Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Μια βραδιά στο Φαρ - Ουέστ (3)


Από τον συνάδελφο που μας χάρισε τα δύο προηγούμενα ομότιτλα κείμενα λάβαμε και το παρακάτω:

Ο Ιερέλι σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό του Μετρητάκη.

-Καλημέρα. Ο Ιερέλι είμαι. Τι κάνεις;
-Καλά είμαι, τι θέλεις;
-Πάρε τηλέφωνο τον Καγιέν και τον Φραγκόπουλο. Ο Σικελός μας θέλει σε μία ώρα στο σπίτι του.
-Ξέρεις τι θέλει;
-Υποθέτω για να μας μοιράσει τα λάφυρα.
-Καλά. Σε μία ώρα τα λέμε.
Μία ώρα αργότερα στο Ritas μέλαθρον είναι όλοι μαζεμένοι.
-Καθίστε φίλοι μου, είπε ο Σικελός. Σας κάλεσα εδώ για να δείτε ότι εγώ σέβομαι και τιμώ τους φίλους μου.
-Τα αισθήματα είναι αμοιβαία αρχηγέ, είπε ο Νικντικ.
-Ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ. Η σφραγίδα που μου χαρίσατε είναι κάτι που το επιθυμούσαμε πολύ τόσο εγώ όσο και η Ρίτα.
-Δεν είμαι όμως αχάριστος. Λοιπόν θα σας δώσω σε πρώτη φάση από ένα δωράκι (όχι και τόσο συμβολικό) και από Δευτέρα βλέπουμε.
-Ιερέλι σε σένα χαρίζω αυτό το επίχρυσο μυστρί σύμβολο της λάσπης που τόσο επιδέξια πέταξες όλο αυτό το διάστημα.
-Καγιέν και Φραγκόπουλε, σε σας χαρίζω από ένα χρυσό στυλό για να υπογράφετε τώρα που θα σας κάνω κουμανταδόρους.
-Νικντικ, εσύ πάρε αυτά τα κλειδιά, είναι ένα λεωφορείο λουξ που θα το βάλεις στην γραμμή... ξέρεις εσύ. Πρέπει να σου πω ότι αν εξακολουθήσεις να δουλέυεις έτσι σε βλέπω μέχρι να φύγεις να ξεπερνάς σε λεωφορεία και τον Routsi tours στην Ομόνοια.
-Μετρητάκη, αγόρι μου είσαι αγωνιστής για σένα έχω 6 ταψιά τυρόπιτες και αυτό το χρυσό αναπτήρα.
-Εσύ παιδί μου Ρεντ πάρε αυτό το σταυρό και το κομποσκοίνι του πνευματικού μου.
-Και τώρα παιδιά μου αργά-αργά τον πούλο. Θα τα πούμε από Δευτέρα. Και μην ξεχνάτε δεν ξέρετε ούτε την πόρτα μου.

Τι θα γίνει από Δευτέρα;


Μυστήριος Ελευσίνιος

Δεν υπάρχουν σχόλια: