Έλλειψη επαρκούς εκπαίδευσης

Δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου που συγκλονίζουν την χώρα. Όπως όλοι πληροφορηθήκαμε ειδικός φρουρός πυροβόλησε και σκότωσε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο γόνο εύπορης οικογένειας (φωτογραφία αριστερά). Ακολούθησαν βανδαλισμοί κτηρίων και οχημάτων σε πολλές πόλεις της χώρας, παραιτήσεις αξιωματούχων, εισαγγελικές έρευνες, και αρνητική προβολή της χώρας σε όλο των κόσμο από τα ΜΜΕ. Όλοι έσκυψαν να σκυλέψουν το πτώμα του νεκρού εφήβου, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ωστόσο όλοι αυτοί συμφωνούν σε ένα μόνο σημείο. Η αιτία του κακού ήταν η έλλειψη κατάλληλης εκπαίδευσης του συγκεκριμένου ειδικού φρουρού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες αιτίες, όμως η έλλειψη εκπαίδευσης είναι αυτή για την οποία όλοι συμφωνούν. Με αφορμή αυτή την κοινή διαπίστωση καταθέτουμε και εμείς τον δικό μας προβληματισμό.

Εμείς, οι εργαζόμενοι στα Διυλιστήρια, μπορεί να μην κρατάμε στα χέρια μας όπλα, λειτουργούμε όμως εγκαταστάσεις, αστοχία των οποίων ισοδυναμεί με έκρηξη ατομικής βόμβας. Για το λόγο αυτό η εκπαίδευση επιβάλλεται και πρέπει να είναι διαρκής και σε όλα τα επίπεδα. Οι Διευθυντές και οι Προϊστάμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν τις συνέπειες των εντολών που δίνουν αλλά και την κατάσταση του προσωπικού και του εξοπλισμού των εγκαταστάσεων. Για να τα γνωρίζουν όμως αυτά θα πρέπει να εκπαιδεύονται συνεχώς. Ομοίως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι θα πρέπει συνεχώς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της ευθύνης απέναντι στους συναδέλφους στο περιβάλλον στην κοινωνία που έχει η κάθε τους κίνηση. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό όταν υπάρχουν συνεχή και εξαντλητικά δωδεκάωρα, όταν η αποκατάσταση μιας δυσλειτουργίας μας επιβάλλεται να γίνει σε χρόνο μηδέν για να μην απολεσθούν κέρδη.

Δεν αρκούν, κύριοι της Διοίκησης, οι δηλώσεις ότι πρώτη μας προτεραιότητα είναι η ασφάλεια και το περιβάλλον πρέπει να μπορείτε αυτό να το ελέγχετε συνεχώς. Οι δείκτες, που παρακολουθείτε, δεν λένε πάντα την αλήθεια. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχουν δείκτες που λένε ότι πρέπει να εργαζόμαστε συνεχώς σε δωδεκάωρη βάση, ότι η εκπαίδευσή μας (και όχι η εμπειρία μας) είναι συγκρίσιμη με αυτή των συναδέλφων μας σε άλλα διυλιστήρια ανεπτυγμένων κρατών, ή ότι πρέπει να υπάρχει αυτή η έλλειψη ανταλλακτικών και μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού συντήρησης. Απαραίτητες είναι οι επενδύσεις σε εξοπλισμό, εξίσου όμως απαραίτητες είναι οι επενδύσεις και στον παράγοντα εκπαίδευση εργαζομένων.