Από την ηλεκτονική εφημερίδα NewsNow.gr αναδημοσιεύουμε το ομώνυμο άρθρο του Βασίλη Μελίδη θεωρόντας το δείγμα έξυπνης γραφής αν και δεν συμφωνούμε απόλυτα με το περιεχόμενό του.
Οι αναλυτές της ιστορίας της ανθρωπότητας χωρίζονται σε 2 μεγάλες κατηγορίες: σε αυτούς που υποστηρίζουν το περίφημο ρητό «Η ιστορία κάνει κύκλους» και στους...αντιπάλους, που αντιμετωπίζουν την ιστορία ως μία ατέρμονη ευθεία γραμμή.
Είναι γεγονός ότι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, θα τασσόμουν στο πλευρό των πρώτων. Αναλογιζόμενοι τις τάσεις της μόδας, την εναλλαγή προσώπων στο (παγκόσμιο) πολιτικό σκηνικό, ακόμα ακόμα και συμβάντα του αθλητικού «μικρόκοσμου», μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η ιστορία ακολουθεί κυκλική φορά...
Υπάρχουν, όμως, και έτερες περιπτώσεις, μικρότερης ίσως σημασίας σε μακροπρόθεσμη κλίμακα, αλλά οπωσδήποτε ήσσονος σημασίας σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, που έρχονται να επιφέρουν ένα καίριο «πλήγμα» στην υπόθεση-απολυτότητα. Τρανό παράδειγμα, το τρελό «ράλι» της τιμής του πετρελαίου, το οποίο θα εντασσόταν αβλεπεί στην κατηγορία «ιστορικών γεγονότων ευθείας γραμμής...» και μάλιστα ευθείας γραμμής με σταθερό ανοδικό πρόσημο.
Φαντάζομαι θα συμφωνείτε ότι, αν επιχειρούσαμε να αποτυπώσουμε την τιμή του «μαύρου χρυσού» σε γράφημα, τότε η...ανιούσα ευθεία γραμμή θα ξεπερνούσε τα όρια της 15άρας οθόνης του laptop.
Αποτελεί σταθερό θέμα στα τηλεοπτικά, και όχι μόνο, δελτία ειδήσεων η αύξηση της τιμής της βενζίνης και του ντίζελ στα ελληνικά βενζινάδικα, τα τηλεοπτικά συνεργεία έχουν αποκτήσει πλέον φιλικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες τους (τα περίφημα ρεπορτάζ για τις...ουρές). Ως μόνιμη αιτία αυτού του γεγονότος προβάλλεται η σταθερή άνοδος της τιμής του αργού πετρελαίου ανά βαρέλι, δηλαδή, με απλά ελληνικά, της τιμής πώλησης του - ακατέργαστου εξαγόμενου από τις πηγές - πετρελαίου από τους παραγωγούς στους μεταπωλητές. Κατ’ επέκτασιν, ο Έλληνας ιδιοκτήτης πρατηρίου καυσίμων, που αποτελεί τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, ισχυρίζεται ότι «δεν είναι δυνατόν να κρατήσω σε χαμηλά επίπεδα την τιμή».
Λοιπόν, αυτό το θέμα σηκώνει μεγάλη ανάλυση. Ανάλυση όλων των δεδομένων, για να διαπιστώσουμε στο τέλος που βρίσκεται αυτή η γ...η η αλήθεια.
Θα προτιμήσω από εδώ και στο εξής να μιλήσουμε με τη «γλώσσα του λαού», γιατί υπάρχει περίπτωση να ζαλιστήκατε με τις διαφορετικές χρήσεις της λέξη «τιμή».
Για να ξεκινήσουμε από την αρχή της αλυσίδας, αυτοί που παράγουν το πετρέλαιο ποιοι είναι; Λοιπόν, ανάμεσα στους «κολοσσούς» της κατοχής κοιτασμάτων πετρελαίου στο έδαφός τους περιλαμβάνονται η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, ο Καναδάς, όπως και οι χώρες της Βόρειας Θάλασσας.
Το πρόβλημα στην όλη υπόθεση δημιουργείται από τις λεγόμενες αραβικές χώρες και την αντιπαράθεσή τους με την «υπερδύναμη» που ακούει στο όνομα ΗΠΑ. Η επιθετική πολιτική των Αμερικανών τα τελευταία χρόνια – βλέπε επίθεση στο Ιράκ – που συνοδεύτηκε από χιλιάδες θυμάτων, αποτέλεσε πεδίο δυσαρέσκειας για τις – υφιστάμενες τα δεινά – αραβικές χώρες. Αυτό που συμβαίνει στην ουσία είναι ότι οι Άραβες, παρά την κατοχή πληθώρας κοιτασμάτων, επιλέγουν να «βγάζουν από το απόθεμα» μικρές ποσότητες κάθε φορά, προκειμένου να δημιουργήσουν τεχνητά μειωμένη προσφορά και ως εκ τούτου να πουλήσουν σε πολύ υψηλότερη τιμή το πετρέλαιο σε αυτούς που το κατεργάζονται και στη συνέχεια το διανέμουν στις ανά τον κόσμο πετρελαϊκές εταιρείες μικρότερης εμβέλειας. Δηλαδή, ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ. Ε, είναι λογικό όταν ο Αμερικανός το αγοράζει ακριβά, να το πουλάει και ακριβά στις εταιρείες και να καταλήγει να πωλείται ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ από τα βενζινάδικα.
Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε ηλικιωμένος ιδιοκτήτης βενζινάδικου, όταν αναρωτήθηκα, απορημένος και συνάμα εκνευρισμένος, για την εκτόξευση της τιμής: «Οι Αραπάδες φταίνει για όλα».
Θα μπορούσα πολύ άνετα να του απαντήσω: «Αφεντικό, εμένα δε με νοιάζει ποιος φταίει. Αυτό που θέλω να καταλάβω είναι γιατί φτάσαμε από τα 85 σεντ το λίτρο στα 1,16 ευρώ (στην καλύτερη των περιπτώσεων) μέσα σε διάστημα ενός μόλις χρόνου;».
Και εδώ είναι το κατάλληλο σημείο για να θέσω μια σημαντικότατη παράμετρο, η οποία δεν έχει τύχει της δέουσας προσοχής από τα ελληνικά media, αν και θα έπρεπε (όπως θα καταλάβετε στην πορεία).
Έλαβα πριν από λίγο καιρό στον υπολογιστή μου ένα e-mail από ένα πολύ καλό φίλο, τον οποίο τον ευχαριστώ εκ των προτέρων. Δυστυχώς, το έσβησα από λάθος και δε δύναμαι να το παραθέσω αυτούσιο. Το «ζουμί», όμως, ήταν το εξής: Το περίφημο μπρεντ (σκοπίμως δεν το ανέφερα μέχρι τώρα) είναι ένα άλλος τύπος πετρελαίου και παράγεται στη Βόρεια Θάλασσα. Πολύ συχνά αναφέρεται η τιμή του από τα οικονομικά δελτία μαζί με αυτή του αργού πετρελαίου. Επαναλαμβάνω την ειδοποιό διαφορά: ΤΟ ΜΠΡΕΝΤ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟΣ ΤΥΠΟΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΡΓΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ.
Το μπρεντ, λοιπόν, δεν έχει «χτυπηθεί» ακόμα από την...αρρώστια της υψηλής τιμής. Επιπρόσθετα, αξίζει να τονιστεί το εξής: ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΡΓΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΡΕΝΤ.
Επομένως, εισάγεται ένας τύπος πετρελαίου με χαμηλότερη τιμή. Εύλογα δεν αναρωτιέται ο καθένας: «ΓΙΑΤΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, ΠΟΥ ΤΟ ΑΡΓΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΕΧΕΙ ΕΚΤΙΝΑΧΘΕΙ ΣΤΑ ΥΨΗ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΝΑ «ΠΑΙΞΟΥΝ» ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΠΡΕΝΤ;».
Και μιλάμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέχρις ότου ο μέσος Έλληνας καταναλωτής να «ανασάνει» από τα δυσβάστακτα έξοδα που αφορούν το «μαύρο χρυσό».
Δεύτερο εύλογο ερώτημα: «ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΗΣ – ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΑΝΟΔΙΚΗΣ – ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΜΠΡΕΝΤ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΩΛΟΥΝ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ;»
Αν συμβαίνει αυτό είναι πραγματική ντροπή.
Η μόνη λέξη που έρχεται στα χείλη μου ύστερα από όλο αυτό το κείμενο είναι μία: ΠΕΤΡ-ΕΛΕΟΣ!!!
Είναι γεγονός ότι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, θα τασσόμουν στο πλευρό των πρώτων. Αναλογιζόμενοι τις τάσεις της μόδας, την εναλλαγή προσώπων στο (παγκόσμιο) πολιτικό σκηνικό, ακόμα ακόμα και συμβάντα του αθλητικού «μικρόκοσμου», μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η ιστορία ακολουθεί κυκλική φορά...
Υπάρχουν, όμως, και έτερες περιπτώσεις, μικρότερης ίσως σημασίας σε μακροπρόθεσμη κλίμακα, αλλά οπωσδήποτε ήσσονος σημασίας σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, που έρχονται να επιφέρουν ένα καίριο «πλήγμα» στην υπόθεση-απολυτότητα. Τρανό παράδειγμα, το τρελό «ράλι» της τιμής του πετρελαίου, το οποίο θα εντασσόταν αβλεπεί στην κατηγορία «ιστορικών γεγονότων ευθείας γραμμής...» και μάλιστα ευθείας γραμμής με σταθερό ανοδικό πρόσημο.
Φαντάζομαι θα συμφωνείτε ότι, αν επιχειρούσαμε να αποτυπώσουμε την τιμή του «μαύρου χρυσού» σε γράφημα, τότε η...ανιούσα ευθεία γραμμή θα ξεπερνούσε τα όρια της 15άρας οθόνης του laptop.
Αποτελεί σταθερό θέμα στα τηλεοπτικά, και όχι μόνο, δελτία ειδήσεων η αύξηση της τιμής της βενζίνης και του ντίζελ στα ελληνικά βενζινάδικα, τα τηλεοπτικά συνεργεία έχουν αποκτήσει πλέον φιλικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες τους (τα περίφημα ρεπορτάζ για τις...ουρές). Ως μόνιμη αιτία αυτού του γεγονότος προβάλλεται η σταθερή άνοδος της τιμής του αργού πετρελαίου ανά βαρέλι, δηλαδή, με απλά ελληνικά, της τιμής πώλησης του - ακατέργαστου εξαγόμενου από τις πηγές - πετρελαίου από τους παραγωγούς στους μεταπωλητές. Κατ’ επέκτασιν, ο Έλληνας ιδιοκτήτης πρατηρίου καυσίμων, που αποτελεί τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, ισχυρίζεται ότι «δεν είναι δυνατόν να κρατήσω σε χαμηλά επίπεδα την τιμή».
Λοιπόν, αυτό το θέμα σηκώνει μεγάλη ανάλυση. Ανάλυση όλων των δεδομένων, για να διαπιστώσουμε στο τέλος που βρίσκεται αυτή η γ...η η αλήθεια.
Θα προτιμήσω από εδώ και στο εξής να μιλήσουμε με τη «γλώσσα του λαού», γιατί υπάρχει περίπτωση να ζαλιστήκατε με τις διαφορετικές χρήσεις της λέξη «τιμή».
Για να ξεκινήσουμε από την αρχή της αλυσίδας, αυτοί που παράγουν το πετρέλαιο ποιοι είναι; Λοιπόν, ανάμεσα στους «κολοσσούς» της κατοχής κοιτασμάτων πετρελαίου στο έδαφός τους περιλαμβάνονται η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, ο Καναδάς, όπως και οι χώρες της Βόρειας Θάλασσας.
Το πρόβλημα στην όλη υπόθεση δημιουργείται από τις λεγόμενες αραβικές χώρες και την αντιπαράθεσή τους με την «υπερδύναμη» που ακούει στο όνομα ΗΠΑ. Η επιθετική πολιτική των Αμερικανών τα τελευταία χρόνια – βλέπε επίθεση στο Ιράκ – που συνοδεύτηκε από χιλιάδες θυμάτων, αποτέλεσε πεδίο δυσαρέσκειας για τις – υφιστάμενες τα δεινά – αραβικές χώρες. Αυτό που συμβαίνει στην ουσία είναι ότι οι Άραβες, παρά την κατοχή πληθώρας κοιτασμάτων, επιλέγουν να «βγάζουν από το απόθεμα» μικρές ποσότητες κάθε φορά, προκειμένου να δημιουργήσουν τεχνητά μειωμένη προσφορά και ως εκ τούτου να πουλήσουν σε πολύ υψηλότερη τιμή το πετρέλαιο σε αυτούς που το κατεργάζονται και στη συνέχεια το διανέμουν στις ανά τον κόσμο πετρελαϊκές εταιρείες μικρότερης εμβέλειας. Δηλαδή, ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ. Ε, είναι λογικό όταν ο Αμερικανός το αγοράζει ακριβά, να το πουλάει και ακριβά στις εταιρείες και να καταλήγει να πωλείται ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ από τα βενζινάδικα.
Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε ηλικιωμένος ιδιοκτήτης βενζινάδικου, όταν αναρωτήθηκα, απορημένος και συνάμα εκνευρισμένος, για την εκτόξευση της τιμής: «Οι Αραπάδες φταίνει για όλα».
Θα μπορούσα πολύ άνετα να του απαντήσω: «Αφεντικό, εμένα δε με νοιάζει ποιος φταίει. Αυτό που θέλω να καταλάβω είναι γιατί φτάσαμε από τα 85 σεντ το λίτρο στα 1,16 ευρώ (στην καλύτερη των περιπτώσεων) μέσα σε διάστημα ενός μόλις χρόνου;».
Και εδώ είναι το κατάλληλο σημείο για να θέσω μια σημαντικότατη παράμετρο, η οποία δεν έχει τύχει της δέουσας προσοχής από τα ελληνικά media, αν και θα έπρεπε (όπως θα καταλάβετε στην πορεία).
Έλαβα πριν από λίγο καιρό στον υπολογιστή μου ένα e-mail από ένα πολύ καλό φίλο, τον οποίο τον ευχαριστώ εκ των προτέρων. Δυστυχώς, το έσβησα από λάθος και δε δύναμαι να το παραθέσω αυτούσιο. Το «ζουμί», όμως, ήταν το εξής: Το περίφημο μπρεντ (σκοπίμως δεν το ανέφερα μέχρι τώρα) είναι ένα άλλος τύπος πετρελαίου και παράγεται στη Βόρεια Θάλασσα. Πολύ συχνά αναφέρεται η τιμή του από τα οικονομικά δελτία μαζί με αυτή του αργού πετρελαίου. Επαναλαμβάνω την ειδοποιό διαφορά: ΤΟ ΜΠΡΕΝΤ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟΣ ΤΥΠΟΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΡΓΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ.
Το μπρεντ, λοιπόν, δεν έχει «χτυπηθεί» ακόμα από την...αρρώστια της υψηλής τιμής. Επιπρόσθετα, αξίζει να τονιστεί το εξής: ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΡΓΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΡΕΝΤ.
Επομένως, εισάγεται ένας τύπος πετρελαίου με χαμηλότερη τιμή. Εύλογα δεν αναρωτιέται ο καθένας: «ΓΙΑΤΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, ΠΟΥ ΤΟ ΑΡΓΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΕΧΕΙ ΕΚΤΙΝΑΧΘΕΙ ΣΤΑ ΥΨΗ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΝΑ «ΠΑΙΞΟΥΝ» ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΠΡΕΝΤ;».
Και μιλάμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέχρις ότου ο μέσος Έλληνας καταναλωτής να «ανασάνει» από τα δυσβάστακτα έξοδα που αφορούν το «μαύρο χρυσό».
Δεύτερο εύλογο ερώτημα: «ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΗΣ – ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΑΝΟΔΙΚΗΣ – ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΜΠΡΕΝΤ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΩΛΟΥΝ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ;»
Αν συμβαίνει αυτό είναι πραγματική ντροπή.
Η μόνη λέξη που έρχεται στα χείλη μου ύστερα από όλο αυτό το κείμενο είναι μία: ΠΕΤΡ-ΕΛΕΟΣ!!!
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ: Και η τιμή του Μπρεντ έχει ανοδική πορεία (ανάλογη με αυτή του αραβικού και αμερικανικού πετρελαίου). Διάγραμμα τιμών του brent μπορείτε να δείτε εδώ.
Επίσης δεν μπορούν εύκολα τα διυλιστήρια να αλλάζουν τύπους αργών. Τα διυλιστήρια και οι μονάδες τους, σχεδιάζονται για μια γκάμα αργών και απαιτούνται, όσο γνωρίζουμε, μεγάλες αλλαγές για να μπορέσουν να επεξεργαστούν, αργά πολύ διαφορετικά από την γκάμα των αργών σχεδιασμού τους.
1 σχόλιο:
Εκείνο που δεν είναι κατανοητό είναι πως μόλις αρχίζει το ράλυ του "μαυρου χρυσού" αμέσως ανεβαίνουν στα βενζινάδικα οι τιμές των καυσίμων λες και το αυξημένης τιμής πετρέλαιο έχει ήδη αγοραστεί, έχει φτάσει στις δεξαμενές του διυλιστηρίου, έχει επεξεργαστεί, έχει πουληθεί στις εταιρείες και έχει διανεμηθεί στα βενζινάδικα.
Αλλάαν αυτό δικαιολογείται τότε γιατί και τα τυροκομικά έχουν ανέβει τον τελευταίο μήνα κατά 20%. Εντάξει εμάς μας ταίζουν βαλβολίνες και τις τρώμε. Τρώνε βαλβολίνες τα κατσίκια, τα πρόβατα και οι γελάδες και αν ναι μήπως θα έπρεπε να τα περάσουμε από ΚΤΕΟ???
Δημοσίευση σχολίου