Μειώσεις Προσωπικού προσεχώς στα ΕΛΠΕ

Την περασμένη Πέμπτη 27/6/2008, έγινε παρουσίαση του έργου των Συμβούλων από πλευράς Εταιρείας στα Διευθυντικά στελέχη. Οι κυριώτερες έννοιες που απασχόλησαν ήταν:

Α) Τα περιθώρια διύλισης (margins) τα οποία σε πολύ γενικές γραμμές ορίζονται ως η διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς του αργού και της τιμής πώλησης των προϊόντων, δηλ. τα μικτά κέρδη και

Β) το ανθρώπινο δυναμικό.

Αναφέρθηκε συγκεκριμένα:

• Τα 3 από τα 4 διυλιστήρια (Θεσσαλονίκη, Ελευσίνα, ΟΚΤΑ) λειτουργούν αυτή τη στιγμή στο «κόκκινο» λόγω των χαμηλών περιθωρίων διύλισης. Αυτή τη στιγμή μόνο ο Ασπρόπυργος παράγει το 80% των κερδών του Ομίλου, λειτουργώντας με περιθώριο διύλισης 3-5$/bbl.
• Οι συγχωνεύσεις που δημιούργησαν τον Όμιλο των ΕΛΠΕ επέφεραν έλλειμμα συνεκτικότητας και ομογενοποίησης.
• Εμφανίζεται ένα ιστορικό «άκαμπτου» εργατικού δυναμικού και ισχυρό σωματείο που οδηγεί σε «ξεπερασμένες» πρακτικές που έχουν υψηλό κόστος για την Εταιρεία.
• Υπάρχει χαρτοφυλάκιο που αναπτύχθηκε σε διαφορετικές περιόδους και που πρέπει να επανεξετασθεί (Έρευνα και Παραγωγή Υ/Α, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Γεωργία κλπ)
• Τα κέρδη επηρεάζονται έντονα από τα περιθώρια διύλισης και τις τιμές του αργού. Κατά την επόμενη τριετία θα υπάρξει πιθανότατα έλλειψη ρευστού.

Σχετικά με το ανθρώπινο δυναμικό, επισημάνθηκε ότι :

• Έχει μεγάλο κόστος σε σχέση με εκείνο της αγοράς.
• Οι χειριστές αμείβονται ακριβά και δεν κάνουν πρωτογενή συντήρηση (καθαρισμούς φίλτρων, hot bolting, μηδενισμό οργάνων κλπ)
• Παίρνουν μεγάλο αριθμό μερών αναπαύσεως (ρεπό) που οδηγεί σε σημαντική διαφορά στις μέρες εργασίας σε σχέση με τον ανταγωνισμό (195 μέρες έναντι 220 του ανταγωνισμού).
• Η ύπαρξη «οργανικών θέσεων» δηλ. τα οργανογράμματα, χρησιμοποιούνται σαν εμπόδιο στην μείωση κόστους μέσω συγχώνευσης «πόστων».
• Το εργατικό κόστος επιβαρύνεται από την «ωρίμανση», δηλ. το χρονοεπίδομα.
• Το εισαγωγικό κλιμάκιο για τους χειριστές θεωρείται ακριβό ενώ το επιβαρύνει και η αναγνώριση της προϋπηρεσίας σε προηγούμενο εργοδότη (το τελευταίο έχει ήδη λυθεί με την συνδρομή του ΠΣΕΕΠ).
• Το υφιστάμενο σύστημα αμοιβής (τριετίες) πριμοδοτεί την αρχαιότητα και δεν συνδέεται με την ύπαρξη κινήτρων που συνήθως δίνονται από Διευθυντές (φακελάκι σε κολλητούς, ρουφιάνους κλπ).

Στα επόμενα χρόνια, με τον ρυθμό του πέφτουν τα περιθώρια διύλισης (δηλ. τα μικτά κέρδη) και που αυξάνουν τα λειτουργικά έξοδα (αμοιβές προσωπικού και άλλα πάγια), ο Όμιλος θα γίνει προβληματικός.

Για να αντιμετωπισθεί αυτό θα πρέπει να γίνει σειρά ενεργειών όπως:

• Εθελούσιες συνταξιοδοτήσεις
• Σε θέσεις που συνταξιοδοτείται κάποιος, αυτή να καταργείται και να μην αναπληρώνεται με πρόσληψη.
• Μετακινήσεις προσωπικού από θέσεις που υπάρχει περίσσεια σε άλλες που υπάρχει έλλειψη.
• Πρόσληψη επιπλέον εργολαβικού προσωπικού για μείωση κόστους, μέσω εταιρειών μίσθωσης προσωπικού.
• Κίνητρα στους Διευθυντές για να «ενθαρρύνουν» το προσωπικό.
• Σαν πιλότος τα παραπάνω θα εφαρμοσθούν στην Έρευνα και Παραγωγή Υ/Α (εδώ κατά λάθος βοηθά και το ΠΣΕΕΠ, θεσμοθετώντας την διενέργεια των κατά τόπους απεργιών)
• Αλλαγή του Εσωτερικού κανονισμού.
• Αλλαγή του Συμφωνητικού για Απεργίες, καθώς θεωρείται ότι οι ποσότητες για παράδοση είναι μικρές και το προσωπικό ασφαλείας πολύ.

«Παχιές» και «Ισχνές» αγελάδες.
Βλέπουμε λοιπόν πως η περίοδος των «παχιών αγελάδων» (άνοδος της κερδοφορίας λόγω αύξησης της τιμής του αργού) οφείλεται στο management της Εταιρείας, που φρόντισε να την κεφαλαιοποιήσει δημιουργώντας μπόνους και εξωφρενικούς μισθούς σε σχέση με τους προηγούμενους για την Διοίκηση. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως οι αποδοχές του τωρινού Διευθύνοντος Συμβούλου είναι τριπλάσιες σε σχέση με του Α. Καραχάλιου (κατά την περίοδο 2001-2002) που ήταν κομματικός, κρατιστής, δεν ήξερε την αγορά κλπκλπ. (όπως αυτοί ισχυρίζονται). Για την πτώση όμως των κερδών θα ευθύνονται οι εργαζόμενοι.

• Όταν όμως η Μότορ Όιλ έχει περιθώρια διύλισης τριπλάσια από τα ΕΛΠΕ (δηλ. 9$/bbl έναντι 3$/bbl) για αυτό ευθύνονται οι εργαζόμενοι;
• Όταν κατασπαταλήθηκαν τα έσοδα των ΕΛΠΕ από το Χρηματιστήριο σε άστοχες επενδύσεις και ο υπεύθυνος αναβαθμίζεται σε Γενικό Διευθυντή (Α. Τζούρος), ευθύνονται οι εργαζόμενοι;
• Όταν τα 3 από τα 4 διυλιστήρια του Ομίλου (Θεσσαλονίκη, Ελευσίνα, ΟΚΤΑ) παραμένουν topping/hydroskimming ενώ είναι γνωστό πως στην αγορά έχουν θέση μόνο τα σύνθετα διυλιστήρια τύπου Ασπροπύργου και ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ, ευθύνονται οι εργαζόμενοι ή μήπως κάποιοι άλλοι έπρεπε να κάνουν το «κάτι παραπέρα» δηλαδή το στοιχειώδες, να κάνουν επενδύσεις;
• Οι εργαζόμενοι φταινε που τα 4 πέτρινα τελευταία χρόνια δεν έγινε καμία επένδυση στον Ελλαδικό χώρο των ΕΛΠΕ; Οι εργαζόμενοι έκαναν τις αποτυχημένες επενδύσεις σε Αίγυπτο και Λιβύη; Οι εργαζόμενοι είχαν τα δικαιώματα εξόρυξης σε Ελλάδα και δεν τα αξιοποίησαν και τώρα θέλουν να αγοράσουν δικαιώματα από το Ελληνικό Δημόσιο;
• Όταν το έτος 2001 το αργό είχε πέσει λίγο κάτω από τα 10$/bbl πόσα να ήταν τα περιθώρια διύλισης (διαφορά τιμής αργού και προϊόντων χονδρικά); Να ήταν κάτω από 3$/bbl; Και αν πράγματι ήταν, πόσο ήταν η τιμή πώλησης της βενζίνας; Την χαρίζαμε ή την πουλούσαμε; Πως τότε με παρόμοια περιθώρια διύλισης είχαμε (μειωμένα βεβαίως) κέρδη; Μήπως κάποιοι πρέπει να κοιτάξουν τον καθρέπτη για να δουν τους υπαίτιους;

Γενικά ισχύει ότι εφόσον ένα διυλιστήριο παράγει ότι ζητά η αγορά θα είναι κερδοφόρο. Αν όχι, τότε θα είναι ζημιογόνο. Αυτό ισχύει για όλα τα διυλιστήρια. Τα ΕΛΠΕ παράγουν αυτό που ζητά η αγορά; Και αν όχι, ποιος ευθύνεται; Οι εργαζόμενοι;

Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι η πρώτη απόπειρα ιδιωτικοποίησης των ΕΛΠΕ τα οδήγησε στο φάσμα της χρεοκοπίας. Ζητείται τώρα περαιτέρω ιδιωτικοποίηση για να λυθούν τα προβλήματα που δημιούργησαν οι ίδιοι «άνθρωποι της αγοράς». Αυτοί οι ειδήμονες που ΠΑΝΤΑ είχαν την ΠΕΤΡΟΛΑ σε αρνητική κερδοφορία, ήρθαν εξαπατώντας τα κρατικά κορόιδα, για να πλιατσικολογήσουν την περιουσία του ελληνικού λαού, με το πρόσχημα την αυξημένη κερδοφορία.

Είναι λογικό να έχουν τα ΕΛΠΕ το 75% της ελληνικής αγοράς και να κινδυνεύουν να καταστούν προβληματικά με περιθώρια διύλισης (μικτά κέρδη) 3$bbl, ενώ η ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ με 22% της ελληνικής αγοράς να έχει περιθώρια διύλισης 9$bbl και να χαίρει κερδοφορίας; Οι εργαζόμενοι και οι αμοιβές τους ευθύνονται για αυτό; Και το 2001 δεν ευθύνονταν;

Κατά την γνώμη μας, είναι φανερό πως ο εναγκαλισμός των ΕΛΠΕ με τον Όμιλο Λάτση οδηγεί τα ΕΛΠΕ σε επιχειρηματική χρεοκοπία η οποία θα επιχειρηθεί να αποδοθεί στους εργαζόμενους και στον λεγόμενο «κρατικό χαρακτήρα» της Εταιρείας. Τα ΕΛΠΕ (κυρίως τα πρώην ΕΛΔΑ) απόσβεσαν με επιτυχία πολύ μεγαλύτερη επένδυση από αυτή που επιχειρείται στην Ελευσίνα (αυτήν των ετών 1985-1987), διότι αυτή πραγματοποιήθηκε με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων. Για την τωρινή ένδεια επενδύσεων ωστόσο, δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι.

Άλλα λένε στην Κυβέρνηση και άλλα στην Paneuropean.
Στην κυβέρνηση λένε πως αν δεν γίνει η επένδυση και η μείωση προσωπικού, τα ΕΛΠΕ είναι καταδικασμένα στην χρεοκοπία. Από την άλλη, στην Paneuropean λένε πως για να επιτύχουν τους ψηλούς ρυθμούς κερδοφορίας που θέλει ο Όμιλος Λάτση (περίπου 1 δις ευρώ) θα πρέπει να γίνει και η επένδυση και η αναδιάρθρωση του ανθρώπινου δυναμικού. Σκοπός τους είναι να κερδίσουν χρόνο για να πλιατσικολογήσουν ακόμα περισσότερο τα ΕΛΠΕ.

Συνάδελφοι
Δεν θέλουμε να κινδυνολογήσουμε, αλλά το μέλλον μας είναι στα χέρια μας. Η συσπείρωση και η ενότητα είναι η απάντηση. 'Οποιος ξεφεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος. Το μαγαζί δεν το έκτισε κανένας Λάτσης για να κάνει ότι νομίζει. Δημιουργήθηκε από το ελληνικό κράτος με τον κόπο χιλιάδων ελλήνων για να δίνει ψωμί σε αυτούς και τα παιδιά τους και για να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας και όχι για να διασφαλίζονται τα πριμ και τα μπόνους κάποιων μανατζαραίων που απ’ όπου πέρασαν άφησαν μόνο ζημίες πουλώντας υποσχέσεις για τρελά κέρδη (σε αυτό θα επανέλθουμε). Όσο για τους συναδέλφους σχολιαστές που ασχολούνται με τις προαγωγές του συγκροτήματος της U-3700, αλλά και σε άλλους που ασχολούνται με άλλα, να τους θυμίζουμε την ρήση ότι «Των οικιών ημών (και υμών) εμπιμπραμένων ημείς (και υμείς) άδομεν».