL. Εκει στο πάνω κουτάκι γράφουμε ένα ψευδώνυμο (τα κεφαλαία θα μετατραπούν σε μικρά και θα είναι άτονο) και αφήνουμε κενό το Διεύθυνση URL. Στο παράδειγμα δίπλα θα εμφανιστεί έμα σχόλιο της μορφής:

Ο το ονομα που θελω ειπε

Γράφω το σχόλιό μου

ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΑ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΛΑ (ΕΛΠΕ ΒΕΕ)

Η Επιτροπή Αγώνα Κατά των Επεκτάσεων των ΕΛΠΕ (πρώην Πετρόλα) και των Μονάδων Ηλεκτροπαραγωγής της Χαλυβουργικής έστειλε το παρακάτων Δελτίο Τύπου (οι εικόνες είναι από το magoulaonline).

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Προς :Συντάκτες Οικονομικού,

Περιβαλλοντικού ρεπορτάζ,

Θεμάτων Χ.Α &

Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς

Εμπλοκή στα επεκτατικά σχέδια του διυλιστηρίου της ΠΕΤΡΟΛΑ !

Από την Συντονιστική Γραμματεία της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ανακοινώνονται τα εξής :

Τα επεκτατικά σχέδια του διυλιστηρίου της ΠΕΤΡΟΛΑ (νυν ΕΛΠΕ ΒΕΕ) στην Ελευσίνα παρουσίασαν σοβαρότατες εμπλοκές. Συγκεκριμένα :

1. Το Εθνικό Κτηματολόγιο απορρίπτοντας 2 διαδοχικές προσφυγές της εταιρείας αναγνωρίζει ως ιδιοκτήτη του εδαφικού χώρου 137 στρεμμάτων της σχεδιαζόμενης επέκτασης του διυλιστηρίου το Ελληνικό Δημόσιο, και όχι τα ΕΛΠΕ.
2. Ύστερα από σχετικό έγγραφο της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων Αττικής εξεδόθη διακοπή εργασιών από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής πριν εκτελεστεί η άδεια κατεδάφισης του κτιρίου της παλαιάς Υαλουργίας ΟWENS που είναι εγκατεστημένη στον εδαφικό χώρο της επέκτασης.
3. Ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου κατατέθηκαν από τον Δήμο Ελευσίνας αίτηση αναστολής και ακυρώσεως κατά της άδειας κατεδάφισης των υφιστάμενων κτιρίων της παλαιάς Υαλουργίας ΟWENS και εξεδόθη προσωρινή διαταγή.

Οι ανωτέρω εμπλοκές καταδεικνύουν:

• Τα αδιέξοδα του επεκτατικού Σχεδίου των ΕΛΠΕ για το Διυλιστήριο της ΠΕΤΡΟΛΑ.
• Το χαμηλό βαθμό εταιρικής ευθύνης της Διοίκησης των ΕΛΠΕ τόσο στο θέμα της πληροφόρησης των επενδυτών όσο και επιμονή της στην περιβαλλοντοκτόνο γιγάντωση του διυλιστηρίου.

Για τρίτη συνεχή φορά η επιχειρούμενη επέκταση θα αποτύχει.
Καλούμε :
α) Το Ελληνικό Δημόσιο να προασπίσει τα συμφέροντά του στην επίμαχη έκταση.
β) Τους αρμόδιους φορείς - Χρηματιστήριο Αθηνών και Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς - να επιβάλλουν στα ΕΛΠΕ την σωστή και ολοκληρωμένη πληροφόρηση των επενδυτών, γιατί η επιλεκτική δημοσιοποίηση πληροφοριών βλάπτει τα συμφέροντα
γ) Τα ΕΛΠΕ, ασκώντας πραγματική πολιτική εταιρικής ευθύνης, να εγκαταλείψουν - επιτέλους - την αδιέξοδη 20-ετή προσπάθεια επέκτασης του διυλιστηρίου της ΠΕΤΡΟΛΑ.

Ελευσίνα 14/02/2007

Αύξηση 35% στα κέρδη του ομίλου (351 εκατ.)

Από το Euro2day αναδημοσιεύουμε:
Σε € 351 εκ. ανήλθαν τα Ενοποιημένα Καθαρά Κέρδη (Net Income) για το 2007 αυξημένα κατά 35% σε σχέση με το 2006 και τα οποία αντιστοιχούν σε € 1,15 ανά μετοχή (EPS).
Αντίστοιχα, τα Ενοποιημένα Κέρδη πριν από χρηματοοικονομικά έξοδα, φόρους και αποσβέσεις (EBITDA) ανήλθαν στα € 617 εκ., παρουσιάζοντας αύξηση 23%.
Τα ”συγκρίσιμα” κέρδη (αναπροσαρμοσμένα για τις επιπτώσεις των τιμών στα αποθέματα) (clean EBITDA) διαμορφώθηκαν στα € 458 εκ., μειωμένα κατά 13%.
Με βάση τα ανωτέρω αποτελέσματα, το Διοικητικό Συμβούλιο ενέκρινε πρόταση προς τη Γενική Συνέλευση των Μετόχων για τελικό μέρισμα ύψους € 0,35 ανά μετοχή το οποίο, σε συνδυασμό με το προμέρισμα των € 0,15 που έχει ήδη καταβληθεί, διαμορφώνει το συνολικό μέρισμα χρήσης σε € 0,50 ανά μετοχή και την μερισματική απόδοση σε 5,1% (με βάση το χθεσινό κλείσιμο της τιμής της μετοχής).
Σύμφωνα με τις συγκλίνουσες εκτιμήσεις 8 αναλυτών που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση του euro2day.gr και του Thomson Financial News τα καθαρά κέρδη των Ελληνικών Πετρελαίων το 2007 αναμένονταν στα 341 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 31%.
Πιο συγκεκριμένα, ο κύκλος εργασιών εμφανίζεται αυξημένος κατά 32% στο δ’ τρίμηνο, στα 2,6 δισ. ευρώ, ενώ η αύξηση του τζίρου διαμορφώνεται στο 5% για το σύνολο της ετήσιας χρήσης, στα 8,5 δισ. ευρώ.
Σημαντικά αυξημένα, κατά 149%, εμφανίζονται και τα EBITDA δ’ τριμήνου, στα 173 εκατ. ευρώ.
Τα καθαρά κέρδη δ’ τριμήνου διαμορφώθηκαν στα € 86 εκ., αυξημένα κατά 90% ενώ τα καθαρά κέρδη ανά μετοχή διαμορφώθηκαν στα 0,28 ευρώ.
Τα συγκρίσιμα EBITDA εμφανίζονται μειωμένα κατά 23% στο δ’ τρίμηνο, στα 66 εκατ. ευρώ.
Με βάση τα ανωτέρω, η απόδοση επενδεδυμένων Κεφαλαίων (ROACE 12μήνου) διαμορφώνεται στο 11% ενώ η απόδοση ιδίων κεφαλαίων (ROE 12μήνου) στο 14%.
Οι καθαρές ταμειακές ροές (Free Cash Flow) έφθασαν τα € 240 εκ., λόγω της βελτιωμένης κερδοφορίας, των μειωμένων αναγκών κεφαλαίου κίνησης και τις χαμηλότερες αποδόσεις φόρων.
Τι ειπώθηκε στο conference call
O νέος διευθύνων σύμβουλος των Ελληνικών Πετρελαίων, κ. Γιάννης Κωστόπουλος έδωσε μια πρώτη γεύση από τον σχεδιασμό της εταιρίας, ο οποίος θα ανακοινωθεί επίσημα τον Απρίλιο.
Όπως ανέφερε, τα ΕΛΠΕ θα επικεντρωθούν στις βασικές δραστηριότητες, βελτιώνοντας την αποδοτικότητα και προχώρώντας σε εξαγορες που προσθέτουν αξία.
Ο κ. Κωστόπουλος σημείωσε ότι θα είναι ανελέητος με τις μη βασικές δραστηριότητες που υποαποδίδουν.
Παράλληλα, τόνισε ότι εξετάζει την αγορά για πιθανές ευκαιρίες, όμως θα περιμένει ομαλοποίηση των τιμών.
Αναφορικά με τα αποτελέσματα του 2007, ο διευθύνων σύμβουλος εξήγησε ότι η ισοτιμία δολαρίου-ευρώ έπληξε τα EBITDA, ενώ οι υψηλότερες πετρελαϊκές τιμές άσκησαν πιέσεις στα περιθώρια.

ΣΣΕ 2008 (3)

Άκαρπος ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων για την ΣΣΕ 2008. Συγκεκριμένα η τελευταία πρόταση της Εταιρείας είναι: γενική αύξηση 4.2% και το ιδιόμορφο καθεστώς για τους νεοπροσληφθέντες δηλαδή μη καταβολή πριμ και χρονοεπιδόματος για 3 χρόνια (στο τέλος της τριετίας θα δοθεί αθροιστικά το χρονοεπίδομα 7.5% και θα αρχίσει να καταβάλλεται πριμ).
Το ΔΣ του Σωματείου συνεδρίασε και αποφάσισε, όπως ήταν φυσικό, την απόρριψη της πρότασης και την πραγματοποίηση στάσεων εργασίας καθώς και 10ημερης απεργίας σε ημερομηνία που θα καθοριστεί μελλοντικά.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας η Motor Oil έκλεισε με 6.5% γενική αύξηση.
Γίνεται πλέον φανερό ότι η Εταιρεία σκοπεύει να καταφύγει στη Διαιτησία και τούτο διότι η φετινή πρόταση είναι σαφέστατα χειρότερη από την περσινή η οποία απορρίφθηκε με το δημοψήφισμα. Θυμίζουμε ότι η περσινή πρόταση μιλούσε για 6% γενική αύξηση κα δεν έθιγε το πριμ και το χρονοεπίδομα των νεοπροσληφθέντων αλλά μιλούσε για χαμηλότερο εισαγωγικό κλιμάκιο.
Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσει οι Εταιρεία και όλοι οι εργαζόμενοι είναι ότι οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας εργαζομένων 2 ταχυτήτων θα έχει άσχημα αποτελέσματα για όλους. Τα ΕΛΠΕ έφτασαν να είναι κολοσσός χάρη στην εργατικότητα και την υψηλή απόδοση των εργαζομένων οι οποίοι είχαν ανάλογες υλικές απολαβές. Έχοντας λοιπόν η Εταιρεία εξασφαλίσει στους εργαζομένους της από την μια την σιγουριά της εργασίας διότι ακολουθούσε από κοντά με τις κατάλληλες επενδύσεις τις πρωτοπόρες διεθνώς Εταιρείες του κλάδου και από την άλλη ένα άνετο επίπεδο διαβίωσης με την συγκεκριμένη πολιτική μισθών πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όπως αυτοί αντικατοπτρίζονται από την κερδοφορία της. Φυσικά οι θεωρούμενες ως υψηλές υλικές απολαβές είναι συνάρτηση της επικινδυνότητας, του ανθυγιεινού της εργασίας και σε αντιστοιχία με τις απαιτήσεις της υψηλής και εξειδικευμένης τεχνολογίας των εγκαταστάσεων.
Τα τελευταία 4 χρόνια η Εταιρεία έχει ξεχάσει τι σημαίνει παραγωγική επένδυση, προσλήψεις και ανανέωση προσωπικού και από την άλλη προσπαθεί να εισάγει μισθούς πολύ κοντά στο Ευρωπαϊκό όριο πείνας (920€) σε νέους που θα πρέπει να ξεχάσουν τι σημαίνει κοινωνική ζωή εργαζόμενοι αργίες, γιορτές, νύχτες και μάλιστα εξαντλητικά και πάνω από όλα εργαζόμενοι υπεύθυνα. Την ίδια στιγμή προχωρεί σε αθρόες προσλήψεις υψηλόμισθων Διευθυντών και Συμβούλων και σε λίγο καιρό θα καταντήσουμε να έχουμε 2 διοικητές για κάθε ένα διοικούμενο.
Η μόνη λύση είναι η συσπείρωση γύρω από το Σωματείο και η απεργία ώστε να καταλάβει η Εταιρεία ότι και πυγμή και θέληση έχουν οι εργαζόμενοι.

Περί ανωνυμίας

Πολύ κουβέντα γίνεται το τελευταίο καιρό σχετικά με την ανωνυμία των διαχειριστών του blog καθώς και των σχολιαστών. Το κακό είναι ότι τα ουσιώδη θέματα περνούν σε δεύτερη μοίρα και παρατηρείται το φαινόμενο σε κάθε ανάρτηση να έχουμε πολλά άσχετα με το θέμα, σχόλια. Με αυτή την ανάρτηση, που θα είναι και η τελευταία σχετικά με το θέμα, θα σας παρουσιάσουμε τις απόψεις μας.
Πριν από 20 εβδομάδες, σε μία ολιγομελή ομάδα φίλων την ώρα που συζητούσε τις πολιτικές εξελίξεις και που αντάλλαζε πληροφορίες που αντλούσε από διάφορα πολιτικά blogs, γεννήθηκε η ιδέα δημιουργίας ενός εργασιακού blog. Στόχος μας ήταν η ενημέρωση των συναδέλφων και η ανταλλαγή απόψεων σε θέματα εργασιακά, συνδικαλιστικά, οικολογικά, ενεργειακά αλλά και γενικότερου ενδιαφέροντος.
Γνωρίζοντας πολύ λίγα πράγματα σχετικά με τη δημιουργία blogs καθίσαμε, διαβάσαμε, ήρθαμε σε επαφή με φίλους και γνωστούς που είχαν περισσότερες γνώσεις και διαμορφώσαμε το blog αυτό.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε ήταν τα σχόλια. Από την εμπειρία των blogs που επισκεπτόμασταν αποφασίσαμε να αφήσουμε ελεύθερα τα σχόλια. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να γίνει αυτό ήταν να επιτρέπονται τα ανώνυμα σχόλια. Επίσης όσον αφορά τα άρθρα θελήσαμε να επιβάλλουμε την ανωνυμία για τους παρακάτω λόγους:
1. Αυτό γίνεται συχνά στις εφημερίδες. Ποιος δηλαδή γνωρίζει ποιος είναι ο «μικροπολιτικός» των Νέων ή «ο τυπικός» του Κόσμου του Επενδυτή.
2. Αφού όλοι είμαστε γνωστοί θα αποφεύγαμε με την ανωνυμία τον σχολιασμό του συγγραφέα και θα επικεντρωνόμασταν στο σχολιασμό των άρθρων.
3. Θα ήταν ανώδυνη η όποια αντιπαράθεση με την Διοίκηση η οποία από την πρώτη στιγμή έδειξε να ενοχλείται με το blog.
4. Είναι πολύ πιο εύκολο για οποιονδήποτε να εκφραστεί ανώνυμα άρα θα υπήρχε πλουραλισμός.
5. Δεν είναι και τόσο έντιμο να έχεις επώνυμους αρθρογράφους και ανώνυμους σχολιαστές.
6. Δεν θέλαμε το blog να είναι μέσο προβολής (αρνητικής ή θετικής) προσώπων αλλά απόψεων.
7. Δεν είχαμε την τεχνική δυνατότητα να διαπιστώσουμε το επώνυμο του οποιουδήποτε και να αποφύγουμε την προβοκάτσια.
8. Ήταν κοινή απόφαση και κανένας μας δεν εξέφρασε αντίθετη άποψη.

Σήμερα μετά από 4.5 μήνες λειτουργίας του blog έχουμε μάθει πολύ περισσότερα από αυτά που ξέραμε όταν ξεκινούσαμε και σκεφτόμαστε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα και η νέα μορφή του blog.

Είμαστε λοιπόν ανοιχτοί σε κάθε πρόταση για το νέο blog που όμως θα αργήσει αρκετά ακόμα να δημιουργηθεί.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας
Η εισήγηση του Μάκη Παπαδόπουλου, υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, στην ημερίδα της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Οι εξελίξεις στον τομέα της Ενέργειας και η πρόταση του ΚΚΕ στον αντίποδα των επιλογών της αστικής τάξης»
«Για το ΚΚΕ υπάρχει ένα βασικό κριτήριο αξιολόγησης κάθε ενεργειακής πολιτικής. Είναι το πώς απαντά κανείς στο κεντρικό ερώτημα, αν η πολιτική αυτή θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες ή την κερδοφορία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, στο αν έχουμε μια ενεργειακή πολιτική που οδηγεί στο να κατοχυρώσει την ενέργεια σαν κοινωνικό αγαθό ή, αντίθετα, την αντιμετωπίζει σαν εμπόρευμα».
Τα παραπάνω τόνισε ο Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εισήγησή του στην ημερίδα της ΚΕ για την Ενέργεια που διενεργήθηκε την περασμένη Τετάρτη σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Ο ακριβής τίτλος του θέματος της ημερίδας ήταν: «Οι εξελίξεις στον τομέα της Ενέργειας και η πρόταση του ΚΚΕ στον αντίποδα των επιλογών της αστικής τάξης». Παραθέτουμε, στη συνέχεια, το πλήρες κείμενο της εισήγησης:
«Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Κυρίες και κύριοι προσκεκλημένοι,
Εκ μέρους του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας στην ημερίδα.
Η σημερινή ημερίδα διεξάγεται σε μια περίοδο που γίνονται όλο και πιο ορατές στο λαό οι αρνητικές συνέπειες της ενεργειακής πολιτικής που χάραξαν και ακολουθούν στη χώρα μας οι κυβερνήσεις της ΝΔ και προηγούμενα του ΠΑΣΟΚ.
Για το ΚΚΕ, υπάρχει ένα βασικό κριτήριο αξιολόγησης κάθε ενεργειακής πολιτικής. Είναι το πώς απαντά κανείς στο κεντρικό ερώτημα, αν η πολιτική αυτή θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες ή την κερδοφορία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, στο αν έχουμε μια ενεργειακή πολιτική που οδηγεί στο να κατοχυρώσει την ενέργεια σαν κοινωνικό αγαθό ή, αντίθετα, την αντιμετωπίζει σαν εμπόρευμα.
Αφετηρία μας είναι πάντα οι λαϊκές ανάγκες. Προσδιορίζουμε τις ανάγκες της κοινωνίας για τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, φθηνή λαϊκή κατανάλωση, για την ασφάλεια της εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, και εξετάζουμε ποιες οικονομικές συνθήκες και ποιοι πολιτικοί όροι μπορούν να διασφαλίσουν την ικανοποίηση αυτών των αναγκών στο σύνολό τους.
Κάτω απ' αυτό το πρίσμα, εξετάζουμε σήμερα τις εξελίξεις και τους βασικούς στόχους της αστικής τάξης στον τομέα της ενέργειας, δηλαδή:

• Την ανάδειξη της χώρας σε σημαντικό ενεργειακό δίαυλο στην ευρύτερη περιοχή.
• Την ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" με την αύξηση της άμεσης επιχειρηματικής δραστηριότητας του ιδιωτικού κεφαλαίου στον τομέα της ενέργειας.
• Τη συμβολή της ενεργειακής πολιτικής στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων στο σύνολο της οικονομίας».

Οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών στον τομέα της ενέργειας
«Η αστική τάξη της Ελλάδας», συνέχισε ο ομιλητής, «επιχειρεί την τελευταία 15ετία να αναβαθμίσει το ρόλο της στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Προσπαθεί να ενταχθεί στα μεγάλα διεθνή δίκτυα ενέργειας, φυσικού αερίου και πετρελαίου. Στοχεύει να μετεξελιχθεί σε ενεργειακό δίαυλο μεταξύ των σημείων παραγωγής και των κέντρων κατανάλωσης της ενέργειας. Συνδυάζει την ενεργειακή της πολιτική με το στόχο να εδραιωθεί σε χρηματοπιστωτικό και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Στην προσπάθειά της να αναβαθμίσει το ρόλο της στον ενεργειακό σχεδιασμό της περιοχής η Ελλάδα αναπτύσσει αντιφατικές σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας τόσο με την Τουρκία όσο και με τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Παράλληλα, η ελληνική αστική τάξη και συνολικά η ΕΕ επιχειρούν να διασφαλίσουν πολλές διαφορετικές πηγές ενεργειακής τροφοδοσίας. Προσπαθούν να διαχειριστούν αυτό το πρόβλημα και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που παρουσιάζονται στο πλαίσιο των αντιθέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας στο συγκεκριμένο πεδίο.
Στον τομέα του φυσικού αερίου, οι ΗΠΑ προσπαθούν να προτάξουν τη μεταφορά αζέρικου αερίου με διαδρομές που παρακάμπτουν το ρωσικό έδαφος. Ετσι, προκρίνουν τη μεταφορά φυσικού αερίου απ' το Αζερμπαϊτζάν μέσω αγωγών που συνδέουν την Τουρκία με την Ελλάδα και την Ιταλία, καθώς και μέσω της Κοινοπραξίας του σχεδίου Ναμπούκο, η οποία στοχεύει στη σύνδεση της Τουρκίας με τις Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Αυστρία.
Η Ρωσία αντιπαραθέτει και προωθεί μια μεγαλεπήβολη εναλλακτική λύση, που αν υλοποιηθεί θα αποδυναμώσει ή και θα ματαιώσει ένα τμήμα των σχεδίων των ΗΠΑ. Πρόκειται για τον αγωγό με την ονομασία South Stream (νότιο ρεύμα), ο οποίος θα περνά απ' τη Μαύρη Θάλασσα και θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην ΕΕ, παρακάμπτοντας την Τουρκία. Από τη Βουλγαρία, ένα τμήμα του αγωγού θα τροφοδοτεί την Ιταλία διερχόμενο απ' την Ελλάδα και ένα άλλο θα κατευθύνεται προς την Αυστρία διερχόμενο απ' τη Σερβία.
O ανταγωνισμός ΗΠΑ - Ρωσίας περιλαμβάνει μια αλυσίδα μέτρων, από οικονομικές προσφορές, μέχρι πολύμορφες πιέσεις προς τις κυβερνήσεις της ευρύτερης περιοχής.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της αντίδρασης της αμερικανικής κυβέρνησης στη ρωσική πρόταση να τροφοδοτηθεί και με ρωσικό φυσικό αέριο ο αγωγός Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας, με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν ικανοποιητικές ποσότητες αζέρικου αερίου, για να καλύψουν τη δυναμικότητα του αγωγού πριν το 2010. Οι ΗΠΑ προσδοκούν στην αύξηση της παραγωγής αζέρικου αερίου στο κοίτασμα του Σαν Ντενγκίζ στην Κασπία. Οι περιορισμένες σημερινές δυνατότητες τροφοδοσίας του ελληνοτουρκικού αγωγού με αποκλειστικά αζέρικο αέριο, φάνηκαν δυο μήνες μετά τα εγκαίνια της διασύνδεσης. Τον Ιανουάριο του 2008, το Τουρκμενιστάν διέκοψε προσωρινά την τροφοδοσία του Ιράν και αυτό με τη σειρά του την τροφοδοσία της Τουρκίας, με αποτέλεσμα η τελευταία να κλείσει προσωρινά τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου προς την Ελλάδα!
Απ' την πλευρά της, η Ρωσία φαίνεται να κερδίζει έδαφος μετά την υπογραφή συμφωνίας με το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν, για την κατασκευή μεγάλου αγωγού φυσικού αερίου στην Κασπία. Ο αγωγός, ο οποίος θα εγκαινιαστεί πριν το τέλος του 2010, ενισχύει τη θέση της Ρωσίας σαν βασικού δρόμου μεταφοράς του φυσικού αερίου της Κασπίας, αφού οι τρεις συγκεκριμένες χώρες κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος αποθεμάτων φυσικού αερίου της Κασπίας. Το γεγονός αυτό πρέπει να συνδυαστεί με τις συμφωνίες της Ρωσίας με τη Βουλγαρία και τη Σερβία, που αν τελικά υλοποιηθούν θα δώσουν το προβάδισμα στο ρωσικό σχεδιασμό για την ευρύτερη περιοχή. Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της Ιταλίας, που εμφανίστηκε να αποδέχεται το ρωσικό σχέδιο μέσα στο 2007, αποσταθεροποιήθηκε με διάφορα σκάνδαλα, ενώ παρόμοιες εξελίξεις εμφανίζονται και στη χώρα μας.
Η ρωσική προσπάθεια δεν περιορίζεται φυσικά στο σκέλος της Νότιας Ευρώπης. Αντίστοιχης σημασίας είναι και το σημαντικό εγχείρημα απευθείας σύνδεσης της Ρωσίας με τη Γερμανία, με τον υποθαλάσσιο αγωγό της Βαλτικής, καθώς και επαναφορά του ελέγχου των μεγάλων κοιτασμάτων Σαχαλίνη - 2 και Κόβιτκα/ Στόκμαν στη ρωσική Γκάζπρομ.
Αντίστοιχα, στο πεδίο μεταφοράς του πετρελαίου, τα σχέδια που στηρίζουν οι ΗΠΑ αφορούν στη σύνδεση Βουλγαρίας - ΠΓΔΜ και Αλβανίας (αγωγός ΑΜΒΟ) και στη σύνδεση Ρουμανίας - Ιταλίας. Τα συγκεκριμένα σχέδια συμπληρώνουν τον αγωγό Μπακού - Τσεϊχάν που συνδέει το Αζερμπαϊτζάν, την Τουρκία και τη Γεωργία και εντάσσονται σε μια ενιαία στρατηγική μεταφοράς ασιατικού πετρελαίου προς την ΕΕ, που παρακάμπτει τη Ρωσία. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μέχρι και τις αρχές του 2007 ο αγωγός αυτός υπολειτουργούσε λόγω της χαμηλής συγκριτικά με τη δυναμικότητα του αγωγού, παραγωγής αζέρικου πετρελαίου για εξαγωγή στην ευρωπαϊκή αγορά.
Στον αντίποδα, βρίσκεται ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, που μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο στην ΕΕ διά μέσου της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Ο συγκεκριμένος αγωγός αποτελεί μια δεύτερη δίοδο για τη Ρωσία για τη μεταφορά πετρελαίου της Μαύρης Θάλασσας στην Ευρώπη, συγκριτικά με τη σημερινή διαδρομή μέσα απ' τα στενά του Βοσπόρου που ελέγχονται απ' την Τουρκία. Το συγκεκριμένο έργο υποστηρίζεται και απ' την ΕΕ, ενώ η Ρωσία καταλαμβάνει την πλειοψηφία και το μάνατζμεντ της Κοινοπραξίας Transbalkan Oil Pipeline Company, η οποία θα εκμεταλλεύεται το έργο.
Στην πραγματικότητα, η Ρωσία αξιοποιεί μια σειρά ενεργειακές συμφωνίες, για να εδραιώσει τα δικά της ερείσματα στη Βουλγαρία και στη Σερβία και να διαμορφώσει μια αντικειμενική βάση στρατηγικής συνεργασίας με την ΕΕ.
Στο βαθμό που θα επικρατήσουν τα ρωσικά σχέδια, η Βουλγαρία θα αναβαθμιστεί έναντι της Τουρκίας σε βασικό ενεργειακό κόμβο της περιοχής.
Η Ελλάδα απ' την πλευρά της, αφ' ενός διασφαλίζει την αναγκαία υποδομή για την ενεργειακή της ασφάλεια και αφ' ετέρου την αναβάθμισή της σε σημαντικό ενεργειακό δίαυλο, είτε υλοποιηθεί το αμερικανικό σχέδιο, είτε πολύ περισσότερο το ρωσικό σχέδιο.
Η υλοποίηση αυτού του στόχου είναι σημαντική για τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης και την κερδοφορία του εγχώριου κεφαλαίου. Πέρα απ' τα κρατικά έσοδα απ' τα κόμιστρα μεταφοράς, ωφελημένοι θα βγουν συγκεκριμένοι μονοπωλιακοί όμιλοι που σχετίζονται με την κατασκευή και, στη συνέχεια, την εμπορική εκμετάλλευση του αγωγού (όμιλοι Λάτση, Κοπελούζου, Μπόμπολα), καθώς και με τη μεταφορά πετρελαίου απ' το Νοβοροσίσκ στο Μπουργκάς με υψηλούς ναύλους.
Παράλληλα, αναβαθμίζει τη συνεργασία της με την άρχουσα τάξη της Ρωσίας στους τομείς του στρατιωτικού εξοπλισμού, των εμπορικών συναλλαγών, των επενδύσεων στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα και των κατασκευών ενόψει και των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2014.
Η επίτευξη των στόχων της αστικής τάξης δεν οδηγεί σε ανάλογα ευεργετικά αποτελέσματα ούτε για τους εργαζόμενους του κλάδου, ούτε για τη λαϊκή κατανάλωση, αφού η διαχείριση των συγκεκριμένων υποδομών θα γίνει με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Η πιο σημαντική πλευρά του θέματος αφορά στον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής, λόγω της πιθανότητας νέας όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα την υπονόμευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Σερβίας στο Κοσσυφοπέδιο και την αμερικανική αντίδραση στην ενεργειακή συμφωνία Κύπρου - Αιγύπτου - Λιβάνου. Σε αυτήν την όξυνση των αντιθέσεων, συμβάλλει η ανάδειξη της περιοχής σε ενεργειακό κόμβο την επόμενη δεκαετία».
Η παρέμβαση των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών
«Από την πλευρά της», σημείωσε στη συνέχεια ο Μ. Παπαδόπουλος, «η ΕΕ δίνει έμφαση στην ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας της με τη Ρωσία και στην υλοποίηση μιας δέσμης μέτρων μείωσης της ενεργειακής της εξάρτησης με άξονες την εξοικονόμηση ενέργειας και τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης, την αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την επίτευξη της ενιαίας ευρωενωσιακής αγοράς στον ενεργειακό τομέα, την ηλεκτροπαραγωγή από πυρηνική ενέργεια, την επιτάχυνση της έρευνας για νέες καινοτόμες ενεργειακές τεχνολογίες.
Η Ρωσία καλύπτει σήμερα το 26% των αναγκών της Ευρώπης σε φυσικό αέριο και το 13% σε πετρέλαιο. Πρόκειται για μια σχέση αλληλεξάρτησης, όπου η ΕΕ έχει ανάγκη τη ρωσική προμήθεια και η Ρωσία την ευρωπαϊκή αγορά, σχέση που οδήγησε στο γνωστό Σύμφωνο Συνεργασίας μεταξύ των δύο μερών. Στην τελευταία μάλιστα Σύνοδο Κορυφής Ρωσίας - ΕΕ τον Οκτώβρη του 2007, οι δύο πλευρές συμφώνησαν και στη λειτουργία ενός συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης που θα προειδοποιεί για τυχόν διακοπές στην ομαλή ροή φυσικού αερίου και πετρελαίου στους ρωσικούς αγωγούς.
Σε σχέση με την περιοχή μας, το σημαντικότερο βήμα της κοινοτικής ενεργειακής πολιτικής υλοποιήθηκε το 2005 με την ίδρυση της "Ενεργειακής Κοινότητας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης" το 2005, με συμμετοχή 13 κρατών της περιοχής, από τα οποία πέντε είναι μέλη της ΕΕ. Η ίδρυση της Κοινότητας δρομολογεί την ελεύθερη, ανεμπόδιστη κίνηση κεφαλαίων και ενεργειακών εμπορευμάτων μεταξύ της ΕΕ και των συγκεκριμένων κρατών αυτής της περιοχής.
Σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας της συγκεκριμένης περιοχής μπορούν να επενδυθούν 20 δισ. ευρώ τα επόμενα 15 χρόνια. Από αυτά, τα 12 δισ. ευρώ προβλέπονται για αποκατάσταση υφιστάμενων κατασκευών προοριζόμενων για νέους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, ενώ τα 8 δισ. ευρώ για την κατασκευή δικτύων μεταφοράς και διανομής. Το επενδυτικό ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών ομίλων εστιάζεται σε λιγνιτικές μονάδες και στα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα των Δυτικών Βαλκανίων (Κοσσυφοπεδίου, ΠΓΔΜ, Σερβίας, Μαυροβουνίου).
Ετσι, η ΕΕ αφ' ενός διασφαλίζει εναλλακτικές πηγές για φτηνή ηλεκτροπαραγωγή και αφ' ετέρου διαμορφώνει προϋποθέσεις ανόδου της κερδοφορίας σε κεφάλαια που είχαν υπερσυσσωρευτεί στα κράτη - μέλη της. Γι' αυτό εκτός από τους ευρωπαϊκούς ομίλους (EdF, EON, RWE, Enel κλπ.), έχουν ενεργοποιηθεί οι λεγόμενοι "δωρητές", όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη, οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Καναδά. Μέρος της χρηματοδότησης των αναγκαίων υποδομών διασφαλίζεται μέσω της προβλεπόμενης ευρωενωσιακής χρηματοδότησης για την Ανάπτυξη των Διευρωπαϊκών Δικτύων Ενέργειας.
Η ΕΕ προωθεί, παράλληλα, και τη δημιουργία ενός "Μεσογειακού ηλεκτρικού δακτυλίου", μιας μεγάλης ενιαίας αγοράς, που θα περιλάβει τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής που βρέχονται από τη Μεσόγειο».
Τα σχέδια της αστικής τάξης της χώρας μας
«Η αστική τάξη της Ελλάδας», συνέχισε ο ομιλητής, «επιχειρεί να αξιοποιήσει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και συμφωνίες στην περιοχή, για να αναβαθμίσει το ρόλο της.
Η ΔΕΗ ΑΕ διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, με συμφωνίες και επενδυτικές προτάσεις στην ΠΓΔΜ, στο Κόσσοβο, στην Αλβανία συμπράττοντας με την αμερικανική Contour Global.
Ο όμιλος των ΕΛΠΕ αναπτύσσει επίσης σημαντική επενδυτική δράση στο εξωτερικό, με κοινοπραξιακές εξαγορές εταιρειών εμπορίας πετρελαιοειδών στη Βουλγαρία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στο Μαυροβούνιο, στην Αλβανία, στη Γεωργία, με τη συμμετοχή στο διυλιστήριο ΟΚΤΑ της ΠΓΔΜ και την παραγωγή και διάθεση ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα αυτή.
Η εφαρμογή της Συνθήκης για την Ενεργειακή Κοινότητα της ΝΑ Ευρώπης δε θα συμβάλει στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Μεγάλο μέρος των επενδύσεων σε σταθμούς παραγωγής θα κατευθυνθούν στα Βαλκανικά κράτη με φθηνή ηλεκτροπαραγωγή και στη συνέχεια θα γίνεται εισαγωγή ρεύματος στην Ελλάδα από ομίλους προμηθευτών. Η ευθύνη του ενεργειακού σχεδιασμού θα μετατοπιστεί προς το επίπεδο της ΝΑ Ευρώπης, για την ενιαία αντιμετώπιση των προβλημάτων της συγκεκριμένης αγοράς. Παράλληλα, το κίνητρο της προσέλκυσης και το φόβητρο της απομάκρυνσης ιδιωτικών επενδύσεων από τη χώρα θα χρησιμοποιηθούν προς τους εργαζόμενους του κλάδου σαν καρότο και μαστίγιο, για να αποδεχτούν δυσμενέστερους όρους εργασίας.
Τέλος, η αστική τάξη της χώρας εμφανίζεται να εξετάζει και το ζήτημα πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής για τη θωράκιση της ενεργειακής ασφάλειας.
Τα αντικειμενικά δεδομένα ενισχύουν τη διερεύνηση σε αυτήν την κατεύθυνση, αφού σήμερα στην ΕΕ λειτουργούν 147 αντιδραστήρες ισχύος 130 γιγαβάτ και 15 απ' τις 27 χώρες της ΕΕ διαθέτουν ήδη σχετικές μονάδες. Η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Τουρκία σχεδιάζουν ήδη την κατασκευή νέων πυρηνικών μονάδων. Ηδη ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε τον Ιανουάριο τη διαμόρφωση πλαισίου συμφωνίας ΗΠΑ - Τουρκίας για τη συνεργασία των δύο χωρών σχετικά με την παροχή στρατιωτικής πυρηνικής τεχνολογίας. Δεδομένη θεωρείται και η κατασκευή του νέου βουλγαρικού πυρηνικού σταθμού του Μπέλενε στο Δούναβη με τη συμβολή της Ρωσίας.
Φυσικά, η απόφαση δημιουργίας πυρηνικών σταθμών δεν είναι εύκολη για την αστική τάξη, αφού πρέπει να διαχειριστεί πλήθος προβλημάτων όπως της υψηλής σεισμικότητας της χώρας, της επεξεργασίας και διάθεσης των ραδιενεργών αποβλήτων και κυρίως της επίδρασης στους γεωστρατηγικούς συσχετισμούς της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τονίσουμε ότι στο κοινοτικό πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς που λειτουργεί με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, η συγκεκριμένη λύση δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τη δημόσια υγεία, την ασφάλεια των κατοίκων και την προστασία του περιβάλλοντος.
Γι' αυτό και η αστική τάξη της χώρας προσπαθεί, παράλληλα με διμερείς συμφωνίες, να διασφαλίσει την ενεργειακή της επάρκεια στα ορυκτά καύσιμα. Ετσι, μετά το 2000 έχει υπογράψει σχετικά μνημόνια συνεργασίας και συμφωνίες με το Ιράν, το Καζακστάν, το Αζερμπαϊτζάν, καθώς και επιχειρηματικές συμβάσεις έρευνας (π.χ. η Κοινοπραξία που συγκρότησαν τα ΕΛΠΕ με την κρατική εταιρεία πετρελαίου της Αιγύπτου)».
Η εγχώρια αγορά
«Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Ας έρθουμε τώρα στο επίπεδο της εγχώριας αγοράς που αναδιαρθρώνεται. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν την πρώτη ρύθμιση απελευθέρωσης του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας με την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου της ΔΕΗ. Εκείνη την περίοδο, οι συγκεκριμένες δυνάμεις προπαγάνδιζαν τα ευεργετικά αποτελέσματα που θα είχε ο ελεύθερος ανταγωνισμός πολλών ιδιωτικών επιχειρήσεων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Πρόβαλλαν σαν μονόδρομο την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου - εργασίας - εμπορευμάτων στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής αγοράς. Η αντίθεση του ΚΚΕ στην απελευθέρωση και η θέση του ότι η ενέργεια πρέπει να αποτελεί κοινωνικό αγαθό χαρακτηρίστηκε ως δογματική αδυναμία του να προσαρμοστεί στις σύγχρονες εξελίξεις.
Ομως, το ΚΚΕ δεν υπήρξε ποτέ απολογητής των κρατικών μονοπωλίων. Αντίθετα, ανέδειξε ότι η αστική πολιτική μέσω του κρατικού μονοπωλίου, για παράδειγμα της ΔΕΗ, εξυπηρέτησε πολλαπλά την πορεία καπιταλιστικής ανάπτυξης με τη δημιουργία της αναγκαίας υποδομής για τη δράση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, την πολιτική τιμών του βιομηχανικού ρεύματος, την πολιτική προμηθειών και κατασκευών ενεργειακών έργων από εγχώριους ομίλους. Παράλληλα, η ύπαρξη του κρατικού μονοπωλίου βοήθησε την αστική τάξη να διαχειριστεί τις λαϊκές ανάγκες, καθώς και πλευρές της ταξικής πάλης, από τη σκοπιά των στρατηγικών συμφερόντων της (π.χ. η διαμόρφωση τιμών οικιακής χρήσης που να συμβάλλουν στη διατήρηση ενός επιπέδου λαϊκής κατανάλωσης).
Ειδικά στον τομέα της ενέργειας, το κρατικό μονοπώλιο κάλυψε για μια ιστορική περίοδο τις ανάγκες υποδομής της καπιταλιστικής βιομηχανικής ανάπτυξης. Ομως, η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, η ανάγκη τους για διεκδίκηση νέων μεριδίων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, οδήγησε στην "απελευθέρωση" από την κρατική προστασία στρατηγικών τομέων της οικονομίας (π.χ. Ενέργεια).
Στην Ελλάδα, το διάστημα που μεσολάβησε από την ψήφιση του ν. 2773/99 ήταν αρκετά διδακτικό, για να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοι και οι αρνητικές συνέπειες για το λαό, της πορείας απελευθέρωσης, αφού στην Ευρώπη υπήρχε ήδη πλούσια, αρνητική πείρα. Οι μύθοι της αστικής προπαγάνδας άρχισαν να καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον.
Η απελευθέρωση οδήγησε στον αυξανόμενο έλεγχο της σχετικής αγοράς από μια φούχτα μονοπωλιακούς ομίλους, συνέβαλε δηλαδή στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Ηδη οι 5 ισχυρότεροι ευρωπαϊκοί όμιλοι έχουν καταλάβει το 60% της αγοράς της "ΕΕ 15" και αυξάνουν διαρκώς το ποσοστό τους μετά τη διεύρυνση της ΕΕ.
Αντίστοιχα, στη χώρα μας, διαμορφώνονται οι σχετικές συμμαχίες ελληνικού και ξένου κεφαλαίου για τη διανομή της εγχώριας πίτας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ, πήρε μια σειρά μέτρα τόσο στο νομοθετικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της κρατικής χρηματοδότησης, ώστε να διασφαλιστεί εκ των προτέρων και με πολλούς τρόπους η υψηλή κερδοφορία των τραπεζών και των ιδιωτικών ομίλων που επενδύουν στον ενεργειακό τομέα.
Οι κρατικές ρυθμίσεις της τελευταίας δεκαετίας επιχειρούν να διαχειριστούν τον ανταγωνισμό μεταξύ των μετοχοποιημένων πρώην κρατικών μονοπωλίων και των νεοεισερχόμενων ιδιωτικών ομίλων στην αγορά ενέργειας. Ο ανταγωνισμός αυτός αναμένεται να οξυνθεί μετά την είσοδο ιδιωτών στρατηγικών επενδυτών στο μετοχικό κεφάλαιο των πρώην ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, κλπ.).
Παράλληλα, εκδηλώνονται και γενικότερες αντιθέσεις μεταξύ των αστικών τάξεων της ΕΕ σχετικά με το ρυθμό και την έκταση της απελευθέρωσης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της διαφωνίας 6 κρατών - μελών της ΕΕ με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Γερμανία στις προτάσεις της Κομισιόν, σχετικά με την υποχρέωση διαχωρισμού της ιδιοκτησίας των εταιρειών που απασχολούνται με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από εκείνες που δραστηριοποιούνται στη μεταφορά και στη διανομή. Η πρόταση της Κομισιόν έχει στόχο να αποδυναμώσει την ισχύ των πρώην καθετοποιημένων κρατικών μονοπωλίων στις εγχώριες αγορές των κρατών - μελών. Ομως, αντιδρούν τμήματα των αστικών τάξεων διαφόρων χωρών, που ανησυχούν για την επίδραση που θα έχει στην ανταγωνιστική τους θέση η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (π.χ. μια μεγάλη αύξηση της τιμής του βιομηχανικού ρεύματος).
Στη χώρα μας, η πολύμορφη ενίσχυση των ιδιωτών ανταγωνιστών της ΔΕΗ ΑΕ κορυφώθηκε την τελευταία διετία με δυο συγκεκριμένα μέτρα. Κατ' αρχάς με τη σύναψη Συμβάσεων Διαθεσιμότητας Ισχύος, μεταξύ του κράτους και των ιδιωτών επενδυτών που διασφαλίζουν τους ιδιωτικούς ομίλους για περίοδο δώδεκα ετών, ακόμα και αν οι ιδιωτικοί σταθμοί δεν μπορούν να πουλήσουν στην πράξη ηλεκτρικό ρεύμα σε ανταγωνιστική τιμή στη χοντρική αγορά ενέργειας.
Μόλις διαμορφώθηκαν ικανοποιητικοί όροι κερδοφορίας, προσήλθαν στον πρώτο σχετικό διαγωνισμό κατασκευής σταθμού ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου 4 συμμαχίες εγχώριων εταιρειών με τους ισχυρότερους μονοπωλιακούς ομίλους της Ευρώπης και συγκεκριμένα: Ο ιταλικός όμιλος ENEL και η ρωσική Γκάζπρομ με τον όμιλο Κοπελούζου, η Edison (που συμμετέχει στον πανίσχυρο όμιλο της γαλλικής EdF) με την Ελληνική Τεχνοδομική και τη Βιοχάλκο, ο ισπανικός όμιλος Iberdrola με τη Μότορ Οϊλ, καθώς και ο εγχώριος όμιλος της ΓΕΚ - Τέρνα με την Eurobank.
Η 5η συμμαχία της ισπανικής Endesa με τον όμιλο Μυτιληναίου προτίμησε να μη διαγωνιστεί για τη διασφάλιση του κρατικά εγγυημένου εισοδήματος και να προχωρήσει άμεσα και αυτόνομα στην κατασκευή μονάδων παραγωγής, ώστε να αποκτήσει προβάδισμα στον ανταγωνισμό.
Ομως, το κορυφαίο μέτρο οργάνωσης της νέας καπιταλιστικής αγοράς και ενίσχυσης των ιδιωτών επενδυτών ήταν η ίδρυση της ημερήσιας κρατικής χονδρεμπορικής αγοράς ενέργειας.
Η υπόθεση της πρώτης ιδιωτικής μονάδας που τέθηκε σε λειτουργία από τον όμιλο ΕΛΠΕ (μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΕΝΘΕΣ) είναι αποκαλυπτική. Στην αρχή, η συγκεκριμένη μονάδα αδυνατούσε να ανταγωνιστεί τις αντίστοιχες μονάδες της ΔΕΗ ΑΕ. Η κρατική ρύθμιση διά μέσου της ΡΑΕ διόρθωσε το πρόβλημα, ανεβάζοντας τη χονδρική τιμή (Οριακή Τιμή Συστήματος) κατά 73% από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2006. Ετσι, κατάφερε η μονάδα ΕΝΘΕΣ να εισέλθει στη χονδρεμπορική αγορά και να πραγματοποιήσει κέρδη 31 εκατ. ευρώ μέσα στον πρώτο χρόνο της λειτουργίας της. Στη συνέχεια, ο όμιλος των ΕΛΠΕ προχώρησε σε στρατηγική συνεργασία με τον ιταλικό όμιλο Edison και σχεδιάζει την κατασκευή νέων μονάδων στη Βοιωτία και την Αιτωλοακαρνανία.
Η ραγδαία αύξηση της Οριακής Τιμής του συστήματος της χονδρεμπορικής αγοράς (η οποία πραγματοποιήθηκε για να ενισχυθεί η είσοδος των ιδιωτών επενδυτών) οδήγησε σε πτώση την κερδοφορία της ΔΕΗ το 2006. Η ΔΕΗ ΑΕ βρέθηκε πλέον να αγοράζει από τους εισαγωγείς στη χονδρεμπορική αγορά σε πολύ υψηλότερη τιμή από ό,τι πωλούσε στους μεγάλους πελάτες της. Πριν, οι τιμές καθορίζονταν στο πλαίσιο του κρατικού μονοπωλίου».
Η σημερινή κατάσταση
«Τώρα», σημείωσε ο Μ. Παπαδόπουλος, «διαμορφώνεται μια μεταβατική περίοδος στη λειτουργία και στην οργάνωση της ΔΕΗ που οδηγεί στην περαιτέρω αποκρατικοποίησή της.
Περιλαμβάνει το διαχωρισμό της ενιαίας επιχείρησης σε μια σειρά θυγατρικών εταιρειών (π.χ. παραγωγής, εμπορίας, ορυχείων). Στο μετοχικό κεφάλαιο των θυγατρικών θα μετέχουν ιδιώτες στρατηγικοί επενδυτές. Ηδη, σε αυτό το πλαίσιο η ΔΕΗ ΑΕ δρομολογεί το μνημόνιο συνεργασίας με το γερμανικό κολοσσό RWE για τη λειτουργία δύο ανθρακικών μονάδων ισχύος 1.600 MW. Η ΔΕΗ ΑΕ έχει ακόμα σημαντικά πλεονεκτήματα που αποτελούν κίνητρο προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων και ανταγωνισμού για τη θέση του στρατηγικού εταίρου της. Στο πλαίσιο αυτό, καταθέτουν επίσης προτάσεις ο πανίσχυρος ιταλο-ισπανικός όμιλος Enel-Edesa και η εταιρεία Edison (θυγατρική του πιο ισχυρού ευρωπαϊκού ομίλου της γαλλικής EdF).
To συνολικό κυβερνητικό σχέδιο για το μέλλον της ΔΕΗ ΑΕ είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα μέτρων των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με στόχο την επιτάχυνση και ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης". Στην πραγματικότητα, το νέο σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ στοχεύει ταυτόχρονα:

• Στη διεύρυνση του μεριδίου αγοράς των εισερχόμενων ιδιωτικών ομίλων.
• Στη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και γενικότερα των συμφερόντων των σημερινών και αυριανών μεγαλομετόχων της ΔΕΗ ΑΕ, με τη δημιουργία μεγαλύτερου εταιρικού μεγέθους του ομίλου καθώς και με την επέκταση της δράσης του στις αναδυόμενες αγορές της ΝΑ Ευρώπης, της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.

Στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης", η πορεία των εξαγορών και συγχωνεύσεων δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Οι όμιλοι που προτείνουν στρατηγική συνεργασία έχουν κύκλους εργασιών δεκαπλάσιους απ' τη ΔΕΗ ΑΕ.
Είναι, επομένως, βαθύτατα υποκριτική η όψιμη ανησυχία για το μέλλον της ΔΕΗ, απ' τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που αποδέχτηκαν το κοινοτικό πλαίσιο της "απελευθέρωσης" και της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Στον τομέα του φυσικού αερίου, η επιλογή σταδιακής ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ στηρίζεται και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, που διαφωνούν μόνο στο αν αυτή θα υλοποιηθεί μέσω χρηματιστηρίου ή με την αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή.
Στον τομέα του πετρελαίου, η απελευθερωμένη αγορά οδήγησε στον έλεγχο της διύλισης από δύο ομίλους και της εμπορίας από 4 εταιρείες που σχηματίζουν καρτέλ (όπως παραδέχτηκε ουσιαστικά η Επιτροπή Ανταγωνισμού) και καταγράφουν θεαματικά ετήσια κέρδη».
Οι συνέπειες της απελευθέρωσης
«Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Οι αρνητικές συνέπειες της απελευθέρωσης στον τομέα της ενέργειας είναι σήμερα ολοφάνερες.
Η αναδιάρθρωση ανοίγει το δρόμο στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Συνοδεύεται από μια αντιλαϊκή δέσμη μέτρων που στοχεύουν στην εντατικοποίηση της εργασίας, στη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, στην ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, στη συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Την τελευταία πενταετία, η παραγωγικότητα των εργαζομένων της ΔΕΗ ΑΕ αυξάνεται ετησίως 5,3% κατά μέσο όρο. Ομως, αυτή η αύξηση δεν αξιοποιείται για τη μείωση του συνολικού χρόνου εργασίας, αλλά για τη μείωση του συνολικού αριθμού των εργαζομένων σύμφωνα με το Αναπτυξιακό πρόγραμμα "Ηρακλής". Σε σχέση με το 1993, η μείωση του αριθμού των εργαζομένων ξεπερνά το 28%, ενώ ο νέος Πρόεδρος της ΔΕΗ ΑΕ δηλώνει ότι 7.000 σημερινοί υπάλληλοι της ΔΕΗ αποτελούν πλεονάζον προσωπικό.
Οι προαναφερόμενες εξελίξεις δεν αποτελούν ελληνική πρωτοτυπία.
Σημειώνουμε χαρακτηριστικά το βρετανικό παράδειγμα της πενταετίας 1990 - 1995 όπου μετά την ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 42%, ενώ την ίδια περίοδο στη Γαλλία που δεν προχώρησε η "απελευθέρωση" η αντίστοιχη μείωση ήταν μόλις 1,7%.
Αφού, λοιπόν, δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι του κλάδου από την αύξηση της παραγωγικότητας, μήπως ωφελήθηκε τουλάχιστον η λαϊκή κατανάλωση;
Το σύνολο των διαθέσιμων στοιχείων δείχνει ότι το λαϊκό νοικοκυριό δεν ωφελήθηκε από την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων στη ΔΕΗ ΑΕ. Την περίοδο 2000 - 2006 που η παραγωγικότητα στη ΔΕΗ ΑΕ αυξάνεται σημαντικά, οι τιμές της οικιακής κατανάλωσης αυξάνονται ετησίως κατά μέσο όρο πάνω απ' τον πληθωρισμό, ενώ η τελευταία αύξηση του 2007 έφτασε το 7%. Φυσικά, το πρόβλημα δεν αφορά μονοδιάστατα την αύξηση των τιμών. Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την καθήλωση των πραγματικών μισθών, τη φορολογική αφαίμαξη, δηλαδή τη συγκράτηση του πραγματικού λαϊκού εισοδήματος.
Επιχειρώντας να συσκοτίσει την κατάσταση ο πρώην υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Νεράτζης ανέφερε, απαντώντας σε Επερώτηση του ΚΚΕ: «Είμαστε από τις φτηνότερες χώρες σε σχέση με την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και διατηρούμε τον κοινωνικό χαρακτήρα του αγαθού της ενέργειας σε σημείο τέτοιο που να μη διακυβεύεται το κύρος και η δυνατότητα λειτουργίας της ΔΕΗ». Θα μπορούσε να παραθέσει κανείς σαν απάντηση την κερδοφορία της ΔΕΗ την τελευταία πενταετία και τη διαφορά του μέσου μισθού του εργαζόμενου στη χώρα μας με τον ευρωενωσιακό μέσο όρο. Ομως, η τοποθέτηση του υφυπουργού αποτελεί στην ουσία ομολογία για το τι συνέβη στην Ευρωζώνη όπου προχώρησε η "απελευθέρωση", καθώς και για τις μελλοντικές εξελίξεις στην Ελλάδα και αυτό είναι το σημαντικότερο. Ομολογία σχετικά με τις δραματικές αυξήσεις τιμών σε Δανία, Βρετανία, Σουηδία όπου επικρατεί ο δήθεν ευεργετικός ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων. Στις χώρες αυτές, μεταξύ του 2001 και του 2006 οι τιμές αυξήθηκαν από 77% έως 91%.
Πράγματι, το φαινόμενο της ανόδου της παραγωγικότητας στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς πτώση των τιμών στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης" αφορά συνολικά την ΕΕ και απασχόλησε κορυφαίες συνεδριάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αντίστοιχα, στον τομέα του φυσικού αερίου οι τιμές οικιακής κατανάλωσης διπλασιάστηκαν μέσα στο 2006 στη Γαλλία και στη Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού ανακοίνωσε μια ακόμη έρευνα για την πιθανότητα σχηματισμού καρτέλ ανάμεσα στους δύο ισχυρότερους μονοπωλιακούς ομίλους που κυριαρχούν στις συγκεκριμένες χώρες και γενικά στην ΕΕ (την GdF και την ΕΟΝ).
Φανερή είναι και η επίπτωση στον ενεργειακό σχεδιασμό, όπου αναδεικνύεται σαν βασικός στόχος η διασφάλιση της κερδοφορίας των επενδυτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αναγόρευση του φυσικού αερίου σε στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, η οποία αυξάνει την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας και μεγαλώνει το κόστος ηλεκτροπαραγωγής. Οι ιδιώτες επενδυτές προωθούν τους σταθμούς φυσικού αερίου έναντι των λιγνιτικών σταθμών και των μεγάλων υδροηλεκτρικών, γιατί διασφαλίζουν ταχύτερη και υψηλότερη κερδοφορία.
Προωθούν, δηλαδή, με τη στήριξη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ένα εισαγόμενο καύσιμο, που εκτός των άλλων παρουσιάζει και υψηλότερο κόστος ηλεκτροπαραγωγής, αντί για την αξιοποίηση εγχώριων πηγών (λιγνίτη, νερό κλπ.).
Το βασικό επιχείρημα στήριξης αυτής της συγκεκριμένης επιλογής είναι η προστασία του περιβάλλοντος (αφού το φυσικό αέριο ρυπαίνει λιγότερο την ατμόσφαιρα απ' ό,τι ο λιγνίτης).
Ομως, αν ο κυβερνητικός στόχος ήταν πραγματικά η προστασία του περιβάλλοντος, τότε το φυσικό αέριο θα έπρεπε να διοχετευτεί στην υποκατάσταση της ηλεκτρικής ενέργειας για θερμικές οικιακές χρήσεις. Στην περίπτωση αυτή, της απευθείας καύσης φυσικού αερίου για οικιακή χρήση, (δηλαδή χωρίς απώλειες από τη μετατροπή του σε ηλεκτρική ενέργεια), θα μπορούσε να διασφαλιστεί ταυτόχρονα εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας, αναβάθμιση της προστασίας του περιβάλλοντος και μικρότερη επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσαν να ληφθούν μέτρα για την αξιοποίηση των στερεών καυσίμων, όπως ο λιγνίτης, με φιλικότερες τεχνολογίες προς το περιβάλλον.
Σημειώνουμε ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη λιγνιτοπαραγωγός χώρα της ΕΕ καθώς και ότι για την περίοδο 2000 - 2005 το κόστος της λιγνιτικής KWh ήταν 40% χαμηλότερο απ' το αντίστοιχο των μονάδων φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Η προσπάθεια διαχείρισης των λαϊκών προβλημάτων στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης" είναι δέσμια εγγενών αντιφάσεων που αποκλείουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών στο σύνολό τους.
Ετσι, για παράδειγμα, διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις μάς προτείνουν να πούμε "όχι" στα ορυκτά καύσιμα, "όχι" στο λιγνίτη και να στηριχτούμε κυρίως στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), επικαλούμενες την προστασία του περιβάλλοντος. Η συγκεκριμένη πρόταση δεν απαντά στις επιπτώσεις που θα έχει η εφαρμογή της στο κόστος ηλεκτροπαραγωγής και στην επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης, στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, στην αξιοπιστία του συστήματος τις ώρες αιχμής (τις ώρες υψηλού φορτίου), όταν τα αιολικά πάρκα δε θα είναι διαθέσιμα για λειτουργία.
Γενικότερα, η διαχειριστική αντίληψη μας καλεί να επιλέξουμε ποια λαϊκή ανάγκη πρέπει να θυσιαστεί, ώστε να μην πληγεί η κερδοφορία και το συμφέρον του ιδιωτικού κεφαλαίου, π.χ. η προστασία του περιβάλλοντος ή το δικαίωμα στη φθηνή λαϊκή κατανάλωση».
Οι στόχοι της άρχουσας τάξης
«Συνολικά», τόνισε ο ομιλητής, «στο πλαίσιο της απελευθέρωσης οι ιδιωτικοί όμιλοι επιλέγουν πότε και πού θα επενδύσουν, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσουν με γνώμονα το μέγιστο κέρδος τους. Γι' αυτό σήμερα προκρίνονται επενδυτικές προτάσεις δημιουργίας νέων μονάδων παραγωγής από λιθάνθρακα που αφορούν τους νομούς Εύβοιας, Μαγνησίας, Καβάλας, Βοιωτίας. Και αυτό τη στιγμή που είναι γνωστές οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και κυρίως στη δημόσια υγεία, απ' την έκλυση οξειδίων αζώτου και θείου, σημαντικών ποσοτήτων αιωρούμενων σωματιδίων, καθώς και απ' τη δημιουργία στερεών αποβλήτων. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αποκλειστεί η συμμετοχή του λιθάνθρακα στο συνολικό μείγμα ηλεκτροπαραγωγής της χώρας. Ομως, η χωροθέτηση σχετικών μονάδων δεν μπορεί να θυσιάζει τη δημόσια υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος, την ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, στο βωμό της κερδοφορίας ελάχιστων ομίλων.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα και της επενδυτικής πρότασης του ομίλου Endesa - Μυτιληναίου για εγκατάσταση τριών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στο νομό Βοιωτίας, σε μια περιοχή όπου λειτουργούν ήδη οι ρυπογόνες βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Αλουμίνιον της Ελλάδας.
Με το ίδιο κριτήριο προωθούνται σήμερα και οι ιδιωτικές επενδύσεις Αιολικών Πάρκων που πωλούν πανάκριβα την κιλοβατώρα στο κράτος και επιβαρύνουν τη λαϊκή κατανάλωση.
Η άρχουσα τάξη και η ΕΕ προωθούν την ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ, με σαφείς στόχους:

• Την επιτάχυνση της "απελευθέρωσης" του ενεργειακού τομέα των κρατών - μελών και της ραγδαίας εισόδου του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσα από την κοινοτική χρηματοδότηση σχετικών επενδύσεων.
• Τον περιορισμό της εξάρτησης της ΕΕ από τα εισαγόμενα καύσιμα, ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις απ' τη γεωπολιτική υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο σκέλος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
• Την προώθηση της σχετικής ευρωενωσιακής τεχνολογίας και των αντίστοιχων προϊόντων στη διεθνή αγορά. Η Γερμανία, η Δανία και η Ισπανία καταγράφουν σημαντική δραστηριότητα στο συγκεκριμένο τομέα, όπου οι γερμανικές εξαγωγές φθάνουν τα 10 δισ. ευρώ, τη στιγμή που η σχετική παγκόσμια αγορά δεν ξεπερνά τα 25 δισ. Μόνο στη Β. Ελλάδα σχεδιάζονται γερμανικές επενδύσεις ύψους 300 εκ. ευρώ.

Η πολύμορφη κρατική στήριξη των σχετικών ιδιωτικών επενδύσεων έχει προσελκύσει σημαντικούς ομίλους όπως η γαλλική EdF, η γερμανική Enercon, η ισπανική Iberdrola σε συμμαχία με ελληνικές εταιρείες (π.χ. Ροκάς, ΤΕΡΝΑ).
Το κράτος αγοράζει την ιδιωτική ηλεκτροπαραγωγή σε πανάκριβη τιμή και επιδοτεί αδρά το μεγαλύτερο μέρος της κατασκευής αιολικών πάρκων. Γι' αυτό και οι ιδιωτικές επενδύσεις αναμένεται να φθάσουν τα 2,5 δισ. ευρώ έως το 2010, ενώ οι αγοραπωλησίες αδειών επιταχύνουν τη συγκέντρωση πολλών αδειών σε λίγα χέρια.
Δίνεται προτεραιότητα στο συμφέρον του ιδιώτη επενδυτή ("επενδυτική ασφάλεια") σε σχέση με τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες (τουριστική, αγροτική), την προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα του δάσους. Οδηγεί στην επιταχυνόμενη εγκατάσταση ιδιωτικών αιολικών πάρκων μέσα στις δασικές εκτάσεις και σε κοντινές αποστάσεις από οικισμούς.
Η ΝΔ όπως και το ΠΑΣΟΚ επικαλούνται, λοιπόν, υποκριτικά την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και υιοθετούν το στόχο αύξησης της ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ στο 20% του συνόλου. Ομως, δεν περιλαμβάνουν τους μεγάλους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, που δεν ενδιαφέρουν τους ιδιώτες επενδυτές. Τα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα είναι πολλαπλής ωφέλειας, αφού οι υδροταμιευτήρες διαφυλάσσουν πολύτιμους υδάτινους πόρους και βοηθούν στην άρδευση κατά τη θερινή περίοδο.
Ομως, όπως σημειώνει η Σύγκλητος του ΕΜΠ το 2003, μόνο το 1/3 του οικονομικά εκμεταλλεύσιμου υδροδυναμικού της χώρας αξιοποιείται σήμερα.
Ο κρατικός ενεργειακός σχεδιασμός έχει, στην ουσία, ένα μόνο μέλημα, να διασφαλίσει τα κέρδη τους».
Ανύπαρκτος ο «αντινεοφιλελεύθερος» δρόμος
«Το ΠΑΣΟΚ, αν και ως κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο στην "απελευθέρωση" του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ, σήμερα ως αντιπολίτευση επιχειρεί να συγκαλύψει τη συμπόρευσή του με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ. Παρουσιάζει μια αποπροσανατολιστική γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική των αποκρατικοποιήσεων, που εστιάζει στη διατήρηση ανταγωνιστικών δημόσιων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης", των λεγόμενων εθνικών πρωταθλητών. Προβάλλει το ζήτημα της διαφάνειας στην επιλογή ιδιωτών στρατηγικών επενδυτών για τις πρώην ΔΕΚΟ. Ασκεί σε συνδικαλιστικό επίπεδο κριτική για τις ανισότιμες σχέσεις επιχειρηματικής συνεργασίας στις οποίες οδηγείται η ΔΕΗ ΑΕ με τους ενεργειακούς κολοσσούς της ΕΕ.
Δεν πρόκειται για άγνοια, αλλά για συνειδητή εξαπάτηση, αφού το αυξημένο ποσοστό του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης δεν μπορεί - σε τελευταία ανάλυση - να ακυρώσει τη λειτουργία της σύμφωνα με τους νόμους του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αυτοί οι νόμοι οδηγούν επίσης στις συγχωνεύσεις και στις συνεργασίες μεταξύ ομίλων που είναι αναμενόμενες στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης".
Στην ίδια κατεύθυνση με το ΠΑΣΟΚ κινείται και ο Συνασπισμός, ο οποίος προτείνει έναν ακαθόριστο "αντινεοφιλελεύθερο δρόμο" απελευθέρωσης, στο πλαίσιο του οποίου ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει τάχα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ο ΣΥΝ επιχειρεί να συγκαλύψει τη συμφωνία του με τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ και επαναλαμβάνει την αποπροσανατολιστική αποκήρυξη των ορυκτών καυσίμων που προαναφέραμε.
Ο "αντινεοφιλελεύθερος" δρόμος είναι απλά ανύπαρκτος. Στο καπιταλιστικό σύστημα ο ενεργειακός σχεδιασμός υπηρετεί αντικειμενικά τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής "απελευθερωμένης" αγοράς υπονομεύεται ακόμα περισσότερο κάθε δυνατότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού, με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, αφού βασικό κριτήριο του σχεδιασμού είναι αντικειμενικά η διευκόλυνση της δράσης του ιδιώτη επενδυτή. Το κεφάλαιο επιλέγει πότε και πού θα επενδύσει, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσει».

ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Από τον συνάδελφο που υπογράφει λάβαμε την παρακάτω επιστολή την οποία δημοσιεύουμε.
Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία με τους τεχνολόγους και θα ήθελα να καταθέσω μερικές πληροφορίες προς αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και τα γενικότερα σχόλια και την άποψή μου επί του θέματος.
Το 1981 το καλοκαίρι βγήκε μια αγγελία στις εφημερίδες –στα ΝΕΑ νομίζω- και ζητούσε Ηλεκτρονικούς ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΣΧΟΛΩΝ –μετέπειτα τεχνολόγοι μηχανικοί- για το τμήμα οργάνων. Ο πρώτος που προσλήφθηκε ήμουν εγώ (μεταγραφή από PETROLA).Ακολούθησαν μέχρι το 1989, αλλά και αργότερα, δεκάδες τεχνολόγοι και άλλων ειδικοτήτων. Την μέρα λοιπόν που υπέγραφα την σύμβαση στον τότε προσωπάρχη ΜΟΥΖΑΚΗ διαβάζοντας στο γρήγορο το κείμενο διαπιστώνω ότι έλεγε πως προσλαμβάνομαι σαν «εργατοτεχνίτης»!! Στην εύλογη δυσφορία μου ο Μουζάκης μου είπε: «τυπικά είναι αυτά». Δύο ώρες μετά ήμουν σε βλάβη στην U-2600 με τον Γιώργο τον Μαστρογιάννη. Όταν το 1984? Το 85? είχαμε γίνει πολλοί επήγαν σαν εκπρόσωποι όλων ο Κουτσιλέος ο Μπακογιάννης, και ο Βαρδάκης νομίζω, στον Καραχάλιο και αυτός δεχόμενος το εύλογο του αιτήματος που προέκυπτε από την αντίφαση της προκύρηξης και της σύμβασης που είχαμε υπογράψει άρχισε να μας δηλώνει στην επιθεώρηση εργασίας σαν τεχνολόγους, και παράλληλα οι μετέπειτα προσλαμβανόμενοι τεχνολόγοι έμπαιναν με σύμβαση τεχνολόγου όταν και Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΟΥΣ. Ο Πρώτος στα όργανα που βρήκε το δρόμο στρωμένο ήταν ο Ζόμπιρας μετέπειτα υπάλληλος αποθήκης και νυν συντηρητής στο νοσοκομείο ρεθύνμης.
Κάποια χρόνια μετά το -1990 ίσως, έχω αντίγραφο της αγωγής στο γραφείο μου- κάνουμε αγωγή για επίδομα πτυχίου πρώτοι εμείς σε μια εποχή που δεν έπαιρνε κανένας. Τότε έγινε η αγωγή και με αυτό το αίτημα και όχι όπως λάθος γράφτηκε από σχολιαστή για αναγνώριση πτυχίων. Τη χάσαμε σε πρώτο βαθμό με την εταιρία να επικαλείται την εναρκτήρια διαφορά των τριών κλιμακίων με τους Τ4 σαν αναγνώριση επιδόματος με άλλη μορφή. Ο πρωτεργάτες αυτού του εγχειρήματος τότε (Μπακογιάννης Βασίλης και Βαρδάκης Άγγελος) συνέπεσε να αποχωρήσουν από την εταιρία και το πράγμα ατόνισε και ουδέποτε έγινε έφεση. Πολύ αργότερα η εταιρία έδωσε επίδομα στους 5ετούς και 4ετούς φοιτήσεως(?) αλλά εμάς μας ξέχασε. Δεν βαριέσαι καλά να είμαστε! Λάθος είναι επίσης ότι όλοι οι τεχνολόγοι αναγνωρίστηκαν το 2001. Αυτό αφορούσε τους μη αναγνωρισμένους τεχνολόγους της παραγωγής –φανερούς η της μυστικής-και ήταν μια συμφωνία Σωματείου εταιρίας και αφορούσε μισθολόγια όχι οργανική εξέλιξη. Επίσης το θέμα που ανέφερε ο βουκόλος με τον Σκανδαλή δεν έχει να κάνει με αναγνώριση τεχνολόγων γενικά. Αυτό είχε να κάνει με την ιδιαιτερότητα των τεχνολόγων στα όργανα που έπρεπε να δουλεύουν σαν τεχνίτες και να προάγονται σαν τεχνολόγοι. Εκεί κάπου έμπλεκε το πράγμα. Τέλος πάντων το θέμα το γνωρίζει στη λεπτομέρειά του ο Σκανδαλής , ο Γιάννης ο Αποστολόπουλος (ήταν παρών στις συζητήσεις που έγιναν , δεν θυμάμαι και ποιος άλλος ) και οι τεχνολόγοι οργανάδες γενικά.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΓΕΝΙΚΑ

Όλοι χρειάζονται και πρέπει στο διηνεκές να δημιουργούνται θέσεις για όλες τις βαθμίδες σπουδών. Η κάθε δε βαθμίδα να έχει και λίγες θέσεις που θα λειτουργούν σαν κίνητρο ανέλιξης για όλους. Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν σαν στόχοι-κίνητρο. Και όποιοι κατάφεραν να σπάσουν αυτό το φράγμα ξέρουμε όλοι πως το έσπασαν. Και μόνο σαν αντικίνητρο για τους άλλους λειτούργησε παρά σαν κίνητρο. Π.χ για τους τεχνολόγους θα μπορούσαν να είναι έστω αποδεκτά τα προσόντα για ένα τμήμα κίνησης, ένα τμήμα συντήρησης κτιριακών υποδομών, και ίσως μερικά άλλα. Τώρα ούτε για κήπους και δενδροστοιχίες δεν κάνουμε! Και δεν έχει να κάνει με την μισθολογική εξέλιξη. Αυτό θεωρείται μάλλον διευθετημένο. Κατ αντιστοιχία κάτι θα μπορούσε να μεθοδευθεί και για τις μονάδες παραγωγής όμως δεν ξέρω καλά τα οργανογράμματα και δεν θα διακινδυνεύσω άποψη. Η τεχνολογία έχει κάνει τεράστια άλματα είναι απαραίτητοι στη βιομηχανία οι τεχνολόγοι και είναι ένα καλό εργαλείο στα χέρια του κάθε προϊσταμένου και διευθυντή διότι και τον κουβά με τα εργαλεία μπορούν να ανεβάσουν στο πατάρι για δουλειές απαιτήσεων αλλά και σε επιτελικά καθήκοντα δεν υστερούν και πολύ. Το ξέρουν οι προϊστάμενοι αυτό. Αλλά ποιος χρωστάει να πει καλή κουβέντα!! Ας είναι καλά και αφήστε τους μάγκες να τραβάν αυτών τα αυτιά κάθε μέρα, όχι τα δικά μας. Εμείς εδώ είμαστε και παρθένα αυτιά διαθέτουμε!!!!

ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΩΣ
ΧΩΡΙΣ ΔΟΛΟ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΩΣ
Ο ΦΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Το σημαντικό, κρίσιμο και καίριο ζήτημα της Ενέργειας, ένα ζήτημα επίκαιρο, αλλά και με μακροπρόθεσμη αξία, συζητήθηκε χτες στο πλαίσιο της ημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Εξελίξεις και τάσεις στον τομέα της Ενέργειας και η πρόταση του ΚΚΕ στον αντίποδα των επιλογών της αστικής τάξης», που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Τιτάνια». Αντικείμενο της ημερίδας, όπως σημείωσε και κατά το άνοιγμα των εργασιών η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είναι η προβολή και δημόσια συζήτηση των θέσεων του ΚΚΕ στο ζήτημα της Ενέργειας, σε αυτόν τον στρατηγικής σημασίας τομέα της οικονομίας», σε αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική.
Την ημερίδα «άνοιξε» η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τη σύνδεση του θέματος με το πεδίο της οικονομίας και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αναλυτικά παρουσίασε τις θέσεις του ΚΚΕ ο επικεφαλής του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Μάκης Παπαδόπουλος.
Στη συζήτηση που ακολούθησε δόθηκε η ευκαιρία ανάπτυξης των θέσεων τόσο της κυβέρνησης, όσο και ενεργειακών και επιστημονικών φορέων. Στις θεματικές τοποθετήσεις εξετάστηκαν τα ζητήματα του στρατηγικού ενεργειακού σχεδιασμού, των συνεπειών από την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, των παρεμβάσεων στις εργασιακές σχέσεις. Επίσης, υπήρξαν τοποθετήσεις για το ζήτημα της διαμόρφωσης των τιμών του πετρελαίου, του πετρελαϊκού δυναμικού της χώρας, αλλά και για τον διεθνή ενεργειακό «πόλεμο». Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε και το θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και οι τελευταίες αρνητικές εξελίξεις.
Στην κατάμεστη αίθουσα, από νέους, εργαζόμενους, επιστήμονες, και εκπροσώπους από ένα πλήθος φορέων, αναδείχτηκαν τόσο η σημασία του θέματος, όσο και η αξία της πρωτοβουλίας του Κόμματος που αναγνωρίστηκε από όλους.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Κρατική - κοινωνική ιδιοκτησία όλου του τομέα της Ενέργειας

θέση του ΚΚΕ να είναι ο τομέας της Ενέργειας κρατική - κοινωνική ιδιοκτησία, υπογράμμισε, κάνοντας το πολιτικό άνοιγμα των εργασιών της χτεσινής ημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ενέργεια, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

«Πιστεύω ότι όλοι όσοι είμαστε εδώ, αλλά και πέρα από εμάς, συμφωνούμε ότι το επίκεντρο της πολιτικής ζωής του τόπου δεν μπορεί να είναι δύο, τρία, τέσσερα ζητήματα, όσο και αν αυτά θεωρούνται σημαντικά και σοβαρά», επισήμανε ξεκινώντας την ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Τόνισε ότι «το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια μονοπώληση της ενημέρωσης, αλλά και της αντιπαράθεσης με ορισμένα ζητήματα που δεν τα υποτιμούμε. Λέγονται και είναι σκάνδαλα. Αλλά για εμάς είναι εκφράσεις - εκφάνσεις μιας γενικότερης στρατηγικής, πολιτικής και κατάστασης πριν από όλα στο πεδίο της οικονομίας και αναμφισβήτητα επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και το πολιτικό εποικοδόμημα. Αυτή η συζήτηση, όπως γίνεται, βάζει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα σημαντικά και οξυμένα ζητήματα».
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε ότι «εμείς ως ΚΚΕ θέλουμε και να αντιδράσουμε σε αυτή την κατάσταση, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε μια αρρωστημένη κατάσταση που δεν πρόκειται να βγει και σε καμιά άκρη. Υποκαθιστά τη συζήτηση και αντιπαράθεση για ουσιαστικά ζητήματα».
Εξήγησε ότι «βεβαίως αυτή την ημερίδα την είχαμε αποφασίσει σε ανύποπτο χρόνο. Δεν την κάνουμε για αντιπερισπασμό σε όλο αυτό που ζούμε καθημερινά, που όσο και αν έχουν πολιτικό πυρήνα και περιεχόμενο μας αηδιάζουν. Θεωρούμε ότι ήταν ευτυχής σύμπτωση και συγκυρία».
«Πρέπει να σας πω - σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα - ότι είμαστε αποφασισμένοι, όσο εξαρτάται από εμάς, να συμβάλουμε στη μετακίνηση του κύριου πεδίου της πολιτικής αντιπαράθεσης σε μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν και το πεδίο της οικονομίας και τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων, το σήμερα και το αύριο».
Αναφερόμενη στις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ενέργεια, η Αλέκα Παπαρήγα, ανάμεσα σε άλλα, επισήμανε ότι «εμείς το θέμα της Ενέργειας το αντιμετωπίζουμε με αφετηρία το πεδίο της οικονομίας, τις σχέσεις ιδιοκτησίας». Και συμπλήρωσε ότι «άλλωστε, αυτό είναι η φιλοσοφία, η ιδεολογία, η πολιτική του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα μας ενδιαφέρει και είναι στενά συνδεδεμένο με το πώς η πολιτική που ακολουθείται, σε ποιο βαθμό, είτε ναι, είτε όχι - εμείς λέμε όχι - συμβάλλει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Λαϊκές ανάγκες που δεν τις βλέπουμε σε ένα πεδίο συνδικαλιστικό, που δεν το υποτιμούμε, αλλά έχει σχέση με το χαρακτήρα της ίδιας της ανάπτυξης που ακολουθείται στον τόπο. Και η Ενέργεια δεν είναι απλώς ένας τομέας για να έχουμε φτηνό ρεύμα. Σχετίζεται με την όλη υποδομή της ανάπτυξης που εμείς παλεύουμε να γίνει φιλολαϊκή».
Ακόμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξήγησε ότι «πριν μερικά χρόνια το πεδίο της αντιπαράθεσης, ιδιαίτερα μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ήταν: Κρατική επιχείρηση του τομέα της Ενέργειας ή ιδιωτική; Ηταν ένα πεδίο αντιπαράθεσης που στοιχεία του υπάρχουν και σήμερα». Και ξεκαθάρισε: «Αλλά εμείς βάζουμε και ένα άλλο ζήτημα. Κρατική κοινωνική ή ιδιωτική; Ο όρος κοινωνική που προσθέτουμε δείχνει και την ουσιαστική διαφορά μας με απόψεις που υποστηρίζουν ότι η ΔΕΗ πρέπει να είναι κρατική ή μισοκρατική ή μισο-ιδιωτική. Εμείς μιλάμε για κρατική κοινωνική ιδιοκτησία, αλλά όχι μόνο της ΔΕΗ, αλλά όλου του τομέα της Ενέργειας».

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

Οι σύνθετες πλευρές του ενεργειακού ζητήματος
Στις έξι θεματικές τοποθετήσεις υπήρξε ανάλυση πλευρών της εγχώριας και διεθνούς ενεργειακής κατάστασης.
Ο Ι. Παυλόσογλου, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Birmingham, αναφέρθηκε στα τεράστια ποσά που έχουν δαπανηθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για «δήθεν» έρευνες των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της χώρας, χωρίς ωστόσο να έχουν κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν τόσο για τα χρηματιστηριακά «παιχνίδια» που κατά καιρούς παίζονται με τα υποτιθέμενα πετρελαϊκά κοιτάσματα της χώρας μας, όσο και με τις μεθοδεύσεις των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για το ξεπούλημα των πετρελαίων του Πρίνου, ζημιώνοντας το Ελληνικό Δημόσιο κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Ο Αιμ. Μπούσιος, τ. βοηθός γενικός διευθυντής ΔΕΗ, μίλησε για την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη και την κλιματική αλλαγή. Τόνισε ότι η εκμετάλλευση του λιγνίτη είναι η μεγαλύτερη παραγωγική δραστηριότητα στη χώρα και επισήμανε ότι ο λιγνίτης πρέπει για 25 χρόνια να συνεχίσει να είναι το στρατηγικής σημασίας καύσιμο στη χώρα.
Ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μίλησε για τον ενεργειακό «πόλεμο» ΗΠΑ - Ρωσίας στο πλαίσιο των γενικότερων ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο των αγορών. Η αντιπαράθεση των δύο δυνάμεων οξύνεται σε όλα τα επίπεδα, από τον καθορισμό συνόρων στην Αρκτική για τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου της περιοχής, μέχρι τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό στο Διάστημα.
Ο Η. Σταμέλος, αντιπρόεδρος της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, αναφέρθηκε στην κατάσταση των εργαζομένων στον τομέα της Ενέργειας. Μια κατάσταση που χειροτερεύει παράλληλα με την εξέλιξη της απελευθέρωσης της αγοράς, τόσο στη ΔΕΗ, όσο και σε άλλες ενεργειακές επιχειρήσεις. Βασικά στοιχεία είναι το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων και της μόνιμης απασχόλησης, η απελευθέρωση των απολύσεων, η ανάπτυξη «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, προσλήψεις με συμβάσεις, αύξηση των εργολάβων, πολυειδίκευση, εντατικοποίηση της εργασίας, χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μετατροπές προς το χειρότερο των κανονισμών εργασίας και δραματική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, των «εγκλημάτων» της εργοδοσίας, όπως είπε.
Η Φλ. Παπαδέδε, αναπλ. γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ, μίλησε για το μέλλον της ΔΕΗ στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης», υπογραμμίζοντας ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εμπόδισαν στην Επιχείρηση να προχωρήσει σε νέες επενδύσεις, οδηγώντας τη χώρα στα πρόθυρα του black out, ανοίγοντας στη συνέχεια το δρόμο για την είσοδο ιδιωτών στην παραγωγή ρεύματος, δίνοντάς τους επιπλέον γενναίες κρατικές επιχορηγήσεις.

Η Ναυσ. Τόλια, μέλος του ΔΣ του Σωματείου ΕΚΟ, αναφέρθηκε στην αγορά πετρελαιοειδών στην Ελλάδα και στην άνοδο της τιμής του πετρελαίου. Επισήμανε την ενισχυόμενη τάση συγκέντρωσης στην αγορά όπου κυριαρχούν 2 διυλιστήρια και 4 εταιρείες εμπορίας και τόνισε ότι η τελική τιμή των υγρών καυσίμων διαμορφώνεται από φόρους και δασμούς που φτάνουν στο 50% και στη συνέχεια προστίθενται τα περιθώρια κέρδους της αλυσίδας πώλησης.

Μαζική αγωνιστική συσπείρωση ενάντια στην πολιτική της απελευθέρωσης του ενεργειακού τομέα

Αποσπάσματα από την εισήγηση του Μάκη Παπαδόπουλου, υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ
«Το ΚΚΕ καλεί σε μαζική αγωνιστική συσπείρωση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα. Θεωρεί ότι και σήμερα οι στόχοι μιας ενεργειακής πολιτικής συνιστώσας της λαϊκής οικονομίας μπορούν να αποτελέσουν αιτήματα μιας ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και πάλης».
Τα παραπάνω τόνισε ο Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, κεντρικός εισηγητής στη χτεσινή Ημερίδα. Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από την εισήγηση του Μάκη Παπαδόπουλου. Ολόκληρη η εισήγηση θα δημοσιευτεί στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».
Οι συνέπειες της απελευθέρωσης
«Οι αρνητικές συνέπειες της απελευθέρωσης στον τομέα της ενέργειας είναι σήμερα ολοφάνερες», σημείωσε ο ομιλητής.
«Η αναδιάρθρωση ανοίγει το δρόμο στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Συνοδεύεται από μια αντιλαϊκή δέσμη μέτρων που στοχεύουν στην εντατικοποίηση της εργασίας, στη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, στην ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, στη συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Την τελευταία πενταετία η παραγωγικότητα των εργαζομένων της ΔΕΗ ΑΕ αυξάνεται ετησίως 5,3% κατά μέσο όρο. Ομως, αυτή η αύξηση δεν αξιοποιείται για τη μείωση του συνολικού χρόνου εργασίας αλλά για τη μείωση του συνολικού αριθμού των εργαζομένων σύμφωνα με το αναπτυξιακό πρόγραμμα "Ηρακλής". Σε σχέση με το 1993 η μείωση του αριθμού των εργαζομένων ξεπερνά το 28%, ενώ ο νέος πρόεδρος της ΔΕΗ ΑΕ δηλώνει ότι 7.000 σημερινοί υπάλληλοι της ΔΕΗ αποτελούν πλεονάζον προσωπικό.
Αφού λοιπόν δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι του κλάδου από την αύξηση της παραγωγικότητας, μήπως ωφελήθηκε τουλάχιστον η λαϊκή κατανάλωση;
Το σύνολο των διαθέσιμων στοιχείων δείχνει ότι το λαϊκό νοικοκυριό δεν ωφελήθηκε από την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων στη ΔΕΗ ΑΕ. Την περίοδο 2000-2006, που η παραγωγικότητα στη ΔΕΗ ΑΕ αυξάνεται σημαντικά, οι τιμές της οικιακής κατανάλωσης αυξάνονται ετησίως κατά μέσο όρο πάνω απ' τον πληθωρισμό, ενώ η τελευταία αύξηση του 2007 έφτασε το 7%. Φυσικά το πρόβλημα δεν αφορά μονοδιάστατα στην αύξηση των τιμών. Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την καθήλωση των πραγματικών μισθών, τη φορολογική αφαίμαξη, δηλαδή τη συγκράτηση του πραγματικού λαϊκού εισοδήματος.
Η άρχουσα τάξη και η ΕΕ προωθούν την ηλεκτροπαραγωγή από Ανεξάρτητες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) με σαφείς στόχους:

• Την επιτάχυνση της "απελευθέρωσης" του ενεργειακού τομέα των κρατών-μελών και της ραγδαίας εισόδου του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσα από την κοινοτική χρηματοδότηση σχετικών επενδύσεων.
• Τον περιορισμό της εξάρτησης της ΕΕ από τα εισαγόμενα καύσιμα ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις απ' τη γεωπολιτική υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο σκέλος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
• Την προώθηση της σχετικής ευρωενωσιακής τεχνολογίας και των αντίστοιχων προϊόντων στη διεθνή αγορά. Η Γερμανία, η Δανία και η Ισπανία καταγράφουν σημαντική δραστηριότητα στο συγκεκριμένο τομέα, όπου οι γερμανικές εξαγωγές φθάνουν τα 10 δισ. ευρώ, τη στιγμή που η σχετική παγκόσμια αγορά δεν ξεπερνά τα 25 δισ. Μόνο στη Β. Ελλάδα σχεδιάζονται γερμανικές επενδύσεις ύψους 300 εκατ. ευρώ».

Ο ενεργειακός σχεδιασμός υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης

«Το ΠΑΣΟΚ», ανέφερε στη συνέχεια ο Μ. Παπαδόπουλος, «αν και ως κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο στην "απελευθέρωση" του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ, σήμερα ως αντιπολίτευση επιχειρεί να συγκαλύψει τη συμπόρευσή του με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ. Παρουσιάζει μια αποπροσανατολιστική γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική των αποκρατικοποιήσεων, που εστιάζει στη διατήρηση ανταγωνιστικών δημόσιων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της "απελευθέρωσης", των λεγόμενων εθνικών πρωταθλητών. Προβάλλει το ζήτημα της διαφάνειας στην επιλογή ιδιωτών στρατηγικών επενδυτών για τις πρώην ΔΕΚΟ. Ασκεί σε συνδικαλιστικό επίπεδο κριτική για τις ανισότιμες σχέσεις επιχειρηματικής συνεργασίας στις οποίες οδηγείται η ΔΕΗ ΑΕ με τους ενεργειακούς κολοσσούς της ΕΕ.
Δεν πρόκειται για άγνοια αλλά για συνειδητή εξαπάτηση αφού το αυξημένο ποσοστό του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης δεν μπορεί - σε τελευταία ανάλυση - να ακυρώσει τη λειτουργία της σύμφωνα με τους νόμους του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αυτοί οι νόμοι οδηγούν επίσης στις συγχωνεύσεις και στις συνεργασίες μεταξύ ομίλων που είναι αναμενόμενες στο πλαίσιο της απελευθέρωσης.
Στην ίδια κατεύθυνση με το ΠΑΣΟΚ κινείται και ο Συνασπισμός, ο οποίος προτείνει έναν ακαθόριστο "αντινεοφιλελεύθερο δρόμο" απελευθέρωσης, στο πλαίσιο του οποίου ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει τάχα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ο ΣΥΝ επιχειρεί να συγκαλύψει τη συμφωνία του με τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ και επαναλαμβάνει την αποπροσανατολιστική αποκήρυξη των ορυκτών καυσίμων που προαναφέραμε.
Ο "αντινεοφιλελεύθερος" δρόμος είναι απλά ανύπαρκτος. Στο καπιταλιστικό σύστημα ο ενεργειακός σχεδιασμός υπηρετεί αντικειμενικά τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής "απελευθερωμένης" αγοράς υπονομεύεται ακόμα περισσότερο κάθε δυνατότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, αφού βασικό κριτήριο του σχεδιασμού είναι αντικειμενικά η διευκόλυνση της δράσης του ιδιώτη επενδυτή. Το κεφάλαιο επιλέγει πότε και πού θα επενδύσει, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσει».

Η πρόταση για τον Ενιαίο Κρατικό Φορέα Ενέργειας

«Το πρόβλημα», συνέχισε ο ομιλητής, «είναι σε τελευταία ανάλυση κοινωνικό και πολιτικό. Προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη με το καθεστώς ιδιοκτησίας στις πηγές και στις υποδομές παραγωγής και μεταφοράς της Ενέργειας. Απαιτεί ανατροπές στο χαρακτήρα της εξουσίας, ώστε να υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός με στόχο τη λαϊκή ευημερία. Μέσα σε αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς, όπου οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής του ενεργειακού τομέα θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία, μπορεί να επιτευχθεί η συνδυασμένη ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Ο σχεδιασμός και η διαχείρισή τους θα ανήκουν σε έναν αποκλειστικά Ενιαίο Κρατικό Φορέα Ενέργειας, μηχανισμό της λαϊκής οικονομίας.
Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας θα υπηρετεί ένα σύνολο στόχων και κριτηρίων:
α) Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας που στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής. Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων με μοχλό τον ενεργειακό τομέα. Τη στήριξη της αγροτικής και βιοτεχνικής παραγωγής με στόχο τη συνεταιριστική συγκεντροποίησή τους.
β) Την εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα ανεβάζει συνολικά το επίπεδο ζωής, θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
γ) Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος.
δ) Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Παράλληλα, την ανάπτυξη διακρατικής συνεργασίας σε αμοιβαία επωφελή βάση, όταν και όπου προκύπτουν οι ανάλογες κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις.
Τότε μόνο μπορεί να υλοποιηθεί ο κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός του κρατικού φορέα ενέργειας, δηλαδή ο σχεδιασμός ο οποίος προωθεί, προγραμματίζει και συνδυάζει αρμονικά όλους τους στόχους που προαναφέραμε. Σε αυτές τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες αποκτά ρόλο ουσιαστικό ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος.
Υπ' αυτή την προϋπόθεση ο κρατικός φορέας ενέργειας, απαλλαγμένος από τους σιδερένιους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους, θα μπορεί να προσδιορίσει σε κάθε περιοχή της χώρας πόσοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής χρειάζονται, πού θα λειτουργήσουν και με τι πηγές, ώστε να περιοριστούν τα προβλήματα για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, την αγροτική παραγωγή, την τουριστική δραστηριότητα και να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων που θα εργαστούν σε αυτούς τους σταθμούς. Θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με άξονες:
1. Την αξιοποίηση εγχώριων πηγών, προσδιορίζοντας τις κατάλληλες χρήσεις - περιοχές - τεχνολογίες, τα μεγέθη, με βάση τα προαναφερθέντα κριτήρια. Την αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης με φιλικές προς το περιβάλλον μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Την αξιοποίηση κοιτασμάτων πετρελαίου, που δεν κρίθηκε κερδοφόρα η εξόρυξή τους από ιδιωτικούς καπιταλιστικούς ομίλους, ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες ανόδου της τιμής του πετρελαίου και βελτίωσης των τεχνολογιών εξόρυξης.
2. Τη συστηματική έρευνα για εξεύρεση νέων πηγών (π.χ., πιθανά κοιτάσματα σε Ιόνιο - Αιγαίο, κλπ.) και αξιοποίηση των τεχνολογιών με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας, την αύξηση του βαθμού ενεργειακής αυτοδυναμίας.
3. Τη διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία σε τομείς, όπως:

• Η αξιοποίηση και ανάπτυξη δικτύων - αγωγών μεταφοράς ενεργειακού προϊόντος με προϋποθέσεις που συνδυάζουν το αμοιβαίο όφελος διαφορετικών κρατών από τις οικονομίες κλίμακας με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη διαχείριση του εγχώριου προϊόντος.
• Η μεταφορά τεχνογνωσίας και η ανάπτυξη εγχώριας ερευνητικής δραστηριότητας.
• Η καλύτερη διαχείριση του προβλήματος των εισαγωγών καυσίμων και γενικότερα των όρων διεξαγωγής του εξωτερικού εμπορίου».

Τι διεκδικούμε
«Το ΚΚΕ», σημείωσε ο ομιλητής, «καλεί σε μαζική αγωνιστική συσπείρωση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα. Θεωρεί ότι και σήμερα οι στόχοι μιας ενεργειακής πολιτικής συνιστώσας της λαϊκής οικονομίας μπορούν να αποτελέσουν αιτήματα μιας ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και πάλης.
Για να ανοίξουμε το δρόμο των ριζικών ανατροπών στο επίπεδο της εξουσίας προβάλλουμε τους διεκδικητικούς στόχους:
1) Αμεση αναβάθμιση της υποδομής παραγωγής και μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας με ταυτόχρονη διασφάλιση της προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, της φτηνής λαϊκής κατανάλωσης και της μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας:

• Αντικατάσταση παλαιών μονάδων από σύγχρονους λιγνιτικούς σταθμούς με τεχνολογίες δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα και με αυξημένο βαθμό απόδοσης. Διατήρηση του λιγνίτη στο σημερινό ποσοστό στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας για την επόμενη εικοσαετία.
• Αμεση αντικατάσταση των ηλεκτροστατικών φίλτρων σε υπάρχουσες μονάδες και εγκατάσταση σύγχρονου συγκροτήματος αποθείωσης καυσαερίων.
• Αξιοποίηση του υδάτινου δυναμικού της χώρας με κρατικά υδροηλεκτρικά έργα, που συμβάλλουν ταυτόχρονα στην άρδευση αγροτικών εκτάσεων και στην παροχή αντιπλημμυρικής προστασίας.Ενίσχυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα ηλεκτροπαραγωγής της χώρας.
• Εργα μετατόπισης και υπογειοποίησης δικτύων μεταφοράς υπερυψηλής και υψηλής τάσης σε κατοικημένες περιοχές για την προστασία της δημόσιας υγείας.
• Σχεδιασμός χρήσεων γης και χωροθέτησης των νέων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής σε μεγάλη απόσταση από περιοχές κατοικίας με γνώμονα τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και ασφάλειας.
• Προσανατολισμός της αξιοποίησης του φυσικού αερίου κυρίως για οικιακή χρήση και όχι για ηλεκτροπαραγωγή.

2) Διασφάλιση της φθηνής λαϊκής κατανάλωσης και κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα που χρησιμοποιεί η λαϊκή οικογένεια.
3) Μέτρα ενίσχυσης της κατεύθυνσης για πλήρη σταθερή εργασία.

• Απορρόφηση του εποχιακού προσωπικού των πρώην ΔΕΚΟ (8μηνες και 2μηνες συμβάσεις) με σχέση μόνιμου προσωπικού.
• Κατάργηση των εργολαβιών της ΔΕΗ ΑΕ και άμεση πρόσληψη με προτεραιότητα - μοριοδότηση από τις πληττόμενες περιοχές.
• 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο.
• Σύνταξη στα 50 για τις γυναίκες και 55 για τους άνδρες στα Βαρέα και Ανθυγιεινά.

4) Μέτρα βελτίωσης και προστασίας της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος και των συνθηκών ζωής των κατοίκων:

• Σύντομη μετεγκατάσταση των οικισμών που γειτνιάζουν με μεγάλες ενεργειακές υποδομές, σε σύγχρονους οικισμούς που καλύπτουν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, με επιβάρυνση των ενεργειακών ομίλων.
• Ανάπτυξη αποκλειστικά κρατικών υπηρεσιών περιβάλλοντος, ιατρικής της εργασίας, ασφάλειας της εργασίας, που με συστηματικό τρόπο: α) Θα διερευνούν και θα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, της ειδικής νοσηρότητας για τους εργαζόμενους στις περιοχές όπου λειτουργούν ενεργειακές υποδομές, β) θα διερευνούν και αξιολογούν τις παραμέτρους περιβαλλοντικής ρύπανσης του εργασιακού και ευρύτερου περιβάλλοντος.
• Διαδικασία επίσημης κρατικής ενημέρωσης των μαζικών φορέων της περιοχής για τα ζητήματα της περιβαλλοντικής ρύπανσης και ελέγχου της αξιοπιστίας των μετρήσεων.
  

5) Αποκατάσταση εκτάσεων των λιγνιτωρυχείων και βελτίωση ποιότητας νερού.

• Αμεση απόδοση των εξορυγμένων εκτάσεων από τη ΔΕΗ ΑΕ στο κράτος, χωρίς καμιά αποζημίωση.
• Διασφάλιση της αφαίρεσης και διατήρησης της φυτικής γης, πριν από κάθε εξόρυξη, ώστε να διασφαλιστεί η αποκατάσταση του εδάφους και η δυνατότητα αξιοποίησης των συγκεκριμένων εκτάσεων.
• Αξιοποίηση των εκτάσεων σύμφωνα με σχετική επιστημονική μελέτη με προτεραιότητες στην αναδάσωση, τη δημιουργία λιμενοδεξαμενών για τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής και τη δημιουργία βοσκότοπων για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
• Εφαρμογή μέτρων για περιορισμό της ρύπανσης των υδάτων (π.χ., χρήση βιοκλινών).
• Ελεγχος της ποιότητας του νερού στις αρδευτικές γεωτρήσεις.

Με αυτό το αγωνιστικό πλαίσιο καλούμε το εργατικό κίνημα, τους επιστημονικούς και τοπικούς μαζικούς φορείς να κλιμακώσουν τη δράση τους για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού».

Παρεμβάσεις των προσκεκλημένων
Τις δικές τους θέσεις ανέπτυξαν στην ημερίδα του Κόμματος οι εκπρόσωποι των προσκεκλημένων φορέων.
Μιλώντας εκ μέρους του υπουργείου Ανάπτυξης, ο γγ του Κ. Μουρουσούλης επικαλέστηκε την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου και τη σταδιακή μείωση των αποθεμάτων λιγνίτη, προκειμένου να στηρίξει την επιλογή εισαγωγής του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα της χώρας, επιδοκιμάζοντας ταυτόχρονα τους σχεδιασμούς της διοίκησης της ΔΕΗ για υποβάθμιση του λιγνίτη.
Ο αντιπρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Χ. Σπιρτζής, αναφέρθηκε στην προτεραιότητα που δίνει το ΤΕΕ στο περιβάλλον, τασσόμενος υπέρ της ανάπτυξης μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων, ενώ επισήμανε ότι μέσω της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας απομυζούν αμύθητα κέρδη ιδιώτες παραγωγοί και κερδοσκόποι. Απέδωσε την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος στις απαιτήσεις των ιδιωτών για μεγαλύτερα κέρδη.
Ο πρόεδρος της ΔΕΗ Τ. Αθανασόπουλος επέμεινε για μια ακόμη φορά στη στρατηγική που προωθεί για την επιχείρηση. Παρουσίασε ως μονόδρομο τη συνεργασία με ξένους κολοσσούς στο νέο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στην αγορά - όπου εμπλέκονται εταιρείες 5 έως 15 φορές μεγαλύτερες από αυτήν - και υπερασπίστηκε τα σχέδια για τις λιθανθρακικές μονάδες, παρέχοντας φραστικές διαβεβαιώσεις για την εξάντληση του λιγνίτη. Εφτασε στο σημείο να ταυτίσει με το «εθνικό συμφέρον» την ανάπτυξη της ΔΕΗ σύμφωνα με όσα έχει προτείνει ο ίδιος.
Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ Ν. Φωτόπουλος επισήμανε ότι η απελευθέρωση της αγοράς «μόνο για το καλό των καταναλωτών δεν έγινε», ωστόσο έδωσε έμφαση στη μη τήρηση των κανόνων του ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού μέσω των περιορισμών που έχει τεθεί σε βάρος της ΔΕΗ. Σύνδεσε τη χρήση του λιγνίτη και με την προοπτική των περιοχών από τις οποίες εξορύσσεται και τόνισε ότι στα επόμενα χρόνια μπορεί να αναπτυχθεί μόνο μία μονάδα λιθάνθρακα στη χώρα.
Ο Νίκος Ορφανός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Διυλιστηρίων Χημικής Βιομηχανίας, επισήμανε ότι το πετρέλαιο για πολλά χρόνια θα συνεχίσει να καλύπτει σημαντικό μέρος των ενεργειακών αναγκών της χώρας. Υποστήριξε ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 η αγορά πετρελαίου λειτουργούσε σε ένα πλαίσιο υγιούς ανταγωνισμού, όμως από εκεί κι έπειτα, με την «απελευθέρωση» της αγοράς οδηγηθήκαμε στην εμφάνιση των ολιγοπωλειακών φαινομένων.
Στην παρέμβασή του στην ημερίδα, ο Στ. Διαμαντίδης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων (ΠΣΔΜ-Η), αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες και τις μελέτες του συλλόγου σχετικά με την αξιοποίηση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στα κτίρια και την ανάγκη ενίσχυσής τους.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Ενωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ), Γ. Τσιπουρίδης, στην παρουσίασή του στάθηκε κυρίως στις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις και τις κλιματικές αλλαγές, ενώ σημείωσε ότι γι' αυτές ευθύνονται οι ανθρώπινες δραστηριότητες και εξήγησε ότι «υπάρχουν εταιρείες που δίνανε λεφτά και πάνω και κάτω από το τραπέζι για να ακυρωθούν τα ευρήματα της έκθεσης της διακυβερνητικής» για το κλίμα. Υποστήριξε επίσης πως χρειάζεται στροφή στις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Στο πλαίσιο της ημερίδας υπήρξαν παρεμβάσεις και από το κοινό.
Ο Σ. Στεφανίδης, εκπρόσωπος του Συλλόγου Πολιτών Δήμου Ελλησπόντου Κοζάνης, αναφέρθηκε στην ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων προστασίας των κατοίκων, των εδαφών και των υδάτινων πόρων της περιοχής. Ο Κ. Αγγελόπουλος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πάτρας, υποστήριξε την ανάγκη ανάπτυξης της χρήσης βιομάζας. Ο Σ. Βεγγύρης εκ μέρους του Συλλόγου Εργαζομένων στον ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνική Συστήματος Φυσικού Αερίου), αναφέρθηκε στις δυνατότητες του φυσικού αερίου στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
Χαιρετισμό στην ημερίδα απέστειλαν τα ΔΣ του «Συλλόγου Πληττομένων από τις Αναγκαστικές Απαλλοτριώσεις Υπέρ της ΛΙΠΤΟΛ/ΔΕΗ του Αγροκτήματος Μαυροπηγής Εορδαίας "Η ΜΑΥΡΗ ΠΗΓΗ"» και του «Συλλόγου Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη». Στον χαιρετισμό τους αναφέρονται στη διαχρονική επιβάρυνση του τόπου τους από την υπερεκμετάλλευση του πλούσιου υπεδάφους και τάσσονται κατά της αλόγιστης χρήσης μορφών ενέργειας.
Παρέμβαση κατέθεσε στην ημερίδα και ο αρχιτέκτονας Π.Κ. Κουμουνδούρος, μέλος της αντιπροσωπείας του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ και της αντιπροσωπείας της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ.
Παρευρέθηκαν
Στη χτεσινή ημερίδα για την Ενέργεια που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ παρευρέθηκαν:
Τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: Κώστας Παρασκευάς, Δημήτρης Αρβανιτάκης, Γιώργος Μαρίνος. Οι βουλευτές του ΚΚΕ: Αχιλλέας Καταρτζής, Νίκος Καραθανασόπουλος, Ελπίδα Παντελάκη, Βέρα Νικολαΐδου, Γιώργος Μαυρίκος, Εύα Μελά, Νίκος Γκατζής. Επίσης, παραβρέθηκε ο δημοτικός Σύμβουλος Περιστερίου και εκπρόσωπος της «Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών» Χρήστος Μαργανέλλης.
Αντιπροσωπείες φορέων:
Σωματείο Εργαζομένων ΔΕΣΦΑ, Σωματείο Εργαζομένων Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, Σωματείο Εργαζομένων Ενέργειας Πτολεμαΐδας, Σωματείο Εργαζομένων ΔΕΗ Λαυρίου, Σωματείο Εργαζομένων ΕΛΠΕ, Σωματείο Εργαζομένων ο «Σπάρτακος», Σωματείο Ηλεκτροτεχνιτών Ν. Αττικής, Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, Ενωση Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών Αττικής, Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Ενωση Ελλήνων Χημικών, Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Λάρυμνας, Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Κοζάνης, Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών, Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, Κίνηση για την Εθνική Αμυνα και Επιτροπή Ειρήνης Δάφνης.
Ακόμα, παραβρέθηκαν οι: Γ. Αλαβάνος, πρόεδρος του ΤΕΕ, Αλ. Τσώλης, πρώην πρόεδρος ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, Γ. Μπάφας, καθηγητής ΕΜΠ, Σ. Τσιώλης, καθηγητής ΤΕΙ, Κ. Αγγελόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, Θ. Παπαμάργαρης, πρώην νομαρχιακός σύμβουλος, Αλ. Κάτσικας, ΓΓ ΠΟΕΠΔΧΒ, Σ. Στεφανίδης, Σύλλογος Περιβάλλοντος Δ. Ελλησπόντου, Π. Κουμουνδούρος, αρχιτέκτονας, Γ. Φουντουλάκης, Επιτροπή Αγώνα Μονεμβασιάς, Μεν. Μενελάου, υποψήφιος δήμαρχος Αγίων Θεοδώρων, Αν. Σκαμπαρδώνης, συγγραφέας.