Αντίθετο το ΤΕΕ στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ

Από την Ισοτιμία της 19/6/2009 αναδημοσιεύουμε την θέση του ΤΕΕ σχετικά με την πώληση της ΔΕΠΑ, που είναι και θεσμική παρέμβαση:

To Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος με ανακοίνωσή του επανέρχεται σε μια σειρά ζητήματα και επαναφέρει τις θέσεις που είχε καταθέσει στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, το θέμα της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ επανήλθε στην επικαιρότητα, καθώς οι συναρμόδιοι υπουργοί Οικονομίας και Ανάπτυξης δήλωσαν ότι περνά σε άμεση κυβερνητική προτεραιότητα το θέμα της επιλογής στρατηγικού επενδυτή.

Κατόπιν τούτου το ΤΕΕ επισημαίνει τα εξής:

Στον τομέα του Φ.Α. τα τελευταία χρόνια διαμορφώνονται διεθνώς μια σειρά από εντελώς νέα δεδομένα. Η χώρα μας και κατά συνέπεια και η ΔΕΠΑ βρίσκονται στο επίκεντρο σημαντικών εξελίξεων γεωστρατηγικής σημασίας που σχετίζονται με την τροφοδοσία της Ευρώπης με Φ.Α. αλλά και με ανταγωνισμούς ισχύος, όχι μόνο από μεγάλες χώρες αλλά και από χώρες με φιλοδοξίες περιφερειακής ηγεμονίας.

Η διακοπή τροφοδοσίας της χώρας με ρωσικό (αλλά και τουρκικό) αέριο λόγω της γνωστής Ρωσο-ουκρανικής κρίσης τον περασμένο Ιανουάριο, ανέδειξε ανάγλυφα την ανάγκη να επανεξετασθούν οι στρατηγικές επιλογές και ορισμένες βασικές πτυχές και παράμετροι της πολιτικής στον τομέα του φυσικού αερίου, που σχετίζονται αφενός με την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας μας και αφετέρου με τον ίδιο το σχεδιασμό του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΕΣΦΑ), αλλά και τη στρατηγική προμήθειας φυσικού αερίου σε βάθος χρόνου.

Σήμερα το μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΠΑ είναι κατανεμημένο κατά 65% στο Ελληνικό Δημόσιο και κατά 35% στην ΕΛΠΕ Α.Ε. (ελέγχεται από τον όμιλο Λάτση). Η ΔΕΠΑ είναι ο μοναδικός μέτοχος του ΔΕΣΦΑ ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (Αγωγοί Μεταφοράς Υ.Π και εγκατάσταση Υ.Φ.Α στη Ρεβυθούσα), κατέχει το 51% των μετοχών Εταιριών Παροχής Αερίου (Αττικής, Θεσσαλονίκης και Θεσσαλίας) και το 50% των μετοχών της Εταιρίας Ποσειδών που θα κατασκευάσει και θα εκμεταλλεύεται το υποθαλάσσιο τμήμα του Αγωγού Ελλάδας – Ιταλίας. Σύμφωνα με τον Νόμο 2593/98, η ΔΕΗ έχει δικαίωμα αγοράς ποσοστού μέχρι 30% των μετοχών της ΔΕΠΑ.

Με αυτά ως δεδομένα είναι προφανές ότι σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, το δίκτυο μεταφοράς, οι εγκαταστάσεις Υ.Φ.Α. και αποθήκευσης, που αποτελούν εθνικό στρατηγικό πλούτο, θα περάσουν στα χέρια του στρατηγικού επενδυτή. Εν ολίγοις, για μια ακόμη φορά θα εκποιηθούν «ελαφρά τη καρδία» εθνικές υποδομές. Το ίδιο ισχύει και για τα δίκτυα διανομής τα οποία ανήκουν κατά 100% στις ΕΔΑ (Επιχείρηση Διανομής Αερίου), οι οποίες συμμετέχουν με 51% στις αντίστοιχες ΕΠΑ.

Είναι επιβεβλημένο, επομένως, από το δημόσιο συμφέρον ο ΔΕΣΦΑ να ανεξαρτητοποιηθεί και να παραμείνει κατά 100% υπό τον έλεγχο του Δημοσίου. Διαφορετικά, η πρόθεση ολοκληρωτικής αποκρατικοποίησης ΔΕΣΦΑ και ΔΕΠΑ ευλόγως γεννά σε ορισμένους σκέψεις ότι ανοίγεται ο δρόμος, ώστε εκτός από την αγοράπετρελαίου να μονοπωληθεί και η αγορά Φ.Α., πιθανά από τον ίδιο όμιλο. Και τούτο μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί, εάν η Ε.Ε. αντιδράσει στη συμμετοχή μιας καθετοποιημένης εταιρείας ηλεκτροπαραγωγής και στην αγορά Φ.Α., οπότε η ΔΕΗ δε θα μπορέσει να ασκήσει το δικαίωμα προαίρεσης για αγορά μετοχών της ΔΕΠΑ.

Κατά το ΤΕΕ στη ΔΕΠΑ θα παραμείνει η εμπορική δραστηριότητα και οι συμμετοχές στις ΕΠΑ. Θα πρέπει, επίσης, για λόγους ισόρροπης/ισότιμης ανάπτυξης, να χορηγηθούν στη ΔΕΠΑ άδειες διανομής και προμήθειας φυσικού αερίου όχι μόνο για τα διοικητικά όρια των Περιφερειών Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, αλλά και σε άλλες περιφέρειες της χώρας, όπου αναμένεται να υπάρξει επέκταση του ΕΣΦΑ μέσα στα επόμενα χρόνια (π.χ. Πελοπόννησος, Ήπειρος, Κρήτη, κ.α.). Και εφόσον το Δημόσιο ελέγχει τουλάχιστον το 51% της ΔΕΠΑ, θα διασφαλιστεί η υπό δημόσια εποπτεία και ταυτόχρονα συγκροτημένη επέκταση του συστήματος μεταφοράς και διανομής αερίου σε νέες αστικές περιοχές, με καθοριστικό το ρόλο της ΔΕΠΑ, όπως άλλωστε συνέβη και στις ήδη λειτουργούσες ΕΠΑ Αττικής, Θεσσαλίας και Θεσσαλονίκης. Κατ‘ αυτό τον τρόπο δεν θα επιβαρυνθεί, ενδεχόμενα, η χώρα με μονοπωλιακού και αντιαναπτυξιακού χαρακτήρα ΑΣΦΑ (Ανεξάρτητα Συστήματα ΦΑ) και ΕΠΑ.

Η κυβέρνηση οφείλει να σταθμίσει τα ανωτέρω επιχειρήματα και να απαντήσει με πειστικότητα στα ερωτηματικά, τα οποία δίνουν στο ΤΕΕ την ευκαιρία, για ακόμη μια φορά, να μιλήσει για την ανάγκη διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα που πρέπει να έχουν οι ΔΕΚΟ, χωρίς να βλάπτεται η εθνική οικονομία.