Η πεπατημένη οδός

Από συνάδελφο υποψήφιο λάβαμε την παρακάτω επιστολή:

Ελευσίνα 19 Νοεμβρίου 2007

Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από την διεξαγωγή των Εκλογών , για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων της Εταιρείας μας καθώς και των αντιπροσώπων της Ομοσπονδίας και του Εργατικού Κέντρου .
Θέλοντας να συμβάλω στον προβληματισμό και στον διάλογο μεταξύ των συναδέλφων , παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα μιας ιστορίας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Γνώμης & Πολιτισμού προσανατολισμοί - τεύχος 19 Νοέμβριος 2002 - χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο .

Η πεπατημένη οδός

«Μια μέρα ένα μοσχάρι χρειάστηκε να διασχίσει ένα παρθένο δάσος, για να επιστρέψει στη βοσκή του.

Ως άλογο ζώο άνοιξε ένα κακοτράχαλο μονοπάτι όλο στροφές, ανηφόρες και κατηφόρες.

Την επομένη ένας περαστικός σκύλος χρησιμοποίησε το ίδιο μονοπάτι για να διασχίσει το δάσος.

Ήρθε μετά η σειρά ενός προβάτου, επικεφαλής ενός κοπαδιού, το οποίο πήρε το έτοιμο μονοπάτι παρασύροντας και τους συντρόφους του.
Αργότερα ένας ένας οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν το ίδιο μονοπάτι: μπαινόβγαιναν, έστριβαν δεξιά και αριστερά παρακάμπτοντας εμπόδια με παράπονα και βρισιές – με το δίκιο τους.

Κι όμως τίποτα δεν έκαναν, για να βρουν μια εναλλακτική λύση.

Έπειτα από τόση χρήση το μονοπάτι έγινε δρομάκι, όπου τα καημένα τα ζώα βαρυφορτωμένα παιδεύονταν τρεις ώρες για να διασχίσουν μια απόσταση που θα την κάλυπταν άνετα σε τριάντα λεπτά, αν δεν υπήρχε εκείνο το μονοπάτι ενός μοσχαριού.
Πέρασαν πολλά χρόνια και το δρομάκι έγινε ο κεντρικός δρόμος ενός οικισμού και μεταγενέστερα η κεντρική λεωφόρος μιας πόλης.

Όλοι διαμαρτύρονταν για την κυκλοφορία, καθώς δεν υπήρχε χειρότερη διαδρομή.
Στο μεταξύ, το γερο-σοφό δάσος γελούσε βλέποντας ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να ακολουθούν τυφλά την πεπατημένη οδό χωρίς ποτέ να αναρωτιούνται αν υπάρχει καλύτερη επιλογή…»


Ελπίζοντας για το καλύτερο…
Εν όψει των εκλογών του ΠΣΕΕΠ

Υποψήφιος ΕΝΙΑΙΑΣ –ΕΝΩΤΙΚΗΣ Σ.Κ. www.eesk.pblogs.gr E-Mail: beneas13@hol.gr