Απο το Capital αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Γ. Κράλογλου:
Θα κριθεί ως προτιμότερη λύση να παραταθεί η απόφαση για την ανάθεση του μάνατζμεντ των ΕΛΠΕ στον όμιλο Λάτση, αντί να προχωρήσει σε μια ξεκάθαρη θέση εφαρμογής της συμφωνίας στους κανονικούς της χρόνους.
Ο Όμιλος Λάτση θα είναι κατά πάσα βεβαιότητα (αν δεν προκύψει άλλος επενδυτής ισχυρού βεληνεκούς) ο επόμενος επενδυτής που θα προκαλέσει νέο «τεστ δοκιμασίας» της σοσιαλιστικής ή της φιλελεύθερης... οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι σε ένα 8μηνο από σήμερα η κυβέρνηση θα έρθει για δεύτερη φορά σε σύγκρουση με τον εαυτό της και ειδικότερα με την εσωτερική της σύγχυση σε ό,τι αφορά την ιδεολογία που θέλει να εφαρμόσει στην οικονομική πολιτική. Τη σύγχυση εκείνη που εμφανίζεται στις προγραμματικές δηλώσεις με έντονα χαρακτηριστικά νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας αλλά, αντίθετα, με έντονα χαρακτηριστικά σοσιαλιστικής ιδεολογίας στην πρακτική εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής.
Ο θόρυβος για το ασφαλιστικό και οι εκρήξεις από την παραίτηση του κ. Β. Μαγγίνα (μαζί με τις αποκαλύψεις που πλαισίωσαν την παραίτηση) δεν κατάφεραν να σβήσουν ακόμη το περίεργο «πρασινογαλάζιο» χρώμα που πήρε η οικονομική πολιτική με την περίπου προσωπική "βεντέτα" Αλογοσκούφη – Βγενόπουλου. Μια "βεντέτα" τα απόνερα της οποίας κατακλύζουν ήδη όλους τους χώρους προβληματισμού των επενδυτών.
Είναι επόμενο λοιπόν μετά την αλλαγή της "ισχυρής φρουράς" στα ΕΛΠΕ και την έναρξη του χρονοδιαγράμματος εφαρμογής της συμφωνίας του δημοσίου με τον όμιλο Λάτση σχετικά με την ανάθεση του μάνατζμεντ σε στρατηγικό επενδυτή τον Οκτώβριο του 2008, να στρέφεται η προσοχή όλων των υποψηφίων επενδυτών στη συμπεριφορά της κυβέρνησης στον όμιλο Λάτση, που όπως είναι γνωστό διεκδικεί και το μάνατζμεντ του μεγαλύτερου πετρελαϊκού ομίλου της χώρας.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν θα λειτουργήσει η συμφωνία στους χρόνους που προβλέπονται από τις διατάξεις της, ή αν θα ξεκινήσει κάποια μορφή διελκυστίνδας.
Δεν θέλω να κάνω τον προφήτη δυσάρεστων προοπτικών, αλλά τα μέχρι στιγμής στοιχεία που έχω υπόψη μου με κάνουν να πιστεύω ότι το όλο θέμα θα ανοίξει μεν τον Οκτώβριο του 2008, αλλά θα κλείσει τουλάχιστον το 2010. Γιατί θα γίνει αυτό; Τα στοιχεία που έχω υπόψη μου λένε ότι η κυβέρνηση δεν θα έχει ξεκαθαρίσει μέχρι τότε δύο σημαντικά πράγματα. Πρώτον, την πολιτική της βούληση σχετικά με τη μορφή της οικονομικής πολιτικής που θα θέλει να εμφανίζει ώστε να εγγράφει πολιτικές υποθήκες για την προεκλογική περίοδο που σαφώς θα ξεκινήσει από το 2009. Δεύτερον, την πολιτική της βούληση για το σύνολο του ενεργειακού τομέα και την έκταση συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου σε αυτήν.
Όσο το μονοπώλιο της ΔΕΗ, του φυσικού αερίου και η ιδιωτική παραγωγή ρεύματος (σήμερα μόνο από τα ΕΛΠΕ) παραμένουν ακόμη στον ελεγχόμενο από το κράτος τομέα, δεν είναι καθόλου εύκολο για την κυβέρνηση να χάσει την παρουσία της στο 70% της πετρελαϊκής αγοράς που εξασφαλίζει σήμερα μέσω των ΕΛΠΕ. Δεν της είναι ακόμη εύκολο μετά από την φθορά που υφίσταται λόγω των συγκρούσεών της στα διάφορα μέτωπα της οικονομίας, να ανοίξει ένα άλλο μέτωπο με "πολεμικές ιαχές" του τύπου "ξεπουλάμε και τα πετρέλαια...".
Θα κριθεί λοιπόν, κατά την εκτίμησή μου, ως προτιμότερη λύση να παραταθεί η απόφαση για την ανάθεση του μάνατζμεντ των ΕΛΠΕ στον όμιλο Λάτση, αντί να προχωρήσει σε μια ξεκάθαρη θέση εφαρμογής της συμφωνίας στους κανονικούς της χρόνους, με συνειδητή ανάληψη του πολιτικού κόστους.
Και όπως όλα δείχνουν από τις συζητήσεις του παρασκηνίου, αυτή θα είναι η τελική η επιλογή. Να παραταθεί για μια διετία τουλάχιστον, η εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης της συμφωνίας. Άλλωστε μια εξέλιξη σαν αυτή, δεν θα προκαλέσει ουσιαστική τουλάχιστον αντίδραση και από τον ενδιαφερόμενο για το μάνατζμεντ όμιλο Λάτση. Κατ΄αρχήν διότι έτσι και αλλιώς το μάνατζμεντ είναι ήδη σχεδόν στα χέρια του αφού όλα τα σχέδια, η στρατηγική, οι τακτικές και οι αποφάσεις ελέγχονται από επιτελείο που κυρίως αναφέρεται στον κ. Λάτση. Οι τελευταίες αλλαγές στη διοίκηση επισφράγισαν αυτές τις προϋποθέσεις που λειτουργούν και θα λειτουργούν με άνεση όσο χρονικό διάστημα χρειασθεί για να αναλάβει επισήμως ο όμιλος Λάτση τον έλεγχο των ΕΛΠΕ.
Έλεγχος όμως που δεν θα έχει να προσθέσει κάτι μετά από μια διετία, μιας και σήμερα (αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το γίγνεσθαι στα ΕΛΠΕ) θα διαπιστώσει ότι φθάνει μέχρι και τον συνδικαλιστικό χώρο.
Άρα η κυβέρνηση η οποία θα θελήσει κατά την ευρύτερη προεκλογική περίοδο να δημιουργήσει πολιτική κεντροαριστερή εικόνα, θα έχει άνετα άλλη μια ευκαιρία να δείξει ότι: «μετά τις τηλεπικοινωνίες δεν ξεπουλάμε και τα πετρέλαια...».
Μέχρι τότε δε, δηλαδή μέχρι το 2009, δεν πρόκειται να έχει γίνει απολύτως καμία αποκρατικοποίηση σε τομείς όπως η ενέργεια, το φυσικό αέριο, τα νερά, τα λιμάνια, ο τουρισμός, οι συγκοινωνίες, ώστε να αλλοιωθεί το (κατά την κυβέρνηση) σοσιαλιστικό πρόσωπο που νομίζει ότι απέκτησε όταν έθεσε σε εφαρμογή το ειδικό καθεστώς στον ΟΤΕ με τον γνωστό νόμο – αστραπή.
Τι κλίμα όμως θα επικρατήσει μέχρι τότε στην αγορά και στους επενδυτές; Αυτό είναι το ολιγότερο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση. Γιατί στις προτεραιότητές της είναι κυρίως η επόμενη τετραετία και όσο το δυνατόν η μείωση της φθοράς της στις προσεχείς ευρωεκλογές και στην εκλογολογία που μοιραίως θα προκύψει στις διεργασίες για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά τη λήξη της θητείας του σημερινού Προέδρου.
Θα κριθεί ως προτιμότερη λύση να παραταθεί η απόφαση για την ανάθεση του μάνατζμεντ των ΕΛΠΕ στον όμιλο Λάτση, αντί να προχωρήσει σε μια ξεκάθαρη θέση εφαρμογής της συμφωνίας στους κανονικούς της χρόνους.
Ο Όμιλος Λάτση θα είναι κατά πάσα βεβαιότητα (αν δεν προκύψει άλλος επενδυτής ισχυρού βεληνεκούς) ο επόμενος επενδυτής που θα προκαλέσει νέο «τεστ δοκιμασίας» της σοσιαλιστικής ή της φιλελεύθερης... οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι σε ένα 8μηνο από σήμερα η κυβέρνηση θα έρθει για δεύτερη φορά σε σύγκρουση με τον εαυτό της και ειδικότερα με την εσωτερική της σύγχυση σε ό,τι αφορά την ιδεολογία που θέλει να εφαρμόσει στην οικονομική πολιτική. Τη σύγχυση εκείνη που εμφανίζεται στις προγραμματικές δηλώσεις με έντονα χαρακτηριστικά νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας αλλά, αντίθετα, με έντονα χαρακτηριστικά σοσιαλιστικής ιδεολογίας στην πρακτική εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής.
Ο θόρυβος για το ασφαλιστικό και οι εκρήξεις από την παραίτηση του κ. Β. Μαγγίνα (μαζί με τις αποκαλύψεις που πλαισίωσαν την παραίτηση) δεν κατάφεραν να σβήσουν ακόμη το περίεργο «πρασινογαλάζιο» χρώμα που πήρε η οικονομική πολιτική με την περίπου προσωπική "βεντέτα" Αλογοσκούφη – Βγενόπουλου. Μια "βεντέτα" τα απόνερα της οποίας κατακλύζουν ήδη όλους τους χώρους προβληματισμού των επενδυτών.
Είναι επόμενο λοιπόν μετά την αλλαγή της "ισχυρής φρουράς" στα ΕΛΠΕ και την έναρξη του χρονοδιαγράμματος εφαρμογής της συμφωνίας του δημοσίου με τον όμιλο Λάτση σχετικά με την ανάθεση του μάνατζμεντ σε στρατηγικό επενδυτή τον Οκτώβριο του 2008, να στρέφεται η προσοχή όλων των υποψηφίων επενδυτών στη συμπεριφορά της κυβέρνησης στον όμιλο Λάτση, που όπως είναι γνωστό διεκδικεί και το μάνατζμεντ του μεγαλύτερου πετρελαϊκού ομίλου της χώρας.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν θα λειτουργήσει η συμφωνία στους χρόνους που προβλέπονται από τις διατάξεις της, ή αν θα ξεκινήσει κάποια μορφή διελκυστίνδας.
Δεν θέλω να κάνω τον προφήτη δυσάρεστων προοπτικών, αλλά τα μέχρι στιγμής στοιχεία που έχω υπόψη μου με κάνουν να πιστεύω ότι το όλο θέμα θα ανοίξει μεν τον Οκτώβριο του 2008, αλλά θα κλείσει τουλάχιστον το 2010. Γιατί θα γίνει αυτό; Τα στοιχεία που έχω υπόψη μου λένε ότι η κυβέρνηση δεν θα έχει ξεκαθαρίσει μέχρι τότε δύο σημαντικά πράγματα. Πρώτον, την πολιτική της βούληση σχετικά με τη μορφή της οικονομικής πολιτικής που θα θέλει να εμφανίζει ώστε να εγγράφει πολιτικές υποθήκες για την προεκλογική περίοδο που σαφώς θα ξεκινήσει από το 2009. Δεύτερον, την πολιτική της βούληση για το σύνολο του ενεργειακού τομέα και την έκταση συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου σε αυτήν.
Όσο το μονοπώλιο της ΔΕΗ, του φυσικού αερίου και η ιδιωτική παραγωγή ρεύματος (σήμερα μόνο από τα ΕΛΠΕ) παραμένουν ακόμη στον ελεγχόμενο από το κράτος τομέα, δεν είναι καθόλου εύκολο για την κυβέρνηση να χάσει την παρουσία της στο 70% της πετρελαϊκής αγοράς που εξασφαλίζει σήμερα μέσω των ΕΛΠΕ. Δεν της είναι ακόμη εύκολο μετά από την φθορά που υφίσταται λόγω των συγκρούσεών της στα διάφορα μέτωπα της οικονομίας, να ανοίξει ένα άλλο μέτωπο με "πολεμικές ιαχές" του τύπου "ξεπουλάμε και τα πετρέλαια...".
Θα κριθεί λοιπόν, κατά την εκτίμησή μου, ως προτιμότερη λύση να παραταθεί η απόφαση για την ανάθεση του μάνατζμεντ των ΕΛΠΕ στον όμιλο Λάτση, αντί να προχωρήσει σε μια ξεκάθαρη θέση εφαρμογής της συμφωνίας στους κανονικούς της χρόνους, με συνειδητή ανάληψη του πολιτικού κόστους.
Και όπως όλα δείχνουν από τις συζητήσεις του παρασκηνίου, αυτή θα είναι η τελική η επιλογή. Να παραταθεί για μια διετία τουλάχιστον, η εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης της συμφωνίας. Άλλωστε μια εξέλιξη σαν αυτή, δεν θα προκαλέσει ουσιαστική τουλάχιστον αντίδραση και από τον ενδιαφερόμενο για το μάνατζμεντ όμιλο Λάτση. Κατ΄αρχήν διότι έτσι και αλλιώς το μάνατζμεντ είναι ήδη σχεδόν στα χέρια του αφού όλα τα σχέδια, η στρατηγική, οι τακτικές και οι αποφάσεις ελέγχονται από επιτελείο που κυρίως αναφέρεται στον κ. Λάτση. Οι τελευταίες αλλαγές στη διοίκηση επισφράγισαν αυτές τις προϋποθέσεις που λειτουργούν και θα λειτουργούν με άνεση όσο χρονικό διάστημα χρειασθεί για να αναλάβει επισήμως ο όμιλος Λάτση τον έλεγχο των ΕΛΠΕ.
Έλεγχος όμως που δεν θα έχει να προσθέσει κάτι μετά από μια διετία, μιας και σήμερα (αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το γίγνεσθαι στα ΕΛΠΕ) θα διαπιστώσει ότι φθάνει μέχρι και τον συνδικαλιστικό χώρο.
Άρα η κυβέρνηση η οποία θα θελήσει κατά την ευρύτερη προεκλογική περίοδο να δημιουργήσει πολιτική κεντροαριστερή εικόνα, θα έχει άνετα άλλη μια ευκαιρία να δείξει ότι: «μετά τις τηλεπικοινωνίες δεν ξεπουλάμε και τα πετρέλαια...».
Μέχρι τότε δε, δηλαδή μέχρι το 2009, δεν πρόκειται να έχει γίνει απολύτως καμία αποκρατικοποίηση σε τομείς όπως η ενέργεια, το φυσικό αέριο, τα νερά, τα λιμάνια, ο τουρισμός, οι συγκοινωνίες, ώστε να αλλοιωθεί το (κατά την κυβέρνηση) σοσιαλιστικό πρόσωπο που νομίζει ότι απέκτησε όταν έθεσε σε εφαρμογή το ειδικό καθεστώς στον ΟΤΕ με τον γνωστό νόμο – αστραπή.
Τι κλίμα όμως θα επικρατήσει μέχρι τότε στην αγορά και στους επενδυτές; Αυτό είναι το ολιγότερο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση. Γιατί στις προτεραιότητές της είναι κυρίως η επόμενη τετραετία και όσο το δυνατόν η μείωση της φθοράς της στις προσεχείς ευρωεκλογές και στην εκλογολογία που μοιραίως θα προκύψει στις διεργασίες για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά τη λήξη της θητείας του σημερινού Προέδρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου