Από την εφημερίδα "Το Παρόν" αναδημοσιεύουμε:
Αφού δεν υπήρχε πραγματική ανάγκη, γιατί η εταιρεία ξαφνικά άνοιξε μέτωπο με τους πρατηριούχους;
Με τυμπανοκρουσίες και παράτες η ΕΚΟ προγραμματίζει την ίδρυση 75 πρατηρίων τύπου "Καλυψώ" μέχρι το 2009. Ένα πρόγραμμα της τάξεως των 100 εκατ. ευρώ, το οποίο όμως με βάση τα δεδομένα της αγοράς των πρατηρίων καυσίμων δύσκολα θα αποδώσει καρπούς και μάλλον ζημιές θα προκαλέσει στην εταιρεία.
Ήδη το πρόγραμμα από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του δείχνει.. λιποβαρές. Μέχρι τέλους του 2007 είχαν προγραμματιστεί να γίνουν 23 περίπου νέα πρατήρια και έχουν ολοκληρωθεί περίπου τα μισά.
Αλλά και από τη λειτουργία των πρατηρίων αυτών η εταιρεία δεν θα έχει - όπως φαίνεται και όπως προσδοκά - κέρδη.
Γιατί ένα μικρό πρατήριο για να λειτουργήσει απαιτεί 7 άτομα προσωπικό (ένας διαχειριστής - προϊστάμενος, δύο υπάλληλοι στην έκθεση και 4 υπάλληλοι στις αντλίες και το πλυντήριο σε δύο βάρδιες).
Το προσωπικό αυτό με τα σημερινά δεδομένα θα κοστίζει στην επιχείρηση 9.000 ευρώ τον μήνα με τις ασφαλιστικές εισφορές και με δεδομένο ότι ο διαχειριστής - προϊστάμενος δεν θα παίρνει τόκους από 1.500 ευρώ μηνιαίως.
Ούτε η ΕΚΟ για ένα τόσο μικρό πρατήριο θα ξοδεύει 9.000 ευρώ τον μήνα.
Θα χάσει βέβαια και το έσοδο των 1.200 ευρώ περίπου ανά μήνα από το ενοίκιο που της πληρώνει ο πρατηριούχος. Θα κερδίσει όμως περίπου 5.000 ευρώ τον μήνα, που είναι το κέρδος του πρατηριούχου για ένα μικρό πρατήριο. Δηλαδή η ΕΚΟ θα χάσει 9.000 + 1.200 = 10 200 ευρώ τον μήνα και θα κερδίσει 5.000 ευρώ. Άρα θα έχει ζημιά ύψους 5.200 ευρώ! Κάτι που σημαίνει ότι θα χάνει 5.200 Χ 12 = 62.400 ευρώ τον χρόνο! Από κεί και πέρα όσο καλύτερα και να δουλέψει το πρατήριο, όσο πιο πολλά αυτοκίνητα να πλύνει το πλυντήριο, όσα περισσότερα αξεσουάρ και να πουλήσει η έκθεση τα χρήματα αυτά άντε και να αποσβεστούν. Να έρθει δηλαδή το κάθε πρατήριο ίσα βάρκα - ίσα νερά που λένε. Όταν όμως το κόστος επένδυσης έχει υπολογιστεί σε 150 εκατ. ευρώ για 75 πρατήρια, άρα 2 εκατ. ευρώ για κάθε πρατήριο πότε και πώς θα γίνει αυτή η απόσβεση των 2 εκατ. ευρώ;
Πρόκειται δηλαδή για μια επένδυση θνησιγενή, η οποία δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε στην εταιρεία και μάλλον έγινε για να εκδιωχθούν οι πρατηριούχοι και να έχει στον απόλυτο έλεγχο της η εταιρεία τα πρατήρια, όπως η Shell. Όμως εκεί η εταιρεία έχει κέρδος για διάφορους άλλους λόγους, που μια κρατική εταιρεία με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να ακολουθήσει.
Γατί ο Αγάπιος Σημαιοφορίδης, που είχε τοποθετηθεί προϊστάμενος στο πρατήριο της ΕΚΟ στη Γλυφάδα, σίγουρα δεν θα έπαιρνε 900 ευρώ που παίρνει ο προϊστάμενος του πρατηρίου (έστω και κεντρικού) της Shell.
Γιατί λοιπόν τόση επιμονή σε μία επένδυση με τόσο ρίσκο;
Αφού δεν υπήρχε πραγματική ανάγκη, γιατί η εταιρεία ξαφνικά άνοιξε μέτωπο με τους πρατηριούχους;
Με τυμπανοκρουσίες και παράτες η ΕΚΟ προγραμματίζει την ίδρυση 75 πρατηρίων τύπου "Καλυψώ" μέχρι το 2009. Ένα πρόγραμμα της τάξεως των 100 εκατ. ευρώ, το οποίο όμως με βάση τα δεδομένα της αγοράς των πρατηρίων καυσίμων δύσκολα θα αποδώσει καρπούς και μάλλον ζημιές θα προκαλέσει στην εταιρεία.
Ήδη το πρόγραμμα από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του δείχνει.. λιποβαρές. Μέχρι τέλους του 2007 είχαν προγραμματιστεί να γίνουν 23 περίπου νέα πρατήρια και έχουν ολοκληρωθεί περίπου τα μισά.
Αλλά και από τη λειτουργία των πρατηρίων αυτών η εταιρεία δεν θα έχει - όπως φαίνεται και όπως προσδοκά - κέρδη.
Γιατί ένα μικρό πρατήριο για να λειτουργήσει απαιτεί 7 άτομα προσωπικό (ένας διαχειριστής - προϊστάμενος, δύο υπάλληλοι στην έκθεση και 4 υπάλληλοι στις αντλίες και το πλυντήριο σε δύο βάρδιες).
Το προσωπικό αυτό με τα σημερινά δεδομένα θα κοστίζει στην επιχείρηση 9.000 ευρώ τον μήνα με τις ασφαλιστικές εισφορές και με δεδομένο ότι ο διαχειριστής - προϊστάμενος δεν θα παίρνει τόκους από 1.500 ευρώ μηνιαίως.
Ούτε η ΕΚΟ για ένα τόσο μικρό πρατήριο θα ξοδεύει 9.000 ευρώ τον μήνα.
Θα χάσει βέβαια και το έσοδο των 1.200 ευρώ περίπου ανά μήνα από το ενοίκιο που της πληρώνει ο πρατηριούχος. Θα κερδίσει όμως περίπου 5.000 ευρώ τον μήνα, που είναι το κέρδος του πρατηριούχου για ένα μικρό πρατήριο. Δηλαδή η ΕΚΟ θα χάσει 9.000 + 1.200 = 10 200 ευρώ τον μήνα και θα κερδίσει 5.000 ευρώ. Άρα θα έχει ζημιά ύψους 5.200 ευρώ! Κάτι που σημαίνει ότι θα χάνει 5.200 Χ 12 = 62.400 ευρώ τον χρόνο! Από κεί και πέρα όσο καλύτερα και να δουλέψει το πρατήριο, όσο πιο πολλά αυτοκίνητα να πλύνει το πλυντήριο, όσα περισσότερα αξεσουάρ και να πουλήσει η έκθεση τα χρήματα αυτά άντε και να αποσβεστούν. Να έρθει δηλαδή το κάθε πρατήριο ίσα βάρκα - ίσα νερά που λένε. Όταν όμως το κόστος επένδυσης έχει υπολογιστεί σε 150 εκατ. ευρώ για 75 πρατήρια, άρα 2 εκατ. ευρώ για κάθε πρατήριο πότε και πώς θα γίνει αυτή η απόσβεση των 2 εκατ. ευρώ;
Πρόκειται δηλαδή για μια επένδυση θνησιγενή, η οποία δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε στην εταιρεία και μάλλον έγινε για να εκδιωχθούν οι πρατηριούχοι και να έχει στον απόλυτο έλεγχο της η εταιρεία τα πρατήρια, όπως η Shell. Όμως εκεί η εταιρεία έχει κέρδος για διάφορους άλλους λόγους, που μια κρατική εταιρεία με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να ακολουθήσει.
Γατί ο Αγάπιος Σημαιοφορίδης, που είχε τοποθετηθεί προϊστάμενος στο πρατήριο της ΕΚΟ στη Γλυφάδα, σίγουρα δεν θα έπαιρνε 900 ευρώ που παίρνει ο προϊστάμενος του πρατηρίου (έστω και κεντρικού) της Shell.
Γιατί λοιπόν τόση επιμονή σε μία επένδυση με τόσο ρίσκο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου