Γνωστός συνάδελφος μας έστειλε με email το παρακάτω κείμενο:
Θα κάνω μια προσέγγιση βασισμένη στην ιστορία των ΒΕΑ αλλά εκτιμώ πως κατ αναλογία αφορά όλο τον όμιλο. Αρχές δεκαετίας του ’80 λοιπόν βρίσκουμε στα τότε ΕΛΔΑ περί τους 450 εργαζομένους τριών ηλικιακών κατανομών. Οι προσληφθέντες το 58-60 στην ίδρυση του διυλιστηρίου, οι προσληφθέντες το 69-71 στην πρώτη επέκταση και μικρό ποσοστό ενδιάμεσων προσλήψεων. Αυτοί όλοι έχουν αποχωρήσει σήμερα και ήταν τότε με ένα ξερό μισθό και την οργανική εξέλιξη συμπιεσμένη προς τα κάτω. Για παράδειγμα οι τεχνίτες συντήρησης έγιναν αρχιτεχνίτες μόλις πέντε χρόνια πριν την αποχώρησή τους σε αντίθεση με πολλούς από εμάς που λόγω ειδικών συγκυριών (επεκτάσεων , νέας τεχνολογίας αλλά και τυπικών προσόντων) γίναμε πάρα πολλοί αρχιτεχνίτες μέσα σε πέντε έως δέκα χρόνια συνυπολογιζόμενης και της όποιας προϋπηρεσίας. Βρήκαμε λοιπόν τότε μια σχετική ηλικιακή ισοκατανομή με σχετικά μικρά κοστολόγια. Πάνω σε αυτό το δυναμικό και μέσα σε μια πενταετία από 450 γίναμε 1.300. Πλέον των 800 νέων προσλήψεων δηλαδή της ίδιας περίπου ηλικίας που αποτελούν σήμερα τον κορμό, εξ ενός ποσοστού 70% επί του συνόλου, του εργατικού δυναμικού! Με την πάροδο των χρόνων ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του ¨80 και επειδή χτίσαμε το νέο διυλιστήριο με ασήμαντα για την εταιρία κόστη (χαμηλόμισθοι όντες) , υπήρχε η δυνατότητα των διάφορων θεσμικών παροχών τις οποίες έχουμε κατοχυρώσει μέχρι σήμερα. Έλα όμως που με τα χρόνια αύξανε το κόστος με προστιθέμενα χρονοεπιδόματα και κλιμάκια μισθολογικών και οργανικών προαγωγών, και με την ηλικιακή ισοκατανομή να γίνεται όλο και δυσμενέστερη για την εταιρία έχοντας πλέον στην υπηρεσία της μόνο υψηλόμισθους, ειδικά μετά την αποχώρηση περί το ¨90 της φουρνιάς του 58-60 . (Και φυσικό είναι αυτό. Τι έπρεπε δηλαδή να ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟ ΚΛΙΜΑΚΙΟ? Για αυτό το «υψηλό» (?) κόστος λοιπόν –το οποίο αναγνωρίζουμε (?) – και το οποίο βασίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του στην ανύπαρκτη ηλικιακή ισοκατανομή, αλλά -γιατί όχι- και στις διάφορες θεσμικές παροχές, οι μόνοι που δεν ευθύνονται είμαστε ΕΜΕΙΣ. Το πρόβλημα θα εκτονωθεί κάπως με την αποχώρησή μας αλλά είναι σίγουρο –με τον τρόπο που γίνονται οι προσλήψεις- ότι θα ξαναεμφανισθεί στα επόμενα 30 χρόνια. Και επειδή η εταιρία την κάνει αυτή την προβολή στο μέλλον προσπαθεί να ξεκινήσει τους νέους από άλλο σημείο αναφοράς.
Τώρα σε ότι μας αφορά μπορούμε να πούμε πως το μεγαλύτερο ποσοστό εξ ημών πράγματι είμαστε υψηλόμισθοι όντας στο τέλος της εργασιακής διαδρομής και τηρουμένων των ελληνικών , ενδεχομένως ευρωπαϊκών αλλά και διεθνών συγκυριών μπορούμε να πούμε πως σε γενικές γραμμές «ΚΑΛΑ ΠΟΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΑΣ ΒΙΟ». Τώρα αν κάποιοι έφθασαν στον τέταρτο άλλοι στον πέμπτο και άλλοι στο ρετιρέ αυτό είναι και θέμα προσωπικών συμπεριφορών και εργασιακών συγκυριών. Υπάρχουν και λίγα ρετιρέ ψηλοτάβανα. Τι να κάνουμε τώρα? Και η πλάκα είναι πως αυτοί από τα ψηλοτάβανα, αφού η πολεοδομία βάζει περιορισμούς διότι έχει εξαντληθεί το «υψούν δικαίωμα», ζητούν να ανοίξουμε τα κεραμίδια να βγάλουν το κεφάλι τους έξω. Προσοχή μάγκες μου διότι έξω καιροφυλαχτούν τα κοράκια της τηλεθέασης και με το κεφάλι ασκεπές κινδυνεύουμε να χάσουμε κανένα μάτι κανένα αυτί έως και ολόκληρο το κεφάλι. Μέσα λοιπόν το κεφάλι! Μια χαρά είναι το ψηλοτάβανο! Και αν δεν μας αρκεί ας κάνουμε και πατάρι. Παράνομο μάλλον θα είναι αλλά τουλάχιστον δεν θα φαίνεται απ έξω. Και τέλος πάντων πρέπει να ξέρουν οι αρμόδιοι πως ότι έχουμε κατακτήσει ούτε το κλέψαμε ούτε το εκβιάσαμε. Και το ψηλοτάβανο νόμιμο είναι και έγινε με κόπο. Και δεν διαθέτει και χαγιάτι. Αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα. Είκοσι χρόνια έχει να μπει τυφλό. Σας λέει κάτι αυτό? Σαφώς λοιπόν ότι αποκτήθηκε, κοινή συναινέσει αποκτήθηκε. Και μην μας φορτώνουν και ενοχές γιατί εκείνο το γιαπί στο Καματερό ακόμα ημιτελές το δηλώνω μετά από 30 χρόνια δουλειάς δικής μου της συζύγου μου και με τα μπρόκολα δωρεάν από τους γέρους στο χωριό! Αλλά και οι άλλοι συνάδελφοι από όσους γνωρίζω ένα διαμέρισμα απόκτησαν και χρωστούν ακόμα τις δόσεις του δανείου. Και δεν ζητήσαμε μεζονέτα στο Καστρί. Ούτε πόρσε καγιέν. Ένα τoyota του 79 κυκλοφοράω ακόμα και το starlet του Κυριακόπουλου από δημοπρασία έχω καβατζάρει για να αποσύρω τον «ταρζάν» του 79. Όχι. Δεν είμαστε παράλογοι! Συνειδητά ξέρουμε που είμαστε και τι μας ανήκει! Και αν υπήρξαμε μερικές φορές και υπερβολικοί το κάναμε για να στρώσουμε καλλίτερες συνθήκες και για τα παιδιά μας. Δεν το βλέπω όμως. Με μεγάλη μου λύπη.
Θα κάνω μια προσέγγιση βασισμένη στην ιστορία των ΒΕΑ αλλά εκτιμώ πως κατ αναλογία αφορά όλο τον όμιλο. Αρχές δεκαετίας του ’80 λοιπόν βρίσκουμε στα τότε ΕΛΔΑ περί τους 450 εργαζομένους τριών ηλικιακών κατανομών. Οι προσληφθέντες το 58-60 στην ίδρυση του διυλιστηρίου, οι προσληφθέντες το 69-71 στην πρώτη επέκταση και μικρό ποσοστό ενδιάμεσων προσλήψεων. Αυτοί όλοι έχουν αποχωρήσει σήμερα και ήταν τότε με ένα ξερό μισθό και την οργανική εξέλιξη συμπιεσμένη προς τα κάτω. Για παράδειγμα οι τεχνίτες συντήρησης έγιναν αρχιτεχνίτες μόλις πέντε χρόνια πριν την αποχώρησή τους σε αντίθεση με πολλούς από εμάς που λόγω ειδικών συγκυριών (επεκτάσεων , νέας τεχνολογίας αλλά και τυπικών προσόντων) γίναμε πάρα πολλοί αρχιτεχνίτες μέσα σε πέντε έως δέκα χρόνια συνυπολογιζόμενης και της όποιας προϋπηρεσίας. Βρήκαμε λοιπόν τότε μια σχετική ηλικιακή ισοκατανομή με σχετικά μικρά κοστολόγια. Πάνω σε αυτό το δυναμικό και μέσα σε μια πενταετία από 450 γίναμε 1.300. Πλέον των 800 νέων προσλήψεων δηλαδή της ίδιας περίπου ηλικίας που αποτελούν σήμερα τον κορμό, εξ ενός ποσοστού 70% επί του συνόλου, του εργατικού δυναμικού! Με την πάροδο των χρόνων ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του ¨80 και επειδή χτίσαμε το νέο διυλιστήριο με ασήμαντα για την εταιρία κόστη (χαμηλόμισθοι όντες) , υπήρχε η δυνατότητα των διάφορων θεσμικών παροχών τις οποίες έχουμε κατοχυρώσει μέχρι σήμερα. Έλα όμως που με τα χρόνια αύξανε το κόστος με προστιθέμενα χρονοεπιδόματα και κλιμάκια μισθολογικών και οργανικών προαγωγών, και με την ηλικιακή ισοκατανομή να γίνεται όλο και δυσμενέστερη για την εταιρία έχοντας πλέον στην υπηρεσία της μόνο υψηλόμισθους, ειδικά μετά την αποχώρηση περί το ¨90 της φουρνιάς του 58-60 . (Και φυσικό είναι αυτό. Τι έπρεπε δηλαδή να ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟ ΚΛΙΜΑΚΙΟ? Για αυτό το «υψηλό» (?) κόστος λοιπόν –το οποίο αναγνωρίζουμε (?) – και το οποίο βασίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του στην ανύπαρκτη ηλικιακή ισοκατανομή, αλλά -γιατί όχι- και στις διάφορες θεσμικές παροχές, οι μόνοι που δεν ευθύνονται είμαστε ΕΜΕΙΣ. Το πρόβλημα θα εκτονωθεί κάπως με την αποχώρησή μας αλλά είναι σίγουρο –με τον τρόπο που γίνονται οι προσλήψεις- ότι θα ξαναεμφανισθεί στα επόμενα 30 χρόνια. Και επειδή η εταιρία την κάνει αυτή την προβολή στο μέλλον προσπαθεί να ξεκινήσει τους νέους από άλλο σημείο αναφοράς.
Τώρα σε ότι μας αφορά μπορούμε να πούμε πως το μεγαλύτερο ποσοστό εξ ημών πράγματι είμαστε υψηλόμισθοι όντας στο τέλος της εργασιακής διαδρομής και τηρουμένων των ελληνικών , ενδεχομένως ευρωπαϊκών αλλά και διεθνών συγκυριών μπορούμε να πούμε πως σε γενικές γραμμές «ΚΑΛΑ ΠΟΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΑΣ ΒΙΟ». Τώρα αν κάποιοι έφθασαν στον τέταρτο άλλοι στον πέμπτο και άλλοι στο ρετιρέ αυτό είναι και θέμα προσωπικών συμπεριφορών και εργασιακών συγκυριών. Υπάρχουν και λίγα ρετιρέ ψηλοτάβανα. Τι να κάνουμε τώρα? Και η πλάκα είναι πως αυτοί από τα ψηλοτάβανα, αφού η πολεοδομία βάζει περιορισμούς διότι έχει εξαντληθεί το «υψούν δικαίωμα», ζητούν να ανοίξουμε τα κεραμίδια να βγάλουν το κεφάλι τους έξω. Προσοχή μάγκες μου διότι έξω καιροφυλαχτούν τα κοράκια της τηλεθέασης και με το κεφάλι ασκεπές κινδυνεύουμε να χάσουμε κανένα μάτι κανένα αυτί έως και ολόκληρο το κεφάλι. Μέσα λοιπόν το κεφάλι! Μια χαρά είναι το ψηλοτάβανο! Και αν δεν μας αρκεί ας κάνουμε και πατάρι. Παράνομο μάλλον θα είναι αλλά τουλάχιστον δεν θα φαίνεται απ έξω. Και τέλος πάντων πρέπει να ξέρουν οι αρμόδιοι πως ότι έχουμε κατακτήσει ούτε το κλέψαμε ούτε το εκβιάσαμε. Και το ψηλοτάβανο νόμιμο είναι και έγινε με κόπο. Και δεν διαθέτει και χαγιάτι. Αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα. Είκοσι χρόνια έχει να μπει τυφλό. Σας λέει κάτι αυτό? Σαφώς λοιπόν ότι αποκτήθηκε, κοινή συναινέσει αποκτήθηκε. Και μην μας φορτώνουν και ενοχές γιατί εκείνο το γιαπί στο Καματερό ακόμα ημιτελές το δηλώνω μετά από 30 χρόνια δουλειάς δικής μου της συζύγου μου και με τα μπρόκολα δωρεάν από τους γέρους στο χωριό! Αλλά και οι άλλοι συνάδελφοι από όσους γνωρίζω ένα διαμέρισμα απόκτησαν και χρωστούν ακόμα τις δόσεις του δανείου. Και δεν ζητήσαμε μεζονέτα στο Καστρί. Ούτε πόρσε καγιέν. Ένα τoyota του 79 κυκλοφοράω ακόμα και το starlet του Κυριακόπουλου από δημοπρασία έχω καβατζάρει για να αποσύρω τον «ταρζάν» του 79. Όχι. Δεν είμαστε παράλογοι! Συνειδητά ξέρουμε που είμαστε και τι μας ανήκει! Και αν υπήρξαμε μερικές φορές και υπερβολικοί το κάναμε για να στρώσουμε καλλίτερες συνθήκες και για τα παιδιά μας. Δεν το βλέπω όμως. Με μεγάλη μου λύπη.
Υ.Γ
Ο καθένας μπορεί από την θέση που είναι και από το οπτικό πεδίο που διαθέτει να επιχειρηματολογήσει περί του αντιθέτου. Και εγώ θα μπορούσα να το κάνω. Κάθε άποψη σεβαστή. Αν το γυρίσω αλλιώς το καπέλο μου βλέπω ότι του λείπει η φόδρα. Έλιωσε μάλλον από τους υδρογονάνθρακες. Ε δεν χάθηκε και ο κόσμος. Την σκιά του την κάνει και χωρίς φόδρα!
Κ.Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου