Χρονίζει το σκασμένο, ζωή νάχει! (Επετειακό)

Από τον γνωστό συνάδελφο με το ψευδώνυμο "Βουκόλος" λάβαμε το παρακάτω μήνυμα, με τις πάντα ενδιαφέρουσες απόψεις του:



Γράφει ο «βουκόλος»

Συμπληρώνεται σε λίγες μέρες ένας χρόνος από την ίδρυση αυτού εδώ του βήματος ελεύθερης έκφρασης για τους εργαζόμενους των ΕΛΠΕ. (29-9-2007). Ας κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή και έναν απολογισμό (αν και αυτό το δεύτερο είναι δουλειά των διαχειριστών).

Το «ελεύθερης» είναι αδιαμφισβήτητο υπό την έννοια ότι ο καθένας έγραφε ότι ήθελε είτε αναρτώντας κάποιο άρθρο είτε σχολιάζοντας αναρτημένα άρθρα η προηγηθέντα σχόλια πάνω σε αυτά Και όσο αδιαμφισβήτητο είναι το «ελεύθερης» άλλο τόσο είναι το «σκοπούμενης» έκφρασης! Ελεύθερης μεν σκοπούμενης δε! Έτσι τουλάχιστον άφησαν κάποιοι να αιωρείται. Γράφτηκαν και σχετικά σχόλια για το άλλοθι των διαφόρων σκοπιμοτήτων! Σχεδόν πάντα δηλαδή στα όποια σχόλια οι επόμενοι κατηγορούσαν τον προηγούμενο για σκόπιμο σχολιασμό αντί να επικεντρώσουν στην επιχειρηματολογία των δικών τους απόψεων! Πανεύκολος δρόμος δηλαδή! Αντί να αποδείξω ότι δεν έχεις δίκιο με επιχειρήματα, φροντίζω με υβρεολόγιο -κυρίως- σαν όπλο να αποδείξω ότι σχολιάζεις υπό το βάρος μιας σκοπιμότητας και αρκεί τεχνηέντως να σε απαξιώσω σαν αναξιόπιστο σχολιαστή για να μηδενίσω την άποψή σου, χωρίς ταυτόχρονα να προσπαθήσω να πω ποια είναι η δική μου διαφορετική άποψη! Αρκεί να μην περάσει η δική σου δηλαδή!!??!!??!!??!!??!!!!!! Είναι σαφές γιατί γίνεται αυτό. Διότι θα καταστεί εξόφθαλμα ορατό πως και η δική μου άποψη εμφορείται από μια ίδιου βαθμού σκοπούμενη επιχειρηματολογία, απλώς διαφορετικών κινήτρων!

Είχαμε λοιπόν από την αρχή την «σκοπιμότητα» της ίδρυσης αυτού του βήματος έκφρασης. Πολλά γράφτηκαν και πολλές κατηγορίες εξαπολύθηκαν κατά των διαχειριστών λες και αυτοί είχαν ΜΟΝΟ το δικαίωμα της δημιουργίας αυτού του βήματος (αν και αυτό ελέγχεται), ενώ αυτόματα αποκτούσαν την υποχρέωση να μην έχουν άποψη για κανένα θέμα!!!! Δεν μου φαντάζει και τόσο δίκαιο αυτό! Παρά το ότι, διαπιστωμένα πια, έχουμε καταλήξει πως οι διαχειριστές κατατάσσονται στην συνομοταξία των «αντί».Και τι με χαλάει εμένα? Αντί αυτοί? Υπέρ εγώ. Υπέρ αυτοί? Αντί εγώ. Δεν με εμπόδισαν ΠΟΤΕ να πω την άποψή μου! Αν και για να είμαστε δίκαιοι δεν ανάρτησαν και κανένα άρθρο αμιγώς δικό τους με ξεκάθαρες απόψεις. Το «αντί» συμπεραίνεται από σχόλια που έκαναν οι ίδιοι σε αναρτήσεις, σε άρθρα η σχόλια άλλων ή σε άρθρα από την τρέχουσα ειδησεογραφία μέχρι και σχολιασμούς ανακοινώσεων συνδικαλιστικών παρατάξεων ή και του Σωματείου. Και το ερώτημα είναι: Αν αυτοί ήσαν «υπέρ» θα ήταν όλα μέλι-γάλα? Όχι βέβαια! Τότε θα μας έφταιγε το ότι είναι «υπέρ». Τρισχειρότερα δηλαδή. Διότι όταν δεν υπάρχει ο αντίλογος τότε φουνταριστοί πάμε στην λογική του αποφασίζουμε και διατάσσουμε! Επομένως δεν μας φταίει- και δεν μας αφορά- τι είναι και τι λένε αυτοί, αλλά μας αφορά τι θέλουμε να είμαστε και τι θέλουμε να λέμε εμείς.

Είχαμε επίσης την σκοπιμότητα των σχολιαστών όπου προκειμένου να υπερισχύσει η προσωπική άποψη -καθοδηγούμενη από το προσωπικό, παραταξιακό ή και συνδικαλιστικό συμφέρον- είχαμε εκτροπές έως και τα όρια της χυδαίας ύβρεως! (για τους ίδιους παραπάνω λόγους).

Είχαμε την αντιδικία περί επώνυμης ή ανώνυμης αρθρογραφίας και κυρίως ελεύθερων σχολίων σε κάθε μορφή! Είναι πλέον προφανές ότι ο ανώνυμος σχολιασμός εμπεριέχει μεγάλη δόση σκοπιμότητας, είναι εξόφθαλμα πλέον ορατός και ελάχιστα λαμβάνεται υπ όψιν, εκτός και εάν είναι –πράγμα σπάνιο- τόσο καλά στοιχειοθετημένος όπου ο αναγνώστης θα σταθεί θα το ξαναδιαβάσει και θα προβληματιστεί! Έγινε πολύς ντόρος πάνω σε αυτό το θέμα! Θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε ανώνυμος πως είναι ανύπαρκτος και ανυπόληπτος. Ο καθένας μπορεί να καπηλευτεί, ιδιοποιούμενος, τα γραφόμενά του -εάν ποιούν δόξα- και αν όχι, να αγνοηθεί ότι και αν λέει διότι στο ερώτημα ποιος τα λέει αυτά, η απάντηση είναι μία: Ο τίποτας, ο κανένας, η σκιά κατά Γιάγκουρα. Από την άλλη πλευρά εγώ είμαι- και- υπέρ της χρήσης ενός ψευδωνύμου –εάν η επωνυμία καθίσταται επώδυνη και αδύνατη- το οποίο δημιουργεί ένα ευδιάκριτο χαρακτήρα και μια αλληλουχία απόψεων και θέσεων με μια συγκεκριμένη ταυτότητα έστω και ψευδεπίγραφη. Μα και ο επώνυμος μπορεί να κατηγορηθεί για σκοπιμότητα, από την βάση όταν είναι εκ θέσεως και μονίμως «υπέρ» η από τα όργανα όταν είναι «κατά». Πέραν της προσωπικής φθοράς και της δυσκολίας να κρατήσει ισορροπίες στα γραφόμενά του, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να συμφωνούν και όλοι με την άποψή του. Στο βαθμό που το παιδεύω λοιπόν ένα χρόνο τώρα καταλήγω πως η πλέον ενδεδειγμένη ταυτότητα είναι αυτή του ψευδώνυμου, την οποία όμως πρέπει να την γνωρίζουν τουλάχιστον οι διαχειριστές ώστε αν προκύψει καμιά εμπλοκή με τον νόμο να πάρω και τις ευθύνες μου. Οι πολλοί δεν χρειάζεται να με γνωρίζουν. Τους αρκεί το ψευδώνυμό μου. Κάνοντας λοιπόν πράξη το πιστεύω μου, αποφασίζω και αποστέλλω το παρόν από το e-mail μου στους διαχειριστές (αρκετός ήταν ένας χρόνος στην παρανομία), αναλαμβάνω απέναντί τους την ευθύνη όσων έχω γράψει μέχρι σήμερα και ταυτόχρονα διασφαλίζω και την καπηλεία του ψευδωνύμου μου. Μόνο εγώ και οι διαχειριστές δηλαδή θα μπορούμε να το καπηλευτούμε ενώ αντίθετα ο οποιοσδήποτε άλλος θα πρέπει όταν ερωτηθεί να ξέρει εκτός από το e-mail μου και το μυστικό εφεδρικό ψευδώνυμο το οποίο καταθέτω μαζί με το παρόν στους διαχειριστές. Ζητώ και συγνώμη για την μεθοδολογία αλλά δεν μπορεί να βγαίνει ο άλλος σαν «μανωλοθόδωρος» και εγώ να ξέρω ότι δεν είναι ούτε ο Μανώλης ούτε ο Θόδωρος ούτε και ό νονός ο Δημητρίου.(κάτι άλλο βάλε ρε φίλε, δεν σωθήκαν τα ψευδώνυμα, παρ όλο που αυτό το ψευδώνυμο πράγματι έγινε ταυτόσημο με μία τάση και μια συγκεκριμένη πρακτική ). Και για όλο αυτό το πράγμα δεν ζητώ και αντιπαροχή. Δεν ζητώ και δεν θέλω ούτε να τους ξέρω τους διαχειριστές, διότι και να γινόταν αυτό πάει αλλού το πράγμα –καθίσταμαι έμμεσα συνεργάτης -και δεν είναι στις επιδιώξεις μου αυτό. Δηλώνω δε πως αν γίνει κάποια απόπειρα τέτοιας προσέγγισης θα κοινοποιήσω τα ονόματά τους από το υπηρεσιακό e-mail. Δεν έχουν ψείρες οι άνθρωποι, απλά έτσι την έχω δει εγώ. Και τέλος πάντων και η ανώνυμη έκφραση δεν είναι απορριπτέα εάν είναι κόσμια και εάν είναι να γίνει ένα ανώδυνο, κόσμιο και καλοβαλμένο σχόλιο. Και μέχρι εκεί. Διότι είδαμε και το κατάπτυστο να βαφτίζει ανώνυμος προηγούμενο ανώνυμο σχολιαστή σαν «Θωμά» ή «Παναγιώτη». Άντε τώρα ο Θωμάς να αποδείξει ότι δεν είναι αυτός! Το γράφω αυτό και από προσωπική εμπειρία. Μου συνέβη δύο φορές. Βγήκα πάλι ανώνυμα και διευκρίνισα ότι δεν είμαι ο «τάδε». Αμφιβάλω πόσους έπεισα! Διότι για να έσωζα την κατάσταση έπρεπε να βγώ επώνυμα και να πω ότι δεν ήμουν ο όποιος «τάδε». . Πιάσε το αυγό και κούρευτο δηλαδή! Έγραφα και εγώ ανώνυμα. Όταν δεν έχω στην ουσία να πώ τίποτα! Όταν βαριόμουν να γράψω. Το έχω αραιώσει όμως και τείνω να το καταργήσω. Διότι τι κάνω τελικά? Πετάω μια παρόλα της μιας γραμμής και εξαφανίζομαι. Και σαφώς δεν περιμένω και καμία απάντηση! Δεν επιδιώκω διάλογο! Το χρόνο μου χάνω στην ουσία. Και να βρίσω δεν θα ακουσθώ. Όταν μιλάς με το κεφάλι μέσα στον κουβά μόνο οι μπουρμπουλήθρες ακούγονται. Κάποτε είχα ένα εργοδηγό που είχε έρθει σε ρήξη με τα παιδιά από ένα control room. Ένας από αυτούς λοιπόν έβαζε έναν άλλο να πάρει τηλέφωνο τον εργοδηγό και όταν άνοιγε η γραμμή αυτός από την άλλα άκρη του δωματίου -για να αλλοιώνεται η χροιά της φωνής- τον έβριζε μαλάκα. Ποιος ήταν? Κανένας! Όλοι ήταν ύποπτοι για τον παθόντα. Υπέθετε αλλά δεν ήταν σίγουρος. Τον έβριζε ο «ανώνυμος». Έ και λοιπόν? Του κάνανε τα μούτρα κρέας. Η αλήθεια είναι ότι ένα βρίσιμο του άξιζε αυτού αλλά επειδή ακόμα εδώ είναι οι «δράστες», τώρα 20 χρόνια μετά το συμβάν αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι ήταν άδικη η πρακτική εκτός και αν την εντάξουμε στα πλαίσια μιας κακόγουστης «πλάκας».

Θέλω να πιστεύω πως δεν έχει κανένα νόημα σε ένα βήμα που αφορά ένα κλειστό εργασιακό χώρο, να βγαίνουμε ανώνυμα και να λέμε πράγματα που δεν βοηθούν σε τίποτα και ταυτόχρονα να κουβαλάμε και τις ενοχές της «σκιάς» που πολύ σοφά μας φόρτωσε ο Γιάγκουρας. Είπαμε: Οι σκιές είναι το απόλυτο τίποτα! Κανείς δεν μας λαμβάνει υπ όψη. Αν για δικούς μας λόγους θέλουμε να είμαστε ανώνυμοι ας είμαστε τουλάχιστον κόσμιοι και οι απόψεις μας συγκροτημένες και στοιχειοθετημένες.. Όσον αφορά την ελεύθερη χωρίς περιορισμούς έκφραση θεωρώ ότι δεν ενδείκνυται για αυτό το βήμα - παρά το ότι κινείται στα μονοπάτια τα εξωεργασιακά και χωρίς την σκέπη κάποιου θεσμοθετημένου οργάνου- λόγω του ότι εκφράζει μια κλειστή και μικρή κοινωνία ανθρώπων και για να μην κοιτάζουμε την άλλη μέρα τον δίπλα μας με μισό μάτι, επικροτώ τα ψαλιδίσματα των διαχειριστών σε σχόλια που υπερέβαιναν τα εσκαμμένα. Αλλά και αυτοί δεν μπορούν να είναι συνέχεια πάνω από τα σχόλια με το ψαλίδι στο χέρι. Θέλει μεγάλη προσοχή το θέμα. Τους καθιστούμε υπόλογους διότι δίνουν βήμα σε υβριστές και συκοφάντες ενώ είμαι σίγουρος πως δεν ήταν στις προθέσεις τους τέτοια πρακτική όταν δημιούργησαν αυτό το βήμα. Δεν θέλεις να βοηθήσεις προς την θετική κατεύθυνση? Μην το κάνεις. Μη δυσχεραίνεις τα πράγματα όμως καθιστώντας και αυτούς υπόλογους για δικές σου πρακτικές. Είναι άδικο!

Είχαμε πληθώρα σχολίων –πάσης φύσεως-σε άρθρα ή σχόλια που αφορούσαν το συνδικαλιστικό και στενά εργασιακό γίγνεσθαι ενώ υπήρξε παντελής απουσία σχολίων σε αρθρογραφία-κυρίως αναδημοσιεύσεις- πάνω στο πετρελαϊκό κύκλωμα και στα τεκταινόμενα γύρω από τα αντικείμενα που δραστηριοποιείται ο Όμιλος. Έμεναν ασχολίαστα ακόμα και κάποια άρθρα του ημερήσιου τύπου επί των θεμάτων αυτών.

Είχαμε θερμό χειμώνα γύρω από το συνδικαλιστικό και παραταξιακό γίγνεσθαι με αποκορύφωμα την διάσπαση παραδοσιακών παρατάξεων και την συγκρότηση για πρώτη φορά μετά 30 χρόνια αντιπροσωπευτικού προεδρείου τέτοιου εύρους. Οι συσχετισμοί και οι ισορροπίες άλλαξαν άρδην. Να εικάσουμε ότι αυτό που γεννήθηκε εδώ είναι προπομπός για αυτά που θα συμβούν μεσοπρόθεσμα και στην πολιτική σκηνή? Αν κρίνω από το πλασάρισμα ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αλλά και από τις «ανίερες συμμαχίες» της εκτελεστικής-σχήμα λόγου, εγώ την επικροτώ και συστήνω και διεύρυνση-καλομελέτα και έρχεται. Ρε πόσα χρόνια μπροστά είσαστε ρε? Στις συμμαχίες είσαστε πολύ μπροστά! Αν κάνατε κάτι και για εμάς θα ήταν ακόμα καλλίτερα!

Είχαμε πάρε-δώσε με οικολόγους και αντιφρονούντες, έως λοιδορίας, με αφορμή την επένδυση-επέκταση στις ΒΕΕ. Ακούστηκαν όμως και οι δύο απόψεις.

Είχαμε άρθρα με χιούμορ-κορυφαίο το «μια βραδιά στο φαρ-ουέστ», αν και δεν του έλειπε η σκοπιμότητα , που αποτύπωσε με πολύ ευρηματικό τρόπο τα τεκταινόμενα της προεκλογικής περιόδου. Είχαμε και σχόλια καυστικά αν και πολλές φορές άγγιζαν τα όρια της χυδαιότητας. Παιδικές ασθένειες! Έχει βελτιωθεί πολύ η κατάσταση και διαφαίνεται πως οι σχολιαστές αν δεν έχουν κάτι να πουν προτιμούν να σιωπούν. Ξέρουν ότι καραδοκεί και ο ψαλιδοχέρης και δεν το ρισκάρουν και πολύ. Να υποθέσω ότι αυτό θα ισχύσει μέχρι τις επόμενες εκλογές?

Είχαμε και άρθρα, και κυρίως σχόλια, γενικότερου ενδιαφέροντος, από συνδικαλιστικό οίστρο εμφορούμενα έως και το «in memory» μνημόσυνο του Γιάγκουρα στη μητέρα των ΒΕΑ (πρώην ΕΛΔΑ) τη Μονάδα U-100. (Καλό!)

Είχαμε αθρόα συμμετοχή σχολιαστών από το «Νότο» ενώ ήταν εξόφθαλμα ορατή η απουσία σχολιαστών από το «Βορά», η τουλάχιστον δυσδιάκριτη η συμμετοχή τους.

Είχαμε χιλιάδες επισκέπτες αλλά μόνο δεκάδες σχολιαστές. Να εκτιμήσω δηλαδή ότι πολλοί ενδιαφέρονται αλλά λίγοι συμμετέχουν? Να δεχθώ την εκδοχή ότι παντού αυτό ισχύει? Ε τότε μην διαμαρτύρεσαι ότι σε εκπροσωπεί ο «τίποτας». Το ότι το αποδέχεσαι αποδεικνύει ότι εσύ νοιώθεις υποδεέστερος από αυτόν! Διαφορετικά αν σε ενοχλούσε θα έκανες κάτι για αυτό! Έστω ένα σχόλιο στα κακώς κείμενα!

Είχαμε επικεντρωμένη την προσοχή στα κακώς κείμενα και πραττόμενα τόσο από το συνδικάτο όσο και από την εταιρία και λίγα ειπώθηκαν για τις όποιες καλές προσπάθειες και από τα δύο μέρη! Δεν μπορεί να μην υπήρξαν και τέτοιες! Έστω στο επίπεδο των προθέσεων. Π.Χ η αλλαγή της παροχής από διήμερη εκδρομή σε πενθήμερες διακοπές. Το θεωρώ αλλαγή προς την σωστή κατεύθυνση, κανείς δεν το σχολίασε αλλά δεν είναι του παρόντος. Μια πιο δίκαιη αντιμετώπιση μάλλον δεν θα έβλαπτε. Εκτός και αν αποδεχθούμε ότι εδώ είναι το βήμα που στεγάζει τους πάσης φύσεως «αντί» και μόνο αυτούς. Θα μου πείς δεν φταίει το βήμα για αυτό αλλά οι «υπέρ» που δεν κατεβαίνουν στο στίβο. Σωστά θα σου πω και εγώ αλλά που να κατέβουν όταν είναι έτοιμοι οι μπινελικοφόροι να τους βαφτίσουν παπαγαλάκια των πάσης φύσεως εξουσιών. (Δεν είμαι αντίθετος στα μπινελίκια όπου και όταν είναι επιβεβλημένα και κολλάνε). Αν και εγώ δεν μιλάω για την απουσία των «υπέρ» αλλά για την μονομερή έως και προκατειλημμένη παρουσία των «αντί».

Δεν είχαμε αρθρογράφους η σχολιαστές περιωπής , εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, και παραμένει ένα ζητούμενο η συμμετοχή ανθρώπων με άποψη από το «πάνω επίπεδο», συνδικαλιστικό και όχι μόνο. Τα κάτω επίπεδα δεν προάγουν εύκολα άποψη, αναμασούν τα τετριμμένα, «κολλάνε» και «πολώνονται» εύκολα και οι πάσης φύσεως «πάνω» επαναπαύονται διαπιστώνοντας και νομίζοντας ότι: «ΟΚ δεν μας έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι». Αντίθετα είχαμε καμιά δεκαριά «ψευδώνυμους» αρκετά καλούς στα σχόλια, με άποψη και σχετικά ενημερωμένους, στο βαθμό που ένα απλό μέλος μπορεί να έχει ενημέρωση. Είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι. Ακόμα πιο γνωστοί βέβαια είναι τρείς-τέσσερις επώνυμοι τους οποίους όμως δεν βοήθησε το όλο κλίμα και δεν «ξανοίχτηκαν» υπό τον φόβο των σκιών! Έχει δίκιο ο Γιάγκουρας. «Γράφω επώνυμα? Απάντα μου επώνυμα!» Αυτό δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν να διασφαλισθεί! Αποτέλεσμα να έχουμε χάσει έναν- δύο που κάτι είχαν να πουν (βλέπε Δήμου, Γιάγκουρα) ενώ ένας-δύο άλλοι είναι μάλλον παντός καιρού –ονόματα να μην λέμε -και συνεχίζουν να δίνουν στίγμα.

Δεν είχαμε ούτε σημειακή παρουσία –ευδιάκριτη τουλάχιστον- αυτών των «ΟΚ δεν μας έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι» εκτός μιας περίπτωσης που κατέγραψα και ενεφανίσθη κάποιος από το ΔΣ ανώνυμα να υποστηρίξει ότι το Δελτίο Τύπου του Σωματείου για τις επενδύσεις στις ΒΕΕ το έγραψε η εκτελεστική και όχι άλλοι συντάκτες. Βέβαια σαφώς και μας παρακολουθούν και ενδεχομένως να τοποθετούνται «δι αντιπροσώπων» αλλά εφ όσον δεν είναι ευδιάκριτοι τους θεωρώ μη συμμετέχοντες.

Δεν είχαμε παρουσία επώνυμη μελών της Εκτελεστικής ή του ΔΣ και του Γενικού Συμβουλίου, αλλά και των παρατάξεων, για να κάνουν διάλογο, να αντικρούσουν κατηγορίες ή να περάσουν άποψη.(Εξαίρεση ήταν ο Δήμου αλλά τον τέλειωσαν γρήγορα οι σκιές και αφού μας έφτυσε πάει για άλλα λημέρια. Και καλά κάνει.) Ήταν αρκετή για αυτούς –τα μέλη των οργάνων εννοώ-η ξύλινη γλώσσα των ανακοινώσεων όπου καθημερινά μας πρήξουν με το αδιαμφισβήτητο των «καλών τους προθέσεων» και δεν κατέβαιναν σε διάλογο τύπου καφενείου. Σιγά ρε εσείς. Τις συνελεύσεις τις καταργήσατε, τους γενικοσύμβουλους τους εκλέγετε με το προαπαιτούμενο προσόν του δεδομένου για να επικυρώνουν τις όποιες αποφάσεις σας. Τι διαφέρετε λοιπόν εσείς από την φιλοσοφία μιας κυβέρνησης? Αλλά και εκεί βγαίνει πότε -πότε και κάνας αντάρτης-σκοπούμενο αντάρτικο δηλαδή τι να λέμε τώρα- και τους τα χώνει πότε -πότε. Εδώ τίποτα. Όταν και όποτε θέλετε, ότι θέλετε αποφασίζετε και ότι θέλετε αλλάζετε. Χωρίς να ρωτήσετε κανένα! Και εγώ που διαφωνώ –σωστά ή λάθος, δικαίως ή αδίκως-που θα το εκφράζω αυτό αφού μου καταργήσατε την γενική συνέλευση? Ποιος γενικοσύμβουλος της πλειοψηφίας σας καταψήφισε πρόταση? Πότε έγινε αυτό και τι αφορούσε? Διότι οι Γενικοί Σύμβουλοι που υποτίθεται μεταφέρουν τον παλμό της βάσης ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ! Μετά λέω φταίνε οι ανώνυμοι μπινελικοφόροι! Γιατί και επώνυμοι να ήταν θα κατεβαίνατε στο διάλογο? Ας είναι, δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα και η σκοπιμότητα ύπαρξης ενός οργάνου –του γενικού Συμβουλίου εννοώ-που καπέλωσε τεχνηέντως τις γενικές συνελεύσεις.

Δεν είχαμε καλό επίπεδο αξιολόγησης και προσέγγισης των πραγμάτων που να χαρακτηρίζεται από υψηλό αίσθημα ευθύνης στα σχόλια. Κινήθηκε το πράγμα σε χαλαρά επίπεδα καφενείου ενώ ίσως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Και ο γράφων έτσι το αντιμετώπισε στην αρχή αλλά στην πορεία πείσθηκα πως αξίζει μια καλλίτερη τύχη σε αυτό το βήμα και χρήζει μιας σοβαρότερης αντιμετώπισης. Τους τελευταίους μήνες διαπιστώνω μια βελτίωση και εκτιμώ ότι θα στανταριστεί σε ένα κοινά αποδεκτό επίπεδο κατάθεσης συγκροτημένων απόψεων και υγιούς διαλόγου. Αφορά και αναφέρεται στα προβλήματα τις ανησυχίες και τις προσδοκίες μιας κλειστής κοινωνίας εργαζομένων και δεν θα μπορούσε, αλλά και δεν θα έπρεπε, να είναι κάπως διαφορετικό. Αν το θέλουμε της πλάκας βουρ στην ανωνυμία, το υβρεολόγιο την συκοφαντία και γαία πυρί μιχθήτω!

Είμαι της άποψης πάντως ότι δεν μας αρμόζει και δεν μας αξίζει κάτι τέτοιο. Είμαστε άξιοι για κάτι καλλίτερο. Έγιναν χιλιάδες σχόλια και απεστάλησαν εκατοντάδες e-mails στο Blog. Δεν μπορεί να μην σημαίνουν τίποτα όλα αυτά. Δεν μπορεί να είναι το όλο εγχείρημα ένα τίποτα. Κάτι υπάρχει από κάτω. Ας το προστατεύσουμε ενάντια και στις όποιες σκοπιμότητες των όποιων διαχειριστών και των όποιων δόλιων σχολιαστών. Και να μην είμαστε εμείς η αιτία που κάποια μέρα θα το καλείς και θα σου βγάζει black screen.

Δεν είχαμε καθολική ανάρτηση-αναδημοσίευση των πάσης φύσεως ανακοινώσεων-τουλάχιστον του σωματείου και των παρατάξεων- για να γίνεται κάθε φορά ένας σχολιασμός, έστω και καυστικός, αλλά πάντα στα πλαίσια της ελεγχόμενης κοσμιότητας. Αντί αυτού είχαμε επιλεκτική ανάρτηση κατά την κρίση των διαχειριστών και για θέματα αιχμής κατά την κρίση τους και στο μέτρο της δικής τους σκοπιμότητας! (?)

Δεν είχαμε στατιστικά και ψηφοφορίες για το καλλίτερο άρθρο ή σχόλιο του μήνα ή της χρονιάς ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο θα λειτουργούσε σαν κίνητρο για αρθρογραφία ή σχολιασμούς προς την σωστή κατεύθυνση.

Δεν είχαμε την ικανότητα να πείσουμε πως, εμείς εδώ δεν είμαστε «οι άλλοι», «οι οχτροί», «οι διαφωνούντες», «οι αντί», «οι εγκάθετοι», «τα παπαγαλάκια», «οι τσάτσοι», «τα γιουσουφάκια», «οι εργοδοτικοί», «οι δεδομένοι», «οι Λατσικοί», «οι αντιλατσικοί», «τα πουλητάρια» αλλά είμαστε οι απλοί εργαζόμενοι, «οι συνάδελφοι», «τα συντρόφια», «οι συνοδοιπόροι», «οι συναγωνιστές», «οι της ίδιας αυτής τάξης της επονομαζόμενης και εργατικής» «οι του υδροθείου, της ΜΕΑΣ και των υδρογονανθράκων» και «οι εντός της ίδιας μάντρας και κάτω από το ίδιο πυρσό βιώνοντες».

Είχαμε λοιπόν και τι δεν είχαμε! Εγώ για καφενείο το είχα προσδιορίσει αλλά παίρνω το χαρακτηρισμό πίσω! Είναι κάτι καλλίτερο! Να είμαστε δίκαιοι. Δεν είναι ίσως το βήμα της βουλής-αν και τι να ζηλέψεις από αυτό-αλλά μπορεί να γίνει ένας χώρος ελεύθερης ,άμεσης, κόσμιας, άδολης, δημιουργικής και ενημερωτικής χωρίς σκοπιμότητες έκφρασης. Είναι ένα βήμα έξω από τα κλισέ των ανακοινώσεων των κομματικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων αλλά ακόμα και πέρα από την ελεγχόμενη και πολλές φορές σκοπούμενη ενημέρωση του Σωματείου. Είναι το βήμα «της άλλης άποψης».Της μη διοικούσας. Της μη εχούσης κανενός είδους παρεμβατικό και ρυθμιστικό ρόλο παρά μια φορά στα τρία χρόνια. Της δικής μας άποψης δηλαδή! Που ποτέ δεν είχαμε τη δυνατότητα να την εκφράσουμε, αλλά και να σχολιάσουμε την άποψη και τις ενέργειες των οργάνων και των παρατάξεων παρά μόνο στον κλειστό κύκλο των διπλανών μας. Και που επαφιέμεθα πάντα στην εκ προϊμίου «καλών προθέσεων» άποψη και θέση αυτών που εκλέγαμε! Σχολιάσθηκαν εδώ –κακώς και καθ υπέρβαση κατά την άποψή μου- μέχρι και αποφάσεις της εταιρείας. Και λέω κακώς διότι κάτι τέτοιο θα ήταν πρέπον να γίνει επώνυμα και από ανθρώπους που έχουν πείσει ότι έχουν γνώση, αν και κρατώ και μια επιφύλαξη για το κατά πόσο είναι νόμιμο δικαίωμα του καθενός μας να κρίνει αποφάσεις της Διοίκησης (δεν είναι κατά την άποψή μου) εκτός από τα θεσμοθετημένα όργανα του Σωματείου και των συνδικαλιστικών παρατάξεων, και αυτό όταν κρίνουν ότι με τις αποφάσεις αυτές διακυβεύονται ενδεχομένως τα συμφέροντα των μελών τα οποία εκπροσωπούν. Και εμείς απλώς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μετακινούμε το υπομόχλιο όλο και πιο κοντά στα πλευρά του Σωματείου και λοιπών οργάνων ώστε να νοιώθουν όλο και πιο έντονα την δύναμή μας.

Στο δια ταύτα λοιπόν θεωρώ πως είναι πρωτοποριακό αυτό το βήμα για εργασιακούς χώρους σαν τον δικό μας, πιστεύω πως πρέπει να προάγει τον ευγενή διάλογο, να προωθεί ιδέες και απόψεις που μπορεί να φθάσουν στα αυτιά αυτών που έχουν υποχρέωση να ακούνε και κυρίως να ρίχνει λίπασμα στο δένδρο από όπου όλοι τρεφόμαστε. Αν το πριονίζουμε οι πρώτοι που θα καταρρεύσουμε είμαστε εμείς οι ίδιοι! Εμπρός λοιπόν. Δεν μας φταίνε οι τρείς?- τέσσερις? διαχειριστές ούτε οι πέντε?-δέκα? ανώνυμοι υβριστές! Τους κατηγορήσαμε για σκοπιμότητα δημιουργίας αυτού του βήματος. Εγώ δεν ασπάζομαι αυτή την εκδοχή. Αλλά και έτσι να είναι στο χέρι μας είναι να το κάνουμε βήμα έκφρασης της δικής μας σκοπιμότητας. Της δικής μας άποψης. Είναι τόσο λίγοι αυτοί που μέρα νύχτα στον πολύγραφο να τα γράφουν δεν μπορούν να μας προλάβουν. Πάρε λοιπόν το μολύβι σου και πές την άποψή σου! Και μην σε απογοητεύει η αντίθετη άποψη του επόμενου σχολιαστή! Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή! Θα πάει ο διάλογος παραπέρα. Και αν πεισθείς δεν είναι κακό να παραδεχτείς πως ο άλλος έχει δίκιο! Και προς θεού! Μην τον βρίζεις επειδή έχει δίκιο η επειδή έχει διαφορετική-για οποιονδήποτε λόγο-άποψη από εσένα! Γιατί αυτός ενδέχεται να ξέρει κάτι παραπάνω. Και την επόμενη φορά δεν θα προσπαθήσει να σε ξεστραβώσει! Θα σε αφήσει μέσα στην πλάνη σου και στα σκοτάδια! Και οι «άλλοι» ξέρεις τι καλά την δουλεύουν την «πλάνη» μέσα στα σκοτάδια? Ειδικότης τους! Εσύ αποφασίζεις. Εγώ θα έλεγα πως, αν κινηθείς στα πλαίσια της νομιμότητας και της κοσμιότητας, η άποψή σου όλους μας αφορά και μας ενδιαφέρει! Πως το είπε ο «Άλλος»? Συμμετοχική Δημοκρατία? Λάθος! Έπρεπε να βαρέσει προσκλητήριο για «Καθολικά Συμμετοχική Δημοκρατία»! Αν κρίνουμε από αυτό εδώ το βήμα πολλοί μάγκα μου ενδιαφέρονται αλλά λίγοι συμμετέχουν! Και αυτοί οι λίγοι, οι ίδιοι πάντα, διορατικοί και σκοπίμως συμμετέχοντες , καθιστούν τελικά το όλο πράγμα μια ιδιότυπη Συμμετοχική Ολιγαρχία. Σε όλα τα επίπεδα. Μοιραία λοιπόν το παιχνίδι έχει χαθεί για τους πολλούς εν τη γεννέση του! Και την ευθύνη για αυτό τη έχουμε μόνο εγώ και εσύ! Και κυρίως εσύ!

Σου εύχομαι όταν αποφασίσεις να πεις κάτι, να μην είναι πλέον αργά και να υπάρχουν ακόμα ακούοντες.!