Ιστορίες για γέλια: Τα κενά τα φέρατε; (Μέρος 2ο)

Συνεχίζουμε με το δεύτερο και τελευταίο μέρος της ιστορίας μας. Το πρώτο μέρος ήταν εδώ. Να τονίσουμε για μια ακόμα φορά ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις μπορεί να μην είναι συμπτωματική Παρεμπιπτόντως να σας πούμε ότι από σήμερα θα δείτε ότι στα link μας υπάρχει και το blog της ΔΑΚΕ.

Η επιτυχία του Super Market ήταν πολύ μεγάλη. Όλοι οι κάτοικοι της μικρής επαρχιακής πόλης ψώνιζαν από το μαγαζί. Τα κέρδη αυξάνονταν μέρα με τη μέρα γεωμετρικά αφού οι συγχωριανοί μου ψώνιζαν πράγματα που δεν είχαν διανοηθεί ποτέ στο παρελθόν όπως σκυλοτροφές, κομπόστες κονσέρβα, ποτήρια μιας χρήσης κτλ. Ο Γιάννος ήταν εργατικότατος και σε λίγο καιρό έγινε από απλός υπάλληλος, υπεύθυνος αποθήκης.
Ο θείος Σπύρος έβγαλε αρκετά χρήματα και τα αξιοποίησε σε μικροεπενδύσεις. Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι όλοι οι συγγενείς κοντινοί και μακρινοί του ζητούσαν να βολέψει τα παιδιά τους κάπου στη επιχείρηση. Και έτσι έγινε. Σήμερα όλα μου τα ξαδέλφια απασχολούνται στην επιχείρηση και ο θείος Σπύρος από τα χρήματα που έβγαλε από τις επενδύσεις και τα κέρδη του κατάφερε πολύ σύντομα να γίνει ο μεγαλύτερος μέτοχος της Εταιρείας.
Έχοντας τις περισσότερες μετοχές ο Θείος Σπύρος όρισε γενικό Διευθυντή του Καταστήματος τον Γιάννο. Παράλληλα αρκετά ανίψια και ξαδέλφια του θείου που είχαν σπουδάσει ανάλαβαν θέσεις κλειδιά στην επιχείρηση.
Πρώτος και καλύτερος ο θείος Μπάρδας, που δεν ξέρω ακριβώς την θέση του, όμως μπορώ να πω ότι μετά τον Γιάννο είναι ο Γενικός κουμανταδόρος.
Ο θείος Μυριολούλουδος που ήξερε αρκετές ξένες γλώσσες ασχολείται με υποθέσεις εξωτερικού.
Ο Μιάσεσης, που ήταν συγγενής του Γιάννου και είχε γεννηθεί σε ένα μεγάλο νησί, είναι ο αρχιλογιστής και παρόλο που έχει πολλούς λογιστές η επιχείρηση, αυτός εξακολουθεί να φοράει μανσέτες και να κάνει τις πράξεις με χαρτί και μολύβι για να είναι σίγουρος. Συνηθίζει να λέει «εγώ ξέρω το χαρτί και το καλαμάρι», γι’ αυτό όλοι τον λέμε «ο καλαμαράς».
Ξέχασα να σας πω ότι σε αυτό το Super Market πολλά προϊόντα είναι ντόπια και παράγονται και συσκευάζονται για να πωλούνται αποκλειστικά από αυτό. Ο ξάδερφος μου ο Λούτσης είναι ο Διευθυντής αυτού του εργοστασίου που παράγει και συσκευάζει τα προϊόντα.
Από τους υπόλοιπους συγγενείς, ο Θείος ο Καράς που του αρέσουν οι ταινίες με γκάγκστερς - γι’ αυτό έχει το παρατσούκλι «Σικελός» - είναι προσωπάρχης με βοηθό την Μπαρμπούνα. Η μάνα μου δεν μου έχει πει ακριβώς τι συγγένεια έχουμε αλλά από ότι έχω καταλάβει είναι κάτι σανθεία. Ο θείος Σπύρος πολλές φορές μου έχει ζητήσει να έρθω να δουλέψω στην επιχείρηση σαν Σύμβουλος. Εγώ όμως του λέω πως δεν θέλω να αλλάξω τη δουλειά μου που είναι να γράφω βιβλία. Η κατάληξη της κουβέντας είναι πάντα έτσι:
- Κρίμα ρε συ. Με τέτοιο μυαλό και δουλεύεις για πενταροδεκάρες. Κοίτα εμένα από ψιλικατζής σήμερα έχω Super Market. Εσύ τι σκοπεύεις, μήπως να πάρεις το Νόμπελ; Αυτοί οι Σύμβουλοι που έχουμε είναι μπουζ-ούκια.
-Θείε σε παρακαλώ, δεν αλλάζω γνώμη. Ούτε με ένα Καντάρ-ι χρυσάφι. Κάνω αυτό που μου αρέσει.